her şeyi içine atan insan

zamanı gelince kusacaktır.

eziktir. net. evet.

alışık değilsindir ve dışarıya vurduğunda sana silah olarak kullanırlar.

artık başkalarinin içine atiyorum.

zannetmiyorum. biraz gamsız olabirim hatta. insanları memnun etmek için kendi memnuniyetimden vazgeçmeyi bıraktığım günden beri gayet memnunum hayatımdan. kim neyi nasıl düşünmüş, neyi nasıl görmüş, retina bu görüntüyü beyne nasıl aktarmış vs vs vs. bunları geçmek lazım. bırakın kim neyi nasıl anlamak istiyorsa öyle anlasın. küresel dünyamızda kutu kafalıların keskin köşeleri bir yerlerimizi çizmekten vazgeçsin.

en başından beri böyle ise sonunun pek de iyi olmadığı insandır.

tamamen içine atmaktan ziyade belli başlı uyarıları yapıp sonrasında kabuğuna çekiliyorsa eğer en doğrusunu yapıyordur. bir şeylerin konuşmayla ya da tepki göstermeyle değişmeyeceğini anlamıştır. dile getirir, bekler, sonrasında yapması gerekeni yapar. işte o ortadaki bekleme süreci içine atma sürecidir.

yani sonuç itibariyle içine atmak var, içine atmak vaaaar. siz yine de içinize atmayınız.

bi gün bi yerden kendini atar sonra kimse anlam veremez. öyle işte.

ben. anlatsam da 1 sey degismez cunku !

yanlış öğreti ile hayata bakmaktadır. cesareti yoktur düşüncelerini karşı tarafa iletmeye çünkü o kalp kırmamak üzerine programlanmıştır yetişkinler tarafından. hep içine atıp yalnızlaşmış, konuşmaktan uzak kalmış, mutsuz olmaktansa, sorun çıkmasındansa hiçbir şeye karışmamayı ve hissettiklerini paylaşmamayı öğrenmiştir. sonra da nasıl ifade edeceğini bilemeyip yerli yersiz patlamalarla anlatmaya çalışır kendini ama daha çok zarar verir kendisine ve çevresine. elinden tutup da hadi söyle demek istediklerini diyeni olmamıştır. hepimizin hayatında vardır böyle insanlar. zorlamak lazım bazen yaşadıklarını anlatması için ama unutmamak lazım ki her anahtar her kapıyı açmaz.