hayır diyememek

geçmiş olsun.

kendinize yapabileceğiniz en büyük kötülüktür. bırakın istemiyorsanız yapmayın. üzülen üzülsün, darılan darılsın. işini gördüğünüz için yanınızda olacak insan olmasın zaten. ben yapamıyorum siz yapın. benim gibi olmayın. yıpranırsınız.

her şeye mi? çok kötü be abi, değil mi?

bu bana göre bir sorun. çünkü kendimden biliyorum. çoğu şeye hayır diyemiyorum. karşımdaki insan kırılır, yanlış anlar, aramız bozulur diye kullanamıyorum. ama ben böyle düşündüğüm halde karşımdakiler hep bana hayır diyebiliyor. sonucunda da kırılan ben oluyorum. o yüzden bu huyumdan vazgeçmek istiyorum.
kimse için kendimi üzmeye gerek yok. fedakarlık güzel bir şey fakat sonucunda üzülen sen olacaksan o fedakarlığın da bir anlamı kalmıyor. ederinden fazla değer vermemeyi hayatımın anlamı olarak tutuyorum.

bu görünmez duvarın ailelerin yetiştirme tarzından dolayı kaynaklandığını hayır diyememe eşiğini aşınca anlamış oldum.

ebeveynlerimiz kutsaldır, onları mutlu etmek için çalışmalıyız, onların istediği meslek olmalı. onlar da farkına varmıyorlar çoğu zaman tabi sistemsel baskının. nesiller boyu süregelmiş. böyle böyle insan makine gibi otomatikleşiyor.

ama şimdi elmizde bilgi kaynakları dolu. kırma eşiği mevcut.

bir kere kırın bariyeri gerisi gelecek. ve tekrar tekrar deneyin.

kendine merhametli diyen eziklerin işi

okuduğum bir yazıya göre hayır diyememek neredeyse bir hastalıkmış. insanın sosyal becerilerinin gelişmediğini gösteriyormuş.

yurdum insanın özellikle referandumlarda yapmayı bir türlü başaramadığı şeydir de.

bir hayır diyememek nelere mal oldu, görüyorsunuz sözlük!

hayır diyememek
hayır demediğin için üzerine ne kadar yük akdigini anlayinca ve kazıkları yiyince .artık her şeye hayır demeye başlarsın

bok gibi bir durum. sonrasında pişman olsanda, kazik yesende, arkadaşlarından salak damgasi yesende. diyemiyorsun bir kere..

kaç yaşına geldim hayır diyememeği öğrenemedim. diyemediğim için zorlanan hep ben oluyorum, bi öğrensem hayatımda bir çok şey düzene girecek ve yıpranan ben olmayacak

''yes man'' filmi, bu olay etrafında şekillenen bir olay örgüsü var. çerezliktir, izlenir.

ben çok hayır diyen birisi değildir. birisi yardım ister, rica eder vs. vs. yapabileceğim bir şey ise yardım etmeye çalışırım.

iş birlikçi bir insanımdır, birisine hayır demeyi sevmem fakat "hayır" diyeceğim bir mevzuda birisi devamlı beni rahatsız ediyorsa ona aşırı kıl olurum. zamanla yapabileceğim bir işte bile o kişiye evet dememeye başlarım.

çevremde, eş dostta, arkadasta gördüğüm durum.

onların yerine ben kahroluyorum. ıstemedikleri şeyleri sırf karşı tarafa yaranmak ya da onun günlü olsun diye yapmak zorunda hissediyorlar. saçmalığa bakar mısınız? o sevinecek ama ben uzulecegim. neden? yeter ki sen sev beni...*

dane dane* anlatıyorum, neden hayır demesi gerektiğini, nasıl kırmadan hayır demesini ama yok üzülür yok çitirdar yok kitirdar diye suçluluk duyuyor canına yandigimin pişmanlık eserim.

bana bu özellik nereden geldi bilmiyor ama iyi ki geldi. ne demek istemediğim bir şeye zorlanmak? isterse gözlerimin rengi* olsun uygun bir dille bir daha canımı sıkarsa nefesimi ensesinde bilmesini iletirim. hayat başkalarının sirk maymunu olmak için çok kısa, istediğinizi yapın.

en sevmediğim özelliğim. özellikle kadınlara hayır diyemiyorum. yok be, aklınıza kötü kötü şeyler getirmeyin. az önce sıcak bastı dedim ceketi arabaya bırakayım. ceketi çıkardım arka kapıyı açtım açmadım bir kadın yanaştı arabasiyla "pardon çıkıyor musunuz" diye sordu hayır diyemedim ya. sürdüm arabayı kadın girdi park ettiğim yere. bu entry de park yeri ararken yazıyorum. dur şuradan biri çıkıyor. oraya bırakayım arabayı.

kendimize verdiğimiz en büyük zarardır. kırmamak üzmemek için kırılmadık ne kalbimiz incinmedik ne duygumuz kaldı. sonra bunu öğrendiğimizde sıktığımız dişlerimiz ve yumruklarımız ı görünce değiştin deyip yine de suçlanan biz olmadıkmı.
kısacası iki ucu b.klu değnek

ben aslında çok güzel hayır derim. eser miktarda vicdanım yoktur. bana ne der önüme bakarım ama işte köprüyü geçene kadar ayıya dayı demek gibi durumları oluyor bazen. biliyorum ya o kişi ilerde işime yarayacak, her şeye emme basma tulumbası gibi evet efendim, tamam efendim, olur efendim diyorum.

halbuki o kadar çok hayır demek istediğim şeyler oluyor ki... çok zorsun ahir zaman.

sonucu ne olursa olsun hayır demeyi artık başarmak zorundayım.