insanlar

insan'ın çoğul'udur. kendi aralarında ikiye ayrılırlar. düşünebilen ve düşünemeyen olarak.

2005'te piyasaya çıkan kurban albümüdür.

murder king'in 2019'da yayınlanan fiasco albümünün, klip çekilen parçasıdır. aha da klip

biyolojik yönleri didik didik edilirken, psikolojik yönleri halen kapalı bir kutu misali durmaktadır. insanları tanıma ve anlama yolunda, duygu dünyalarına kalıcı dalışlar yapmak en güvenilir yöntemlerden biridir.

ne istekleri biter, ne dertleri biter. kendine yeter olmalı insan. fazlası zarar.

ailem ve bazı kuzenlerim dışında hayatımda insan istemiyorum.

günümüzde hepsi homo sapiens sınıfına dahildir.

midemi bulandıran canlı türleridir.

iyisi de kötüsü de bulunan grup. ön yargılı olmamak lazım

birçok şeyi hayvanlardan ve doğadan öğrenip, büyüklük taslayan vücutlar topluluğu

kaç yaşına gelirse gelsin tek derdi para olan canlılar. 80 yaşındaki anneannem dün aradı. köylerindeki akranlarımın bulduğu işlerden, maaşlarından, bekarlığından bahsetti. "allah bereket versin" diye kapattım konuyu. napayım kardeşim, ben evlendim, çocuk yaptım. 8 kişilik bir aileye bakıyor üstüne eğitimimi tamamlamaya çalışıyorum. elimden gelenin en iyisini yapıyorum. zamanında kendilerinin beğendiği yurtdışı vatandaşı bir insanla sırf yurtdışında yaşamadığım, dini temellerimden vazgeçmediğim için hoş karşılanmadım. hayatımı yeterince feda ettiğimi düşünüyorum. bugün de yks sıralamam 521 bin gelmiş. banane kim ne okursa okusun, kimsenin ekmeğinde gözüm yok ki. dellendim arayıp haber verdim (salladım desek daha doğru) "ben tıp kazanabiliyorum ama bu sene gitmeyeceğim" dedim. el cevap "millet çatır çatır parasını yiyor sen de beğenmiyorum" oldu. yeterince tatmin ettim herkesi, şimdi sıra kendimde. olursa olur olmazsa nasip. ne yemekte, ne parada ne pulda, ne malda gözüm var. müsaade ederlerse hayatımın geri kalan kısmında kitap okuyacağım, kahvemi içeceğim, kızımı sevecek, eğitimimi tamamlayacağım. kendimi geliştireceğim. görmediğim, gösterilmeyen sevgiyi, içsel eğitimimi tamamlayacağım. ben duygularımı doyurmanın peşindeyim. ne karnımı doyurmak ne de gözümü doyurmak niyetim. ben dünyadan payıma düşeni, beni tatmin edeni almak istiyorum.

insanı kendisinden nefret ettirebilen canlılar.

yarısını bi tokatta bayıltabilirim ama sonrasında ölerim . sinir ve sitres yapan canlılardır. tek çözüm aynı kafada komün topluluklar kurup kendi içinde dönen bir sermaye ve sistem kurmak.

özünde yukarıdan baktığımız karıncalardan hiçbir farkı olmayan canlılardır.

nasıl ki biz karıncalara yukardan bakınca rastgele farklı yönlere koşuşturan, duran, bir şeyler yapan, taşıyan karıncalar görüyorsak, aynı yükseklikten ve aynı ölçekten insanlara bakılacak olursa bire bir aynı manzarayla karşılaşılır: farklı yerlere koşuşturan, duran, bir şeyler yapan, taşıyan, insanlar.

kısacası bir karıncadan pek de farklı değiliz. karıncalar ve biz, kendimize belli bir süreyle tahsis edilen bir canı bir beden içinde taşıyor ve sonra bir yerde ölüp gidiyoruz. bu gidiş ölen karınca için diğer karıncaların hayatında, ölen insan için diğer insanların hayatında pek de bir değişikliğe sebep olmuyor. yine karıncalar ve insanlar bir yerlere koşuşturuyor, duruyor, bir şeyler yapıyor, taşıyor.

ve ölüyor.

o yüzden değerli kardeşlerim, pek de şe'yapmamak lazım.

bazılarının hamuru kötü.
intikamlarını sert alıyorlar demiyorum. konuşurken ayarsız oluyorlar, ne dedikleri belli değil, çok tutarsızlar gibi şeyler de demiyorum. sadece kötüler ulan.
hiçbir din, hiçbir dinsizlik, hiçbir ahlak anlayışı ruhlarına girip, iyi olan herhangi bir şeyi normalleştiremeycek.

kendisinden uzaklaşıp "iyi" olmak istedikçe arızaya bağlayan ve olmadık anlarda belirip sizi dürterek kötü olmanıza sebep olan toksik insanları yalnızlıklarıyla cezalandırmak istediğinizde varlıklarının mutsuzluk verdiğini göstermeye niyetlenirseniz bu durum onları daha bir keyiflendiriyormuş. akabinde de sizin hayattan almaya çalıştığınız tüm keyfin içine ediliyor haliyle. dikenli bir döngüye dönüşüyor yaşantınız. insanlardan kaçmaya çalışanları daha iyi anlıyorsunuz böyle durumlarda.

üzüntüden dem vurup zibilyonlarca üzüntünün müsebbibi olmayın. insan kalmaya çalışın, yok yere insanların keyfini kaçırmayın.

başımızı biraz yukarı kaldırıp yıldızlara baksak