ilk sevgili

herkesin unutamadığını söyleyerek ilk aşkla karıştırılan şey.

ben ilkokul 2.sınıftayken çıkma teklifi edilirdi sevgili olmak için ama şöyle bir sıkıntı var ki; ben 8 yaşındaki aklımla 'çıkma' olayını okulun bahçesine birlikte çıkıp dolaşmak sanıyordum. bir gün altı kişilik kız grubumuzla (ya da çete de denebilir. sürekli erkekleri kovalayıp saçlarını çekerdik.) bahçede otururken herkes sırayla hoşlandığı çocuklardan bahsetmeye başladı. en son sıra bana geldi ama tahmin edersiniz ki ben konuya çok uzağım. kimseden hoşlanmıyorum desem de inandıramadım kimseyi. en son beni rahat bıraksınlar diye sınıftan bir çocuğun adını söyleyip kurtuldum... sandım ama kurtulamamışım. teneffüs bitince derse girer girmez hoca herkesin yerlerini değiştirdi ve beni bu çocukla yan yana oturttu. tabi tüm arkadaşlarım sırıtıyordu bu sırada ama ben olaya hâla çok uzağım. sonra ders bitti ve teneffüste çocuk birlikte gezelim mi bahçede dedi. benim kalbim hızla çarpmaya başladı tabi çünkü bunu çıkma teklifi sanıyordum. neyse çıktık geldik geri. ben de artık sevgili olduğumuzu sanıyordum. günler, saç çekmelerle
ve benim sevgili olduğumuzu sanmamla geçtikten sonra yaz tatili geldi. ne de olsa 3 ay sonra yine beraberiz diye hiç umursamadım bile ben tatili. sonra o 3 ay geçti ve geri döndüğümüzde okuldan ayrılmış olduğunu öğrendim. kolejde okuyacakmış artık.
buna ilk sevgili denir mi bilmem ama ilk sevgili, ilk ayrılıktı benim için.

unutulmayan ilklerin yaşandığı bir olay. bir tür trajedidir.

benim için henüz var olmayandır.
edit: bu tanımdan 2 ay sonra tanışıp başladık 6 ay kadar sürdü mutluydum hiç olmadığım kadar ancak terk edildim ve şimdi neredeyse bir ay oluyor ayrılalı içimde büyük boşluk var.

benim ilk sevgili olayları cok karısık.

simdi ilk sevgilimle yuzuk taktık. evlenmeden opusmek bile yok dedim, tamam dedi. sonra birkac ay sonra beni aldattı, ayrıldık.
cok huzunluydum. o donem yakısıklı bir japon bir cocuk beni buldu. tatlı cocuk. ilk defa dudaktan opustum. sonra o ulkesine donemk zorunda kalınca 2 ay sonra ayrıldık.
bu sefer isvecli bir yakısıklı buldu beni. onla da 2 ay durduk. o bana dokunan ilk erkek. ama oyle ciddi bir sevisme durumu yok tabi. sonra ben salak oldugum icin onu terk ettim.
ardından bir seneye yakın amerikalı bir cocukla sevgiliydim. ona ben turk kızıyım, bizde sevisme olmaz dedim, o da kabul etti.
sonra turkiye ye dondum. hayatıma bir cocuk girdi. onla da ilk kez sevistim. aslında ilk ciddi iliskim o. ama onla 6 ay sonra ayrıldık.
sonra 1,5 senelik ilk uzun iliskim oldu. bir taraftan ilk ciddi iliskim bu aslında.
beyniniz yandı mı? :p

velhasılı tum bu ilk sevgili donemlerinde:
ilk evlenme teklif eden sevgili: hayatımda gordugum en guzel ve melek kızsın, dedi
ilk opustugum japon cocuk: cok guleryuzlusun ve gulusune tapıyorum, seni hep guldurmek istiyorum, dedi.
isvecli cocuk: kim seni boyle sakladı, gercek olamayacak kadar guzel ve meleksin, dedi.
amerikalı cocuk da: guzel olmasına cok guzelsin ama benim hayatımda tanıdıgım en zeki kızsın, dedi.
ilk sevistigim turk cocuk: lisede koridorda havalı havalı yururdun, hepinizin dibi duserdi, sen guzel bir kız degilsin, cok guzel bir kızsın ve kafana koydugun her seyi hep yaparsın, guclusun, dedi.
ilk uzun sureli iliskimden iltifat filan aldıgımı hatırlamıyorum, o okuzdu.

hikaye bu kadar. bitti:)

tecrübesizlikten bok edilen ilişkideki sevgilidir. en iyisi hep sonuncusudur.

bazılarının son sevgilisidir.
ilk ve son.

