huzur nerede acaba sorusu

sana sarılan bir çift kolda
lakin bulması zor
kaybetmesi kolay

bundandır huzursuz bi adamım

bende olmadığı kesin. az ötede arayınız.

motorboat yaptığınız yerde.

60 yaşından sonra en yakın sosyal hizmet merkezine gidip huzur başvurusu yapabilirsiniz. ömrünüz yeterse bir iki sene içinde huzur bulacağınız bir eve yerleştireceklerdir.

sevdiğinin bakışında,çocuğunun gülüşünde bazen de güneşin batışında...

taksinin arkasındaki yazıya bakarsan islam'da. ama aynı fikirde değilim.

insanın içinde. çıkmayı bekliyor.

vazgeçebilmekte.
korkutur bu his işte bu korkunun üzerine bir savaşçı gibi gitmekte huzur. vazgeçebildiğin sürece esir olmazsın. görece özgürlüktedir huzur. örgürlük de karmaşık bir kavram ancak kafeste hissettiren her şeyden arınmak bu yaşam için azami özgürlük demek bana göre.

seni esir aldığını düşündüğün her şeyden korksan da vazgeç. bu herhangi bir şey olabilir bir eşya bir insan veya kendine ait bir duygu fark etmez.
korkmaktan korkma. o seni insan yapan iyi bir duygu. korkuların sana yol gösterecek.

eğer onu bir şarta bağladıysanız hiçbir zaman ulaşamayacağınız bir mesafededir. herşey kötüye giderken de huzurlu olabilirsin tabi akışa güvenebilirsen.

avcunuzun içinde.

“huzur insanın içinde bir yerdedir” demek isterdim ama maalesef gerçek böyle değil. dış koşulların etkisi çok büyük. demokratik ve özgür bir ülkede yaşamak, anayasal hakları etkin biçimde kullanabilmek, iş yerinde mobbing görmemek ve yalnızca temel ihtiyaçları değil "insanca yaşamayı sağlayabilecek" maddi imkanlara sahip olabilmek ve daha birçok dış faktör de huzuru belirleyen başlıca etkenler. fikirlerini bile özgürce ifade edemediğin totaliter bir rejimde “huzur içtedir” demek ya polyannacılık olur ya da palavra. mesela ben şu an hayatımın en sakin ve problemden uzak döneminde olduğum halde, insanın içinde sürekli bir “peki şimdi ne olacak?” kaygısı varken, tam anlamıyla huzurlu olunması da mümkün değil.