in time

1- poker sahnesini hatırlayın. hepimiz poker biliyoruz değil mi? tamam tamam bilmeyenlerimiz vardır şöyle açıklayayım; elinizde 10 tl varsa ve karşınızda 1000 tl'si olan bir adam varsa, adam 900 tl yapıyorsa potu, siz ya all in der ve elinizdeki 10 tl'yi masaya koyasınız ya da çekilirsiniz. 10 tl'yi koydu ve kazandı iseniz 20 tl alırsınız yerden (iki kişilik bir oyundan bahsediyorum ki filmde de bahsi geçen sahnede durum buydu) geri kalan parayı adam 890 tl olarak yerden alır.

şimdi bir film isterse mantıksızlık mantığı üzerine kurulsun, kendi içinde bir bütünlüğe sahip olmalı. bu bütünlüğü de yönetmen kuruyor filmler buna göre başarılı yahut başarısız oluyor. şayet o el oynanmadan önce bizim eleman adamın potunun tamamını görecek bir birikim elde ettiyse oyunda, film bunu seyirciye göstermeli ki bütünlük kurulabilsin. aksi takdirde ne oluyor diyorsun bir izleyici olarak...

2- kızı kaçırdığı sahne. parti başlıyor. kızla çocuk çıkıyor yüzüyor. geri dönüyorlar. gece. saat olsun olsun 00:00 hadi tamam 02:00 olsun yahu. polis geliyor, zamana el koyuyor bizimkiler kaçıyor. saldırıya uğruyorlar. hop bakıyorsun ortam aydınlık. sabah olmuş. kız çocuğa zaman da vermedi. bizimkinin 2 saati bir türlü bitemedi.

ya tamam ben takılıyorum da normal bir film olsa bundan bahsetmezdim. ama yani, rica ediyorum; olay zaman. sen daha ana konunu, zaman bütünlüğünü bile doğru kurgulamıyorsun filmde.

filmimiz zamanın artık bir para birimi olduğunu anlatan will salas'ın sözlüeriyle başlıyor. annesi ile birlikte yaşayan bir genç kısa zamanlar ile hayatlarını sürdürmeye çalışırken işten çıktıktan sonra akşam birinin kolunda çok büyük bir zamanla ortada herkese bonkörlük yaptığını görünce onu uyarır ama adam onu dinlemez zaman hırsızları gelince herkes kaçar ama will onları izliyordur. onları adamı öldürmeden bir yolunu bulup onu kaçırıp kurtaran will onunla birlikte bir depoda sabahlar. adam o uyurken bütün zamanını ona aktarıp kendine beş dakika bırakıp bir köprünün başında zamanının bitmesini bekler. uykudan uyanan will ise saate bakar ve bütün o zamanı kendisinde bulunca gidip ilk olarak en yakın arkadaşına on yıl verir. filmin en vurucu sahnesine geldiğimizde ise hayatın pahalılığını bize çok iyi anlatan bir sahne ile karşılaşıyoruz will annesi dolmuşa binmek ister ama dolmuş ücreti iki saattir annede ise sadece bir buçuk saat zaman vardır. şoföre oğlumla buluşacağım aradaki farkı o ödesin der ama şoför ona koşması gerektiğini söyleyip arabadan indirir. koşmaya başlayan anne ile dolmuştan çıkmayan annesine doğru koşan will birbirine yetişmelerine çok az kala annesinin zamanı bitiyor ve anne will kucağına düşüp kalır. geride bir şeyi kalmayan will ise gidip zenginlerden intikam almak ister. bunu başarması uzun sürmez.

her filmin kendine göre bir temeli var bu filmin üzerine kuruldu temel yani ana fikir o kadar iyi ki hikayedeki bazı eksik noktalar göze batmıyor. eksik derken tabii ki film bize bir şeyleri vermeyi unuttu demek değil. aksine çok şey veriyor ama yine de insanda bir eksiklik hissi yaratıyor. filmi bir çok kez izledim ve böyle olunca belki benim gözüme battı bir şeyler. vermek istediği mesaj dışında başka bir şey verdiğini düşünmüyorum. film olarak çok iyi bir film. fakat ben yine de daha güzel olabilirdi hissine kapıldım. belki de bu seferlik eleştiresim geldi bilmiyorum. her zaman beğeneceğiz diye bir şey yok. başka bir gün izlesem aynı filmi belki çok beğenirim. sonuçta insanın o gün ne yaşadığı ile alakalı da beğenme duygusu farklılık gösterebiliyor.

her şeye rağmen bu tür filmleri seviyorum izlemeye hiç doymuyorum. filmin fikrine diyecek söz yok mesela. zaten bize vermek istediği mesajı zaman üzerinden verdiği için filmin ismine de yansımış. çalışıp para almıyoruz aslında zamanımızı verip para alıyoruz. bunu bize çok farklı bir dille anlatmış.