insanın kendi kendine yetmesi

kişinin olgunlaştığının göstergesidir. ne beklediğini, ne istediğini, ne istemediğini ya da nasılsın sorusuna kesin ve doğru cevaplar verebilmesidir. mutluluğunu da görebiliyordur, yolun sonunun onu üzeceğini de kestirebiliyordur. istediğini yaşıyordur ikili ilişkilerinde. ona yardım edecek tek kişi yine kendidir. diğerleriyle mutluluğunu paylaşır çünkü mutsuzluğunun sebebini kime anlatsa anlamayacağını bilir. bilir ki onu mutsuz eden verdiği yanlış karardır nihayetinde.

kıssadan hisse kendinizle tanışın.

kendine olan saygısı gelişmiş, her şeyin üstesinden gelebilecek insandır. iyi ki vardır.

mutluluğunu ya da mutsuzluğunu bir insana bağlamayan, hata da yapsa doğru da yapsa kendine pay biçen ruhsal açıdan doygunluğa ulaşmış insandır.

bir insanın kendine yetebilmesi çok güzel bir şey. önceliği kendisidir. her ne yaşarsa yaşasın mücadele etmeyi bilir kendine yeten insan. başkalarının hayatında sorun yaratmamak için, kendi içinde çözmeye çalışır problemlerini. güçlüdür. kendine yeten insanlara hayatlarında kucak dolusu mutluluklar.

aslında her insan kendine yetebilme kapasitesiyle doğar. yaşam bir şekilde onun kendine saygısını, sevgisini,özgüvenini yitirmesine neden olur. tabii yaşamdan kastım sürekli çelme takmaya çalışanlar, belki aile belki de en yakın arkadaşları bilinmez. daha sonra kişi artık yalnizlaşır, birine ihtiyaç duyar. kendini anlayacak, onu sevecek, ona değer verecek biri. böylece kendine yetmeden oldukça uzaklaşacaktır. fakat eğer bir gün ne yapıyorum ben ya gibi bir farkındalığa girişip kendini beslerse bu hayatta biricik ömrünün olduğunu ve bunu da başkalarına heba etmeyecegini düşünürse işte o noktada artık kendine yetmeye başlar. kendini büyütür, besler, olgunlaştırır. çünkü bilir ki ondan başka onu kimse en iyi anlamayacaktır, sevmeyecek, güvenmeyecek ve değer vermeyecektir. ışte böyle insanlar iyi ki varlar. bu insanlar asla bir başkası yüzünden umutsuzluğa ya da mutsuzluğa gömülmezler. çünkü mutluluk kendi içlerindedir zaten.

hayatım boyunca hep yalnız kaldım.kendimle vakit geçirmeyi çok iyi öğrendim.aslında bu pandemi sürecinde hepimiz az da olsa kaldık kendimizle.insanïn kendine yetmesi o kadar büyük bir lüks ki.ben daha tam beceremedim.insan bir süre sonra kalabalıklardan kaçıp sadece kendisiyle olmak istiyor.

yaşayarak öğrenilen ve insanın hayatında aşırı önemli olan özellik. eğer bağımlı olmayan sağlıklı ilişkiler kurmak istiyorsak, iyi bir ebeveyn, başarılı bir iş insanı olma hedefimiz varsa öncelikle hayatta kendimize yetebilmeyi öğrenmemiz gerekiyor.

aşırı cool bir insandır.

sadece fotosentezle mümkün olandır. onun için de güneş ışığı, karbondioksit ve su lazım.

zor zamanlar geçirmesine rağmen hiçbir zaman başkasından yardım beklemeyen insandır. kendi kendine yeten insandan daha güçlüsü yoktur bence.

öz eleştiri yeteneği yüksek insandır. ne konuda eksik ne konuda fazla olduğunu çok iyi bilir. gittiği yolda kendi kendine gayet memnundur başkaları olsa da olur olmasa da olurdur.

güçlü olmanın temellerinden.

fazla malın göz çıkardığını anladığında fark edilen durum.

çoğu insanın ulaşmak istediği durumdur. ama sosyal bir canlı olan insan doğduğu günden itibaren sürekli birilerinin yardımına muhtaç duyar.

duygusal olarak imkansızdır.

cok onemli bir meziyettir. birilerine bagimli olmak korkunc.

belli koşullarda tamamen yetersiz kalsa da çoğu zaman ruha iyi gelen durum.

bir insanın kendine yetmesi kendini sevmesiyle alakalı bir durumdur. eğer bir insan kendini sevmiyorsa kendine de yetemez. mutluluğu başka yerlerde arar. oysa ki mutluluk içimizde.

kendini geliştirmeyle mümkün olacak sey

çok zordur efendim.