hayatında hiç uçurtma uçurmamış insan

hayatinda hic ucurtma gormemis insan olarak ben

o değil de şöyle bir düşündüm, çocukluğumu dibine kadar yaşamışım.

sadece bir kere uçurtma uçurdum.

uzaktan akrabamın küçük bir çocuğunun uçurtmasıydı. çocuk benim ona yardım etmemi istemişti oysa ki ama hiç uçurtma ucurmadığımı söylediğimde bana acımış olmalı ki uçurtmasını iki dakika kadar uçurtmama izin verdi.
bir dakika bile dolmadan geri almıştı "öğrendin mi" diyerek.

öğrenemedim.
ama benim açımdan eğlenceli bir aktivite olacağını da düşünmüyorum.

kazak ipi ile uçurmuştum. bizim küçüklüğümüzün en favori aktivitelerindendi. öyle büyüklerden falan da öğrenmedik "çıtalı" yapmayı. kazak ipi kullandığımda uçurtma yukarı giderken ileri de gidiyordu baya zevkliydi. hatta işi ilerletip farklı tasarımlar bile yapmıştık.

orta kısım altıgen standart çıtalı olacak şekilde yanlara 5 tane çıtanının bir ucunu altıgenin kenarına atıyorum 50 cm için 5 cm aralıkla bölüp diğer ucu 80 cm yaparsanız ve bunu karşı kenara da yaparsanız baya bildiğiniz açılıp kapanan kanat oluşuyordu mesela. aerodinamik olarak o kısmın uçurmaya etkisi oluyor mu bilmiyorum ama görsel olarak güzel görünürdü açılıp kapanması. biz ona yarasa çıtalı derdik. bazıları kulakçık da eklerdi.

bizm diğer avantajımız o dönem bizim oralar çok boştu ve rüzgar bizim burda çok eser. 2 sene önce yeğenle uçurtma uçuralım dedik beceremedik. stad rüzgarı engelliyor. ben de diyorum stadı bir aştırabilsek uçacak o diye ama aştıramadım. velede de rezil olduk. (bkz: swh)adama şimdi desem hadi uçurtma yapalım uçuralım diye bsg der muhtemelen. işte kiminin çocukluk aktivitesi kiminin travması olabiliyor. ama o stadı aşsak...