insan kaynakları

bazen yerine bir adet karga koyarsanız daha başarılı işler çıkartabilir. gitmesi ile şirket genelinde kutlama yapıp pasta kesmiştik.

nezaketli ,hoşgörülü insanları koyun buralara. iletişim, psikoloji eğitimi verin. vallahi tahammül edilmiyor bazılarına. babasının şirketi gibi davranan mı desen, iki kelimeyi yan yana getiremeyip donuk donuk bakan mı desen. azıcık empati be canım, karşıdaki iş arıyor anla psikolojisinden bir de sen sıkma canını.

buyrun benim.
genelde şirkette sevilen bir birim değildir. ama beni tanısanız seversiniz:) hem çalışanın hem de işverenin menfaatini düşünmesi gerektiği için çatışmaların arasında kaldığımız doğrudur.
kendimi çalışanların yerine koyarak onları anlayarak çalışırım. neticede ben de orda bir çalışanım ve herkesin yaşadığı sorunları ben de yaşayabilirim. empati çok yaparım bu yüzden bana duygusal davranmamamı söylemişlerdi. ama bunu yapamam. aldığım olumlu tepkiler ve çalışanlardan gördüğüm muamele beni mutlu ediyor. bu da doğru yolda olduğumu gösteriyor. beni çalışmamda motive ediyor.

şirketlerin göz bebeği olan departmandır. insan kaynakları personelleri hangi şirket olursa olsun o şirkette böyle özel seçilmiş bir oluşum gibi davranırlar.

türkiye' deki şirketler en değerli kaynağı olan insana hiç değer vermediği için, adı kulağa hoş gelen ama bir fonksiyonu olmayan birimdir. süt ürünleri üreten bir şirkette acaba hayvan kaynakları diye bir bölüm var mı*

(bkz: ik)

nacizane tecrübelerimden serpiştireyim:

* insan kaynaklari tarihine baktığımızda "personel yönetimi" olara doğduğunu görebiliriz. yani sigorta işlemleri, maaş ve prim ödemeleri, emeklilik işlemleri, işe alım ve fesih işlemleri, işe devam kontrolü, puantaj kayıtları vs...

* son yıllarda kapsamı genişletilerek çalışanı sadece bir madde olarak görmenin ötesinde, verim ve motivasyon sağlayabilecek faktörlerin önem kazandığını görüyoruz. yani çalışan mutluysa üretimde kalitenin artıyor olduğu görüldü. bu kapsamda eğitim ve geliştirme çalışmaları, performans değerlendirme, iş değerleme, kariyer yönetimi, ödül ve öneri sistemi vs. başlıkları eklendi.

* ben pdr mezunuyum ve işin daha çok yeni kısmında yer alıyorum. hatta rehberlik uygulamalarını da kullanıyorum. her an analiz peşinde olmak gerekiyor. memnuniyet analizi, çalışan tahlilleri yapabiliyorsan ve ona göre bir aksiyon alabiliyorsan işinin hakkını veriyorsun demektir.

* yönetim ve çalışan arasında köprü konumundadır. ama en şamar oğlanı departman olma ödülünün de sahibi oluyor bu sebeple. yönetimin yaptırımlarını ve çalışanın ihtiyaçlarını dengeleme görevi var. ona dur, buna sus diyerek ılımlı bir politika izlemekte fayda var. ama ben çizginin daha çok çalışan tarafında durmaya çalışıyorum. netice yönetimin elinin zaten güçlü olduğunu biliyoruz, adaletsiz sistemi biraz adil hale getirebilmek için yapılabilecek müdahaleler mübahtır canım meslektaşlarım.

* güleryüz. evet evet en önemli konu bu aslında. insanın insana eziyet etmesi kadar anlamsız bulduğum başka bir konu yoktur. bırakın insanlar sizden enerji alsın. ben çok severim mesela bana gelip dert anlatan insanı. herkesin bir çabası var, emek harcanıyor. bazen cahillikten oluyor her şey. anlatmak istiyor ama kelimeleri yetmiyor yada cebinde doğru kelimeleri olmadığı için sayıp geçiyor. lafın sonunda onun derdini anlayabilmek gerek. anlamak ve anladığını hissettirmek gerek. karşılığını aldığınızda edineceğiniz tatmin duygusu bir başka.

koşullar en olursa olsun, idealist olun. kimsenin sizi düşürmesine, küçümsemesine izin vermeyin. işini doğru yapan her zaman kazanır. insan biriktirmeye bakın siz. böyle böyle "insan kaynakları" oluyor işte :)

linkedin'de dm den gelen hr görüşme mesajlarını kibarca geri çevirmekte oldukça keyiflidir.

dünyanın en kalifiyesiz elemanlarının dünyanın en yüksek egosu ile çalıştığı departman. hiçbir şirket, oluşum bünyesinde sevilmezler. gün içerisinde hiçbir **ke derman olmadıkları halde sorsanız tüm işi bunlar yapmaktadır.

açılan bir pozisyon için ortalama 2k başvuru içinden kendileri için en uygun olanını seçmek için tüm cv'lere 30 saniye göz gezdiren kurum. bu yüzden etkili bir cv yazmak çok önemli.

ayrıca istedikleri niteliklerde olan kişileri görüşmeye çağırmak için değişik bi'ton uygulama kullanıyorlar.

bu birimde çalışan arkadaşlar varsa bir şeyler sormam gerekli, ulaşabilirlerse sevinirim.

"kaynaklar tükenince ne yapıyorlar" diye merak ettirir.

bu departmanda çalışan insanlar, bizzat kendileri gerekli koşulları karşılamadığı halde dolu cv'nizi 2 kere tıklayıp olumsuz değerlendirebilirler. ben bu kadar yetersiz olup da kendilerinden en az 2 gömlek yüksek insanları küçük gördükleri başka bir yer bilmiyorum.

şu ülkenin açık ara en samimiyetsiz topluluğu bu işi yapan arkadaşlardır.

"kaymakları" diyelim biz ona.

#133660 bakın bunu yazdıktan sonra gittim ik oldum. hem de tam dediğim gibi nezaketli, insan dinleyen genelinde personel tarafından sevilen bir ik oldum. fakat benim fazla empatik olmam bu mesleğe gerçekten uygun muyum acaba diye dedirtmeye başladı artık . kimseyi memnun edemezsin, her şeyin sorumlusu sensin, herkesin derdi olur ama senin ki ne olur belli değil. personeli savun savun dur, yönetim ile arada köprü olur. o köprüyü yakıp yıkıp geçerler. bir de ben artık insanlarının çocuk adamlar olduğuna karar verdim. bazen ciddi olarak söylüyorum kreşte miyim işte miyim anlamıyorum. yetişkin kavramının içi resmen boşaltılmış. ben bu süreçte ik değil aslında psikolog olsaymışım daha isabet olurdu. çoğu zaman analiz yapıyorum bu çocuk adamların haylazlıklarına.. bir de yetmiyor bu çocuk adamlara etkinlik yaptırtmam gerekiyor. çoğunun sosyal fobisi var, yakınlaşıp konuşamıyor, şaka dan atışıyorlar çünkü böyle iletişim kurabiliyorlar sonra kavgaya dönüyor mevzu araya girmek gerekiyor. ben neredeyim ne yapıyorum hissine kapılıyorum. herkes başka bir karakter ve ben bunların her biri ile temas halindeyim. olmak zorundayım.. herkesi görmek, tanımak bilmek ve görmek zorundayım. evet fazla empatik olmam insanlardan nefret etmeme engel değil. ciddi soğuma geldi bana, içimi doldurdukları iç çekişlerini bazen taşıyamıyorum. çünkü benim çalıştığım yerde ik yı bir departman olarak değil psikolojik danışmanlık birimi olarak algılıyorlar. surat asamazsın, sen iç çekemezsin , isyan edemezsin tamam annem. şimdi geliyor maaş zamanı eğer firmanız küçük ölçekli kendi halinde bir aile şirketiyse daha da fena.. istifalar, küçülmeler, restleşmeler, mahkemeler falan filan ve ben tüm bu süreçte tatlı bir sincap olmalıyım. sıkıldım, bıktım ve hayat bana lütfen başka kapılar ve sorunsuz insanlar denk getirsin. ben de az değilim hani biraz deliyim evet ama bunun nedenlerini de görmezden gelemeyiz. beni siz delirttiniz, evet evet siz.. yazıyorum artık ama bu kadar yazmamında bir sebebi var, doldum ben annem. tatil istiyorum...

anlayacağınız ben çok başka ik oldum. ne oldum ben de bilmiyorum. ben başka bir şey olacağım artık karar verdim. bu da değil..

gece gece bir tanesine denk geldim, sinirlerimi zıplattı. dalyaprak! yirmi senede on iş değiştirmişim. zaten altı şirket batmış. bak paramı alamamalar falan onları geçtim, şirket yok olmuş, yok. sık iş değiştirmek problem diyor bana. realiteden uzak, vasat ortalamasında insanlardan oluşan insan kaynaklarını napayım ben. tey tey tey.

evet kulağa pek havalı geliyor gibi. ama aslında çok tartışmalı ve kanımca yanlış bir tanım. kaynak, bir şeylerin hazır olup, kaynadığı bir yer. (su kaynağı vb) insan kaynakları ise, sadece arayıp seçme işi yapıyor. belki bulamıyor/bulamayacak bile..
ki asıl bulunması, tanınması gerekenler: "insan kaypakları" dır. insan çok, ortalık görünüşte insan dolu..!

hiçbir halta yaradıklarını görmedim. klasik soru kalıplarını sorarlar işe girerken sonrasında hiçbir derde deva olmazlar.
hatta bir tane insan kaynakları şeysi yüzünden şirket ile mahkemelik olmuşluğum bile var.

ve evet takım sporları sevmiyorum kodumun andavalı. ne yapacan işe almayacak mısın bu cv ile.