hayat mı yorar insanlar mı sorunsalı

ıssız bir adada olsa kimse yorulmaz. cevap açık ve net.

ben.
kendimi çok yoruyorum.

hayat hep bir mücadele o yüzden hayattan yana oyumu kullanıyorum.

insanlar yorar. birbirimizi dinlemeyerek, kaba davranarak, bizi ilgilendirmeyen şeylere müdahale ederek zorlaştırıyoruz yaşamı.

ne hayat nede insanlar. insanın kendine yaptığı haksızlığı kimse yapamaz.
biziz kendimizi yoran! yanlış insanlar, yanlış tercihler.
yine hüsran...

hayat bunu ötesinde onunda sahibi allah teala, sana yaşamdan her bir günü veriyorken/sa bunu şekillendirip, güzelleştirmek sana bağlı. ha sürekli, hayatı, kaderi, insanları suçlamaya çalışmakta, ayrı bir acziyet ve özgüven sorunu diye düşünüyorum. nihayetinde herkes (cüzi irade de ki bu büyük bir cüz'iyyet) karar ve tercihlerinin bedelini öder. sürekli kendini doğru, iyi gören bir insan, sürekli çekilemediğini, kıskanıldığını düşünür tabi, sürekli de konuşulduğunu savunup havalanırken, kendi de o seviyeye düşer. çünkü zaten o seviyeden yukarıya uzanmaya çalışmakta ama alt yapısı el vermemektedir. önemli olan, hatayı, -başına bir şey geldikten sonra direk suçlamak ve haksız aramak yerine- birazda, kendinde bulmaya çalışmak. o nedenle, insanı insanlar değil, tek bir insan, yani kendisi yoruyor. *bence. :)

hayat çok güzel aslında, yaşamak, gezmek, keşfetmek, tanımak... ama bu güzel hayatı zorlaştıran, çekilmez hale getiren kesinlikle insanlar. ağzını kapalı tutmayı bilmeyen, her şey hakkında bilgisi olan, her şeye burnunu sokan, kendini çok zeki zanneden insanlar. belli bir yaşa kadar zeten ailenin himayesinde büyüyorsun onların yönlendirmesiyle, "bu senin için daha doğru" demeleriyle bir yaşa kadar geliyorsun, ki bence bu sıkıntı değil o yaşlarda kendi kararlarını kendin vermen için erken. ama bir yerde bu durmalı büyüyorsun, sadece fiziksel değil metal olarak da büyüyorsun lakin bazı insanlar seni hala kendi kararlarını veremeyen sekiz yaşındaki o çocuk zannetmeye devam ediyor*. artık kendini savunabiliyorsun, ağzını açıp seni üzenlere laf diyebiliyorsun bu seferde bu kendini bir şey zannediyor, bunda bir havalar var, ne bu afralar, tafralar demeler başlıyor*. üniversitesi kazanırsın, o bölüm mü, o üniversite mi, o şehir mi cart curt konuşurlar. meslek sahibi olursun, belki garson, belki doktor, belki psikolog, yok bu iş yapılır mı,hastalarla, "delilerle" mi uğraşacaksın vs. evlenmek istersin bu insan mı, düzgün işi yok, sana göre değil, yakışmıyorsunuz bla bla. hayallerin vardır şehir şehir, ülke ülke gezmek istersin yine milletten bir ton laf. uzun lafın kısası, bu konu yazmakla bitmez, hayat çok güzel kardeşim, güneş, yağmur, çamur, doğa, hayvanlar, yaratılan her şey, hatta teknoloji, beşeri binalar, yapıtlar, hepsi çok güzel. ama bu güzelim hayatı zorlaştıran insanlar, her hayatla ilgili kararına maydanoz olan insanlar. insanlar susmaz, çevrenizde kaybolmazlar ya da dillerini kopartamazsınız onların boş laflarına alışıp, he he demekten başka yapacak bir şeyimiz yok çünkü bir zaman sonra sende yoruluyorsu
n derdini anlatmaktan, anlaşılmamaktan. evet, hayat kısa insanları salla.

hayat dediğimiz şey insanlardan oluşur zaten. insanlar olmasa bomboş bir yer olurdu, biz bile olmazdık o kadar boş.ne yapıyorsa insanlar yapıyor, hayatı da güzelleştiren, zorlaştıran insanlar.

fakir ve tipsizsen nefes almak bile yorar.

black mirrorda white christmas diye bir bölüm var izleyin cevabını alırsınız ama bana sorarsınız parasızlık yorar.

insan varsa hayat vardır; evrenin farkındalığını karınca mı sağlayacak efendiler; en azından bu topraklarda.

o vesile ile yoran da, seven de, kızan da, küsen de, zevk-ü bahar eyleyen de insandır.

hayatın seninle ne işi olur kardeş, alt tarafı evrimsel süreçte var olmuş ve yakın zamanda da yok olacak birisin, seni yoranlar aynı süreçte seninle beraber yaşayan insanlar. sen o insanlardan akıl ve mantık olarak aşağıdaysan yorulursun çünkü seni amele gibi kullanırlar, eğer onlardan akıl ve mantık olarak yukarıdaysan yine yorulursun çünkü bu kadar gerizekalıyı idare etmek maharet, güç ve sabır ister. en iyisi ortası olacaksın, senin gibi insanlarla kendi haline, kendi çekirdek çevrende takılacaksın.

net insanlar.

netice itibariyle yorulursun...

sorunlarınızı soyut şeylere mi yoksa somut şeylere mi bağladığınıza göre değişir bence.

hayatımıza aldığımız insanlar yorar.

başlığı okuyunca şu söz aklıma geldi :
"insanlar çok konuşuyor.
meşgul ol, yorgun ol dinlemiyorlar konuşuyorlar. ölüyorsun, mezarına gelip yine konuşuyorlar."

hayatsız insanlar yorar.

insan yorar ve biz sonra deriz ki ben yoruldum hayat gelme üstüme.

içinde insanların olmadığı bir hayatı yaşadığını hayal edip cevap verilebilecek soru.
eğer insanlar olmadan yine yoruluyorsanız yoran hayattır, her şey yolunda olduğu halde yine yoruluyorsanız yoran insanlardır.