geceleri uyutmayan dertler

kredi kartı, 2 kredinini taksidi ve en önemlisi, gelir olabilecek herhangi bir işimin olmaması.
malesef ki, ciddi sıkıntılar yaratmakta. değil uyumak, mutlu olamıyorum

sevdiğimi an itiberiyle çufçufluyorlar ve ben bu esnada varoluşsal sıkıntılar ve aile terörü gürültü ve kokusunda uyumaya çalışıyorum.ayrıca kardeşim görüp özenmesin diye akşam sigarası da içmeden.

'o lafı orada diyecektim'ler..

varsa böyle bir şey dinlemeye beklerim, şahsen ben de başkalarının derdini dinlemesem kendi derdim kalbimi cok sıkıyor

diş apsesi.

çişin gelmesi olabilir.

"eve de yolladım hastayı ama şunu da yapsa mıydım ki."
"yatışı kabuk etmedi hasta, etseydi ne vardı ki?"

sabah 7.30'da toplantın olması

uzun uzun yazmak istedim. amacına uygun kullanmadığım için biraz vicdan azabı çekiyorum sana karşı sözlük ama söz seni de düzene sokacağım.


zamanında birisinin derdine derman olamadığım için kahroluyordum.
onun dermanı ben değildim, bunu da bilmiyordum.

keşke diyorum, dermandan ziyade desteğe ihtiyacı olduğunu fark edebilseydim.
keşkelerle ayakta kalınmıyor diyebilecek kadar yürekli olsaydım.

neyse ki artık o kadar kendim için kendimi bastıran, susturan biriyim ki; birisine tekrar derman olmak istediğimde onun da benimle olmak isteyip istemediğini bilebilecek kadar güçlü basabileyim yere, o hale gelebileyim.

yani yarınlar bile geçebiliyormuş ya, bunu fark ettiğimden beri kaybedecek tek bir dakikam daha yok.

arada bir geliyorlar, daralıp sızlandığım zamanlar buralara uğruyorum nasıl olsa çaylak olduğum için sözlüğü amacına göre kullanmasam da olur diyerek...
bakmayın bu sözlerime, gün içinde neşemden önümü göremiyorum.

her şeye rağmen tutunmak bazen çok zorluyor; gündeme, düne ve bugünlere.
ancak nefes alabildiğimi hissettiğim o küçücük anlar beni ne denli destekliyor, ancak ben bilebilirim.

öyle böyle geçiyor günler, öyle böyle geliyor günler.

en son kendime öyle büyük bir söz verdim ki, bir de yalan uydurdum bahanesiz kalayım diye.
ne zaman hatırlasam bu sözü, içim bir kıpır kıpır oluyor.

ben heyecan diyeyim, siz narsisizm.
kendimin olacak olan halini o kadar çok seviyorum ki, buluştuğumuz zamanı düşleyip nem kapıyorum.

yalnızlık, borçlar, gelecek kaygısı, ölüm korkusu*, hayatta kaybedecek bir şey kalmaması, yakınların olmaması gibi sıralanabilir.

boyun fitigi agrisi.. oldurmez, surundurur..

üşütmüşsündür ve belin ağrıyordur.

geçmişte yaşanan kötü olayları tekrar yaşamaktan korkmak ve belirsizlik.

finaller, vizeler ve iş bulma korkularıdır.

iş bulamama, atanamama, parasızlık güzel ülkemin her zamanki problemleri.

başını yastığa koyduğunda özgür olmadığın gerçeğinin ve daha da kötüsü hiçbir zaman özgür olamayacak olmanın endişesinin beynini işgal etmesi.

öğrenim kredisi geldi çattı, nasıl ödeyeceğiz?

gelecek kaygısı

türkiye’de yaşamak

dünyanın imtihan yeri olduğuna inananı dünya dertleri çok zorlamaz. mesele ondan sonrası. ya rabbimin rızasını kazanamazsam?