insan nereye aittir sorusu

neydi ait olmak? neden bir yere yada kişiye ait olmamız gerekiyordu?
bir eve doğuyorsun sen bizimsin diyorlar.. bize aitsin... oysa sevilmeyen milyonlarca çocuk kaçtılar o evlerden..
sahi neydi ait olmak?
büyüyorsun aşk çalıyor kapını.. diyor ki cesur yürek sen bana aitsin.. önüne kuralları koyup.. bir de ekliyor sonunda seni seveceğim ama diyor..
koşullu, şartlı şurtlu sevilmeyi ödülmüş gibi gümüş bir tepside sunuyor..
insan yalnız doğup yalnız ölen bir canlıysa bu aitlik, sahiplik bu kadar şaşaa nedendi?
ilk öğrenmesi gereken yerde temel duyguları öğrenemediyse bir insan, öğrenmek için kalan ömrünü harcıyordu..
doğumumuzdan itibaren yaşadığımız bu hayat sadece bize aitti.. etrafımızda ki kan bağıyla bağlı olduklarımız, arkadaşlarımız, dostlarımız, sevgililerimiz, yaşadığımız evler, şehirler, ülkeler hepsi bir yere kadar bize yoldaş oluyorlardı..
şimdi ben nereye ve kime aitim diyorum... zaman ilerledikçe yanımda olanlar ve yerler değişiyor..
insan bir yere ait olabilir miydi?
ait olduğun tek yer; gözlerini kapatınca sizi gülümseten insanlar ve anılar.. isterse yüzyıllar geçsin hangi sene, bilmem nerede hiç önemi yok o anı hatırlıyorsanız oraya aitsiniz..
insan hayatı hissedilenler bakımından bireysel bir deneyim.. güzel şeylere ait olun... güzellikleri görmenizi sağlayan aykırı beyinlere ait olun.. bazen çıkın yağmurda dans edin, yağmura ait olun.. bazen gömülün sessizliğe, karanlığa ait olun.. bazen gülün çiçekler açsın yüzünüzde, çiçeklere ait olun...*

içindeki duyguların götürdüğü yerlere, kimselere.
adresler herkeste değişik olabilir.

gönlü kimdeyse ona.

nerede rahat sıçabiliyorsa oraya aittir.

hiçbir yere.
kendine bile ait değildir.
ait olmak ister insan işte aidiyetin güzelliği ve zorluğu da buradan gelir.

zaman gibidir insan.
durduramazsın ama hep yakalar seni yeniden gecesinde, gündüzünde.
geceye mi aitsin yoksa gündüze mi?
hem geceye hem gündüze..
hangisini sevdiğin mühim değil.
hem geceye aitsin hem gündüze.

işte insan buna bırakırsa kendini zamana ait olur.
kendi gibi olana, doğal olana, akışına.

kadinsa boy aynasina aittir. hayirli boydan fotograflar ve sevgi ile.

dünya.

değerli hissettiği yere.

evine. çünkü evim sensin.

bunu yıllarca düşündüm. ait olamamanın verdiği rahatsızlıkla mücadele ederken aklımda hep bu soru vardı. benim için cevap; güvende hissettiği yer.

bankam,

bankamdaki hesabıma aitim.

her şey ama her şey doğaya, evrene aittir..

kendi anlamını ve aidiyetini kendisi yaratan birey hiç bir yere ait değildir…kendim için anlamlandırdığım hayatımda, önce kendime, sonra aileme, doğaya “ deniz, toprak, dağlar” ait olduğum hissi çok yoğun…