gereğinden fazla abartılan kitaplar

azra kohen kitapları.

franz kafka-dava
konusu başta iyi gibi ama yazar o kadar sıkıyor ki kitabı zorla bitirdim. olmuyor ilerlemiyor, baş karakterimiz konuşuyor sadece konuşuyor.

dönüşüm

(bkz: olağanüstü bir gece)
iyi kitap, hoş kitap ama abartıldığını düşünüyorum.

(bkz: otomatik portakal (kitap))
oldukça eleştirel ve psikolojik derinliği olan bir kitap biliyorum, farkındayım ama içim karardı okurken. kitapta yazanlar insanın kolay kaldırabileceği olaylar değil. haliyle insan eleştrilere değil olaylara takılı kalıyor.

aslınsa bana kalsa tüm kitaplar abartılıyor.
sonuçta herkesin bir hayat algısı var ve okuduğu kitaptan alacağı şeyler farklıdır. şarkıcı abartmak kadar salak bir iştir diyerek yineliyorum. tüm kitaplar abartılıyor, zaten kitap okuyan insan kitapları şöyle efso, böyle güzel diye anlatmaz.

hayvanlardan tanrılara sapiens.

satranç.
güzel ve etkileyici bir kitap ama woww diyemedim okurken.

(bkz: sineklerin tanrısı)
okurken üç kere can verdiğim kitap. aylarca elimde dolandı durdu.

ölü canlar

(bkz: küçük prens)
(bkz: le petit prince (kitap))

kuran - muhammed
okumayanların bile övdüğü bir kitap abartılmış değilse hangi kitap abartılmıştır ki...

sözlük yazarlarının özgüvenleri gerçekten şaşılacak boyutta. saramagolar, sabahattin aliler, orhan pamuklar, dosteyevskiler, marquezler havada uçuşuyor. bu özgüvene sebep olabilecek şeyler neler olabilir? sözlük yazarlarının edebi bilgi birikimleri yüksek olabilir. edebiyat ile ilgili fikirleri hiç olmayabilir. bu başlıktaki “abartmak” eyleminin kimler tarafından yapıldığının ayırdında olamayabilirler. ilk şıkka pek ihtimal veremiyorum. edebiyatın biraz da tevazu oluşturmasını bekliyorum.

edebiyat ile fazlasıyla haşır neşir olmuş kişiler ortaya bir fikir atacağı zaman oturup biraz düşünürler. mesela şunu kolay kolay yazmazlar, “bence ‘körlük’ çok abartılmış bir kitap. elli sayfadan fazla okuyamadım”. yani senin okuyamamanın bu kitabın abartılması ile nasıl bir bağı olabilir. hayır okuyamamışsın ki, abartıldığını nasıl anladın.

kim abartıyor peki bu kitapları. instagram’da takip ettiğiniz kahveli fenomenler abartıyorsa bilin ki o bir abartma değil, içini boşaltmadır. bir kitabın abartıldığını düşünüyorsanız eğer kimlerin abarttığına bakmak gerekir.

mükemmel bir metin dahi çok fazla karşınıza çıktığında, aşırı maruz kalmanın bıkkınlığını yaşayacaksınız. fakat bu o metnin iyi olmasını değiştirmeyecek. bir kitabın sizin için gerçekten nasıl olduğunu anlamanın yolu onu ön yargısız okumaktır. sizi aldatan referans aldığınız kahveliler ve market raflarıdır.

bir genç bir rehinciyi öldürmek istemiş ama istemeden başka bir kadını da baltayla öldürmüş. sonra vicdan azabı çekmiş. suçun cezası vicdan azabıymış. ee ne var bunda bu kadar abartılacak.

bu mudur yani?

birtakım hadis kitapları, sabahe hayatlarını anlatan şeyler ve kıran meali kitapları.
adama sorarlar o hadis söylenirken orada mıydın da yazdın diye. o sabaheyle mi yaşadın da hayatın yazdın diye.

uçurtma avcısı isimli kitaptır bana göre. o zamanlar çok okunanlar arasında ve moda olmuş bir kitaptı, ve çevremdekiler de bana çok dokunaklı ve etkileyici bir hikayesi var diye tavsiye ediyorlardı sürekli. aldım, okudum, ama hiç beğenmedim vallahi. gayet de vasatın altında bir kitap bence.

çok sevdiğim kitaplara acımasız yorumlar görünce sanki eserime hakaret etmişler gibi üzüldüğüm başlık

sineklerin tanrısı, kürk mantolu madonna, kız kardeşimin hikayesi.

kuyucaklı yusuf demek istiyorum. bir ince memed fanı olarak (kuyucaklı yusuf'un daha önce yazıldığını biliyorum tarihçi kardeşlerim)

ferrari' sini satan bilge.

yeraltından notlar. net.