ırmak diye bi kizdi.
soyadini bile hatirlayamiyorum su an. hakkat napiyon irmak lan.

aslı diye bir kızdı. ilkokul 4 ya da 5.

zannederim kimseyi tam manasıyla sevemedim hayatta.

hic unutulmayandir. hep aklinizda 1 yerlerde vardir o.

ilk defa yazlıkta bakkalda karsılastık. yas 14. birkac hafta sonra bana cıkma teklif etti. senden hoslanıyorum ama evlenmek icin yeterince olgun degiliz, kabul etmiyorum dedim.
14 yasından 17 yasına her sene gelip fikrin degisti mi diye sordu yazlıkta. hayır dedim. kısın evden arayıp fikrin degisti mi diye de sorardı yazlık haricinde.
17 yasında daha fazla dayanamayıp kabul ettim teklifini.
bana evlenme taklif etti, evet dedim, yuzuk taktık:)
ve dedi ki:
-senin gibi dunyanın en guzel, en melek kızını hak etmek icin ne yaptım?

çok önemli bir olgu değildir, anlamda yüklenmemesi gerekir. herkesin ilk sevgilisi ya cocukken olur ya ergenliğinin en top olduğu dönemlerde. iki dönemde de erkeklerde çok fazla duygu yoktur. kız cocukları anaç ve hassas yapıları sebebiyle her dönemlerinde duygusal olarak bağlara fazla adapte olurlar ama erkek için doğru aralıklar bunlar değildir. bu yüzden yetişkinlik evresinde olunmadığı sürece ilişkilere çok anlam yüklememek gerekir. istisnalar yok mudur?! vardır tabi ki! ama istisnadır işte, türk toplumunun genelini kapsamaz. mesela kendi erkek arkadaşım bu grubun içerisine giren bir adamdır. 2 dakika sohbet edin, hemen toplumun %90'dan ayırırsınız. şansıma kendisi ilkokul arkadaşımdır. yani "istisna" hususuna geri çıkmaktayız.

hem de ilk askiniz olan unutulmayan o mubarek insandir.

poncik yaa. dunyanın en tatlı adamı olabilir, ki bence oyledir:)
hala ara ara selam yollar, yuzumde her seferinde gulucukler acar.
cok kalp.

ilk aşkım. tam beş buçuk yıl sürdükten sonra ayrıldık. beni aldattı. sonra 3 yıl kimse ile olmadım. acıdan delirdim. ancak onu tanımaktan hiçbir zaman pişmanlık duymadım. biz sadece sevgili değil çeteydik.
şu an bir gram hissim kalmadı ona karşı. karşılaştık hatta bir iki defa telefonla konuştuk bitmiş artık. yine de çok iyi olmasını isterim.
güzel bir insandı.

ileride anasının farklı farklı erkeklerin altından geçtiğini kabullenmeyen bir evlat sahibi olacak layikçi kadının yaşam tarzı.

gereksiz abartılan.

ilkler unutulmaz, ilkler özeldir gibi algılar yüzünden toplum yozlaşıyor. tamam ilk deneyimin onunla oldu, ilk kez onunla bazı şeyleri yaşadın. o zaman neden ayrıldın? madem bu kadar özel bir ilişkiydi, neden hâlâ birlikte değilsiniz. madem çok seviyordun, neden başka biriyle daha sevgili oldun? mecnun olup onun peşinden koşsaydın ya. çok seven birisi böyle mi olur?

böyle yapan insanlara asla saygı duymuyorum, gelecekteki eşinize çocuğunuza yazık.

ufak düzeltme: bu tanımda herhangi bir kişiyi hedef almıyorum, sadece genel düşüncelerimi söyledim. lütfen üzerinize alınmayınız. teşekkürler.

bilemiyorum, hepimizin paralel evrende ilk sevgilisiyle evlenmis bir ikizi var.
bu ikizlerin de paralel evrenleri var. bu paralel evrenlerin birinde mutlu mesut yasayıp gidiyorlar, 2 de cocuk yapıyorlar. paralel evrenlerin digerinde evli kaldıktan belli bir sure sonra bosanıyorlar.

ben milyonlarca paralel evren ve ikizimin olduguna inanıyorum. farklı secimlerle farklı hayatlar yasayan.

aslında bence bugununde ve bugunku secimlerinde yeterince mutlu olmadıgında dusunuyorsun paralel evren ikizlerini.
ha belki de bugunun de yeterince mutlu olmak diye bi sey yoktur, hep secmedigin secenegi merak edeceksindir.
belki de birileriniz karı koca dizi izleyip cekirdek citliyor su an ve paralel evrenler umurlarında degil, mutlular:)

istisnaların kaideyi bozmayacağını belirterek, başınıza gelmiş en saçma, en aptalca, en boktan ilişkinin nesnesi olacak kimsedir.

(bkz: ilk elin günahı olmaz) lafı buna cuk oturmaktadır.

ha sizde aksi olur, ilk sevgili ile bir yastıkta kocarsınız o ayrı. ama kafadan yukarıdakilere hazırlıklı olarak başlamakta fayda var.