gereksiz romantize edilen kavramlar

rakı, bomonti, kedi, izmir, sevgililer günü.

milliyetçilik, etnik köken
insan olun arkadaşım. bakın şikayet edip, sabah akşam sövdüğümüz, her seçimi kazanan parti gücünü bu iki kavramdan almaktadır. 21. yüzyılda hala bu kavramların romantize edilmesine çıldırıyorum. ranke bey rahat uyuyor musunuz mezarınızda? bu dertleri başımıza hep siz açtınız.

bir alıntı eşliğinde paylaşılan kitap ve kahve kombinasyonu. yazar sağ ise uykusundan uyandırır, bu dünyadan göçmüş ise kalıntılarını mezarında kıpraştırır.

popüler edebi romanlar

tamam en çok sen sevdin tutunamayanlar'ı, kürk mantolu madonna'yı.

tamam evet, cemal süreya'da öyle demiş.

göğe bakalım, aynen.

(bkz: annelik)

rakı. hayır anlamıyorum bir içkiye nasıl bu kadar anlam yüklenebilir? içki işte romantik bir tarafı yok iç gitsin ama üç bin saat edebiyatını yapma.

soba. fakirlik. köylülük.
gurbetçilerin aman uyanmasınlar da buraya falan gelip ekmeğimizi bölmesinler diye “türkiye çok güzel yeenim, keşke biz de gelebilsek” diye milliyetçilik kaktırması vs nispeten orta direk halkın ‘aa ben fakir değilim hehe’ sanrısıyla fakir övmesi. bitmediniz birader ya, mide özsuyum ağzıma geliyor böyle çabalar görünce.

demek soba ha, çıs çıs kestane falan. vay be, altı yarık ayakkabısından ıslanmış çorabıyla 3 km yol yürüyerek okulundan evine gelmiş ve soba önünde ayağını ısıtan cefakar anadolu insanım ya, ha benim fakirime.

bekaret. dini bir anlam veriyorsanız son nefesinize kadar koruyun. dini anlamı yoksa ne farkeder ?

milliyetçiliğin dahil olmadığı alt kümedir. millet kavramı nedir? aynı kanı taşıyan bir avuç insan mı? aynı dili konuşanlar mı? somut bir algı yüklemeye kalkarsanız gidebileceğiniz en uzak nokta nedir? sosyalistlerle bu yüzden sürekli tartışıyoruz: milliyetçilik maddeye oturmayan ama ; ortak olarak kültürde yaşayan bir reflekstir. kültür de her şeyden önce soyuttur. sahi düşünsenize nasıl birbirimize benziyoruz? e soyut bir şeyin romantizmi olmayacaksa neyin olacak? ecevit’in milliyetçilikle ilgili konuşmasında “milliyetçiliği içi anadolu’nun haşhaş tarlalarına yazmışız...” derken johnnynin karşısında onuruyla direnen bir avuç türk görmek insanları nasıl hissettiriyor sizce? amann kime neyi anlatıyorum? siz yine tekmeyi yediğiniz eksik etek hatununuz üzerinden hissedebilirsiniz bu hissi.

konudan bağımsız olarak belirtmek isterim ki, romantize etmek gibi bir kalıp türkçe'de yoktur. olsa olsa dramatize etmek vardır.

arabesk toplumun favorisi acı, üzüntü, fakirlik edebiyatı, intihar, ölüm, ayrılıklar vb. olumsuz duyguların ve durumların romantize edilmesidir. bu grup aynı zamanda sidik yarıştırmaya gerek olunmayan konulardır. gereksiz yere mevcut olumsuzluğu artırır. hani dostoyevski tadında ben hasta ve hastalıklı bir adamım diye başlayan cümlenin devamı adam gibi gelse edebiyat aşkına çekilir yoksa yanlışlıkla gidilen müslüm baba konserinde kulak kaybetmekten öteye gitmez.

sonbahar. evet sonbahar güzel bi mevsim. ama o sarı yapraklar o eylül geldi şiirleri o duygu selleri biraz fazla değil mi. hüzün güzel tabi de kimse gittiğimiz yere varana kadar her tarafımızın çamura bulandığını soğuk algınlığından burnumuzun çeşme gibi aktığını sonra peçeteye burnumuzu silmekten kenarının yara olduğunun edebiyatını yapmiyor sonuçta demi

yağmur .arkadaş ıslanmanın neresi iyi bir türlü anlayamıyorum. mis gibi güneş varken.

çay , kahve , rakı .

rakı, mum,gül, yıldızlar, peluş ayı.

romantizm kişinin kendinde kalması gereken bir sırdır. şovunu yapmak yakışıksızdır.

türkiye için konuşmak gerekirse kesinlikle aile.

sigara, depresyon

(bkz: evlilik)

anne baba olmak .
herkesin başına gelebilecek sıradan bir fizyolojik olay. çokta matah bir durum değil.
eskilerin kuran-ı kerim rafa koyup anlamaya çalışmadığı gibi bu zamanın genci de anne baba olmayı ulaşamayacağı bir rafa kaldırdı. ya en iyisi olunsun ya olunmasın zihniyetine büründüler. kendi ailesini beğenmeyen
anne baba olmamayla sorunu kafadan çözmeye çalışıyor.
iyi insan olmaya çalışınca, kendini geliştiren insan olmaya çalışınca, erdemli insan olmaya çalışınca, mutlu insan olmaya çalışınca
pekala olunabilecek hatta en iyisi olunabilecek bir durum. romantizme edip kutsayıp dokunulmaz yapmaya gerek yok.