ilkokulda birinden hoşlanınca yapılan saçmalıklar

ben bi kere öğretmene söylemiştim. öğretmen gidip ona söylesin diye. evet diye.

bilemiyorum ya, biz cidden hep kardeş gibiydik. o kadar kardeştik ki oğlanların sünnetine falan gitmiştik.

bunları görünce bir tık üzülüyorum çünkü ilkokulda kimseden hoşlanmadım :(

ikide bir arkanı dönmek.

saçını çrkmek. konuşanlarda adını yazmak.

ben ilkokulda kimseden hoşlanmamıştım.

yaşım (iki yaş) büyültülerek okula başlatılmışım. öğretmen tanıdık torpilliyim de yani. üstüne üstlük okuma yazma biliyorum, epey bi havalı ve farklıyım yani. hoca dahil herkesin koruma ve sempatisine mazhar bir sevimli maskotum anlayacağınız. her şey harika görünüyor, ama erkek mişim de. dünyanın en güzel kızı şeyda'nın da o sınıfta olduğu ve yanyana oturacağımızdan da habersizmişim. daha ilk günden anladım. kızcaaz biraz abla pozunda yerli yersiz yardımcı olmaya çalışıyor, aslında öğretmene yaranma sevdasında muhtemelen. bense büyülenmiş gibi kıza bakmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. öğretmen farkında olmalı ki bize her baktığında gülmekten gözleri yaşarıyor. herkese de anlatıyor olmalı ki, her ders arası bir iki arkadaşı ile birlikte kahkahalarla ya yanıma geliyorlar, ya beni çağırıyorlar. mihmandarım da tabiiki şeydacık.. o da başımı okşayıp, yanağımı öpe öpe eskitiyo her çağrılışımızda.. küçüklük böyle başa bela birşeymiş nerden bileyim. ne yaşadığımı, niye yaşadığımı benden başka herkes biliyor belki..gel gör ki ben bilmiyorum.. şeydaya baktıkça bakıyor, sıkıldıkça da ağlıyorum. ağladıkça da şeyda beni sevip öpüyor.. en zoruma gideni de, çişin geldi mi, gelince söyle bak tembihleri..
yaa dostlar.. hayat böylesine acımasız işte.. tüm bunları yıllar sonra başkalarından duyup, hayal meyal belleğinizde oturtabildiğinizde anlayabiliyorsunuz ancak. herkes gülmekten katılıyor, utanmasalar kalkıp yine başımı okşayıp öpecekler.. ben şeydamı kaybetmişim, küçük olmak benim suçum değilmiş, kimsenin umrunda mı. anlatıp gülsünler yeter.. çok acımasız hayat çok..!

benden hoşlanan çocuk törenden sonra çelme takıp düşürmüştü. silgilerimi çalar, saçımı çekerdi. kızlarla pek oynayamazdım ama erkeklerle maç yaptığım sırada bana daha yakın olan arkadaşımı itip çocuğa saldırmıştı ama ödev ve ders konusu olduğunda hep beni akşam telefonla arar soru sorardı. bir kere canımı öyle yakmış ki ağlayarak günlüğüme yazmıştım gerçekten.. ilk aşklar nefretle başlar cümlesinin kanıtı sanırım kendisi.

dövdüm ben ya, ağladı bu. susmuyor.
hocaya söylemekle tehdit etti. gittim kantinden çikolata aldım, sustu. bir aşk daha başlamadan bitti

ben saçını çekip eteğini indiriyordum. totosunu elliyordum bir şey demiyorlardı. garipti ya. küçükken bayağı sapıktım.

birbirimizle sürekli dalga geçiyorduk, ödüm kopuyordu anlayacak diye. hoca yan yana oturtunca şikayet ediyorduk birbirimizi yerimizi değiştirsin diye. aynı frekansta olmamız da hoşmuş. *

zehir gibi kızdı.sayesinde az ders çalışmadım.bundan büyük bir motivasyonum olmadı zaten sonra.

kızdırıp dayak yiyordum. bak bu hala hoşuma gider. küçüklükten belliymiş benim ne olacağım.

hoşlanacak kimse yokmuş demek çünkü kimseden hoşlanmamıştım. okumayı sökeyim, çarpım tablosu ezberleyeyim gibi minnoş dertlerim vardı. benden hoşlanan ve tüm sınıfa yayan biri vardı tam bu sebepten onunda kafasını yarmıştım yarı istemeyerek.

elimle götümü sıkıyordum sıçmayayım diye. heyecanlanıyordum. xgxhxg

abbas bunlar neler yaşamış, yaşatmış ya diye okuduğum saçmalıklar.
birileri istemem eksik olsun handan'ı seviyor diye laf çıkardığı için ağlamıştım len ben. şengül daha güzeldi çünkü.

ilkokuldaykan sevimli eğlendirici olur da, orada takılıp kalan, yetişkin ergenliğinde hiç çekilmiyor.

hic kimseden hoslanmadigim icin yapmadigim sacmaliklardir.