21.
neydi ait olmak? neden bir yere yada kişiye ait olmamız gerekiyordu?
bir eve doğuyorsun sen bizimsin diyorlar.. bize aitsin... oysa sevilmeyen milyonlarca çocuk kaçtılar o evlerden..
sahi neydi ait olmak?
büyüyorsun aşk çalıyor kapını.. diyor ki cesur yürek sen bana aitsin.. önüne kuralları koyup.. bir de ekliyor sonunda seni seveceğim ama diyor..
koşullu, şartlı şurtlu sevilmeyi ödülmüş gibi gümüş bir tepside sunuyor..
insan yalnız doğup yalnız ölen bir canlıysa bu aitlik, sahiplik bu kadar şaşaa nedendi?
ilk öğrenmesi gereken yerde temel duyguları öğrenemediyse bir insan, öğrenmek için kalan ömrünü harcıyordu..
doğumumuzdan itibaren yaşadığımız bu hayat sadece bize aitti.. etrafımızda ki kan bağıyla bağlı olduklarımız, arkadaşlarımız, dostlarımız, sevgililerimiz, yaşadığımız evler, şehirler, ülkeler hepsi bir yere kadar bize yoldaş oluyorlardı..
şimdi ben nereye ve kime aitim diyorum... zaman ilerledikçe yanımda olanlar ve yerler değişiyor..
insan bir yere ait olabilir miydi?
ait olduğun tek yer; gözlerini kapatınca sizi gülümseten insanlar ve anılar.. isterse yüzyıllar geçsin hangi sene, bilmem nerede hiç önemi yok o anı hatırlıyorsanız oraya aitsiniz..
insan hayatı hissedilenler bakımından bireysel bir deneyim.. güzel şeylere ait olun... güzellikleri görmenizi sağlayan aykırı beyinlere ait olun.. bazen çıkın yağmurda dans edin, yağmura ait olun.. bazen gömülün sessizliğe, karanlığa ait olun.. bazen gülün çiçekler açsın yüzünüzde, çiçeklere ait olun...*
bir eve doğuyorsun sen bizimsin diyorlar.. bize aitsin... oysa sevilmeyen milyonlarca çocuk kaçtılar o evlerden..
sahi neydi ait olmak?
büyüyorsun aşk çalıyor kapını.. diyor ki cesur yürek sen bana aitsin.. önüne kuralları koyup.. bir de ekliyor sonunda seni seveceğim ama diyor..
koşullu, şartlı şurtlu sevilmeyi ödülmüş gibi gümüş bir tepside sunuyor..
insan yalnız doğup yalnız ölen bir canlıysa bu aitlik, sahiplik bu kadar şaşaa nedendi?
ilk öğrenmesi gereken yerde temel duyguları öğrenemediyse bir insan, öğrenmek için kalan ömrünü harcıyordu..
doğumumuzdan itibaren yaşadığımız bu hayat sadece bize aitti.. etrafımızda ki kan bağıyla bağlı olduklarımız, arkadaşlarımız, dostlarımız, sevgililerimiz, yaşadığımız evler, şehirler, ülkeler hepsi bir yere kadar bize yoldaş oluyorlardı..
şimdi ben nereye ve kime aitim diyorum... zaman ilerledikçe yanımda olanlar ve yerler değişiyor..
insan bir yere ait olabilir miydi?
ait olduğun tek yer; gözlerini kapatınca sizi gülümseten insanlar ve anılar.. isterse yüzyıllar geçsin hangi sene, bilmem nerede hiç önemi yok o anı hatırlıyorsanız oraya aitsiniz..
insan hayatı hissedilenler bakımından bireysel bir deneyim.. güzel şeylere ait olun... güzellikleri görmenizi sağlayan aykırı beyinlere ait olun.. bazen çıkın yağmurda dans edin, yağmura ait olun.. bazen gömülün sessizliğe, karanlığa ait olun.. bazen gülün çiçekler açsın yüzünüzde, çiçeklere ait olun...*
devamını gör...