1.
öncelikle hala şöyle düşünüyorum: (bkz: akıl hastalığı olmayan herkesin belli yönlerden zeki olması) - bu arada oradaki tanımımdaki açıklamam önemliydi yani başlık tam anlatmak istediğimi vermiyor.
sonralıkla, bu şimdi açtığım başlığı iki türlü değerlendirebilirim.
birincisi; bazı insanlar görüyorum, başkalarının zekasıyla düşünüyorlar adeta, ya da düşünemiyorlar mı demeliydim... cidden kendileri fikir üretmek yerine "şundan daha mı iyi bileceksin" falan diyorlar. akademik konularda bu okey de yani bazı konularda da, evet başkasından iyi düşünebilirim. başkası da bir "uzmandan" daha iyi bir şeyler düşünebilir. veya bir "ünlüden" daha iyi şarkı söyleyebilen "ünsüz" kişiler de vardır falan...
ezcümle, ilk noktam kendi aklıyla düşünmek mevzusuydu.
ikincisi de... çok sevdiğim bir müdirem vardı ve kendisiyle hala iletişim halindeyiz. onunla birlikte çalışırken bir gün zekasına iltifat etmiştim ve cidden kendisini zeki buluyorum; "yok canım, kendime yetecek kadar zekam var işte" diyerek çok tatlı bir mütevazılık göstermişti. ben de bu diyalogdan sonra böyle düşünmeye başladım. benden zeki insanlar muhakkak vardır ki bir de üstün zekalılar var zaten ve onlar ayrı bir kategorideler. ilkokuldan beri tanıdığım öyle bir arkadaşım var mesela. kendi zekam bana yetiyor işte ama.
lakin şu da var... ben kıskançlık ve bununla ilintili duygulardan 20'li yaşlarımın ilk yarısında falan tamamen arınmıştım. yani insana kendi zekasının yetmesinde bu sanırım başat belirleyici olabilir. "keşke şunun kadar zeki olabilseydim..." falan; bu gibi düşünceleri olan kişilerin kendi zekalarıyla yetinebileceklerini düşünmüyorum. ama işte belki de herkes hayatlarının değişken zamanlarında bu türden bir arınmaya nail olabilir.
sonralıkla, bu şimdi açtığım başlığı iki türlü değerlendirebilirim.
birincisi; bazı insanlar görüyorum, başkalarının zekasıyla düşünüyorlar adeta, ya da düşünemiyorlar mı demeliydim... cidden kendileri fikir üretmek yerine "şundan daha mı iyi bileceksin" falan diyorlar. akademik konularda bu okey de yani bazı konularda da, evet başkasından iyi düşünebilirim. başkası da bir "uzmandan" daha iyi bir şeyler düşünebilir. veya bir "ünlüden" daha iyi şarkı söyleyebilen "ünsüz" kişiler de vardır falan...
ezcümle, ilk noktam kendi aklıyla düşünmek mevzusuydu.
ikincisi de... çok sevdiğim bir müdirem vardı ve kendisiyle hala iletişim halindeyiz. onunla birlikte çalışırken bir gün zekasına iltifat etmiştim ve cidden kendisini zeki buluyorum; "yok canım, kendime yetecek kadar zekam var işte" diyerek çok tatlı bir mütevazılık göstermişti. ben de bu diyalogdan sonra böyle düşünmeye başladım. benden zeki insanlar muhakkak vardır ki bir de üstün zekalılar var zaten ve onlar ayrı bir kategorideler. ilkokuldan beri tanıdığım öyle bir arkadaşım var mesela. kendi zekam bana yetiyor işte ama.
lakin şu da var... ben kıskançlık ve bununla ilintili duygulardan 20'li yaşlarımın ilk yarısında falan tamamen arınmıştım. yani insana kendi zekasının yetmesinde bu sanırım başat belirleyici olabilir. "keşke şunun kadar zeki olabilseydim..." falan; bu gibi düşünceleri olan kişilerin kendi zekalarıyla yetinebileceklerini düşünmüyorum. ama işte belki de herkes hayatlarının değişken zamanlarında bu türden bir arınmaya nail olabilir.
devamını gör...
2.
(bkz: çok şükür elhamdülillah)
devamını gör...