ilk sevgili

ilk asktir

ikizler burcuydu.
başka bir şey söylememe gerek yok hahaja

unutulmaz.

fakirlikten bööörekçide börek yedirilmiş kızdır. (bkz: liseliği fakirliği)

geliyor gelmekte olan.
birkac gun sonra dogumgunu cicegimin:)
yıllar icinde her seyden konustuk sanırım onla ben hakkında.

ilk aslar mı boyle oluyor yoksa ona ozel bir sey miydi bilmiyorum ama hayatımda en eglendigim, en cok guldugum cocuktu. enerji sinerji:) cok komik cocuktu melek.

o halde sana kutlu dogum haftası ilan edelim.
mutlu yaslar!

şu an torbacılıktan içeride. erkek seçimlerimin yıllar içindeki değişimi beni mutlu etti.

en son kendi elcağızlarımla yurtdışına göndermiştim.

sevgilim olmadan direkt nişanlım olmuştu. o seviyor ben sevmiyordum. beş sene peşimde koşmuştu. defalarca istemeye geldiler istemedim. hasta diye vermişti babam. dört buçuk ay sonra kaybettim. şimdi mazimden bir tek onu özlüyorum. iyi ki yaşanmış o günler, hiç olmazsa son günlerinde mutluydu.
beyaz gölge
bana bu şarkıyı çok söylerdi.
parlayan bir hale oldun kaybolan şu ömrüme

benim ilk sevgili biraz karışık.
ilk sevgili olduğum, sevismedigim, opusmedigim ilk sevgili var.
bir de ilk sevistigim ilk sevgili var.
ben son 6 aydır ilk sevistigim ilk sevgili hakkında çok yazıyordum.
talebim bugünden itibaren ilk sevgili olduğum sevgili üzerinden iletişime geçilmesi benle.
teşekkürler;)

oğuz kaan.

ilkokul zamanlarıydı, aynı lojmanda yaşıyorduk. her akşam çizgifilm izlerdik onların evde. bu akşamların birinde yine çizgifilm izlerken öpüvermişti beni çakal.

bir de hiç unutmam, araba çarpmıştı bi kere buna. hiçbir şey de yoktu ama beni bi gör. bi ağıtlar, bi gözyaşları, anlatamam.

sosyal medya çağında çok aradım onu ama bulamadım asla, iyidir umarım.

keşke tamamen unutmanın bir yolu olsaydı. çok sevdiğim için değil, çok genç yaşta olup gerçek yüzünü göremediğim ve zarar gördüğüm için.

ortaokuldaydım. çok güzeldi çok samimiydi. bizim zamanımızın ortaokul aşklarıyla şimdiki ortaokul aşkları aynı değil. çiçek kuruturduk biz mesela kitap arasında. sırf o var diye onun olduğu kola girmeye çalışırdık. 2 sene kütüphanecilik kolunda olma sebebimdi. rengarenk piramit kolonyalar alırdım. çok klas bir kızdı ama. zaten hayatı boyuca klas kalmaya devam etti. italyan bir adamla evlenip üzüm bağı işletmesi işine girmiş. instagramdan ekleştik 2-3 muhabbet çevirdik, yerine davet etti ama gitmeye maçam yemedi.

ilk olarak çocuk yaştayken akranım kızlardan ilgilenenler olmuştu benimle. zarif tavrım mı, biraz çekingen oluşum mu? bilemem. ne zaman böyle bir şey hissetsem ya da duysam anlamamazlıktan gelir veya resmileşir ve uzak davranırdım. çünkü ben çocukken bile duygusal bir çekimden ve bana böylesi bir ilgiye dayalı yakınlık duyulmasından korkardım, istemez, bundan utanırdım.
8-9-10 yaşındaki çocukların anlayabileceği, yaşayabileceği bir şey gözüyle bakmazdım.. ben de benden hoşlanan o kızlar gibi biraz olsun istekli olsaydım muhtemelen ilk öpüşmesini falan komşu kızıyla yaşamışlar kervanına katılacaktım.
çocuklarınki merak ve televizyonda izledikleri yetişkin dizilerinde gördükleri şeyi taklit etmektir biraz da. ama benim önceliğim playstation'da futbol oynamak. sokaklarda delicesine koşmak ve taso biriktirmekti.
ah bu kızlar. öyle deli enerjik bir erkek çocuğunu sevmek, öpmek isteklerini anlayabiliyorum. ama dünyalarımız ve arayışlarımız başkaydı sanırım.

sonraki dönemde de hiç ilişki filan düşünmedim. garip bir tip olarak yaşantımı sürdürmekteyim.

benimki cerendi.

şundan alınan tad bir ömür başka hiçbir ilişkiden alınamayan olan.

yaklaşık 8- 9 yaşlarında olandır.
o zamanlar masum olmanın da ötesinde bir adamdım.
öpüşmeyi bile gözümde büyütürdüm. ki, ilk öpüşmeyi bile onun zoruyla yaşadık.
tabii şimdi tam tersi olup çıktık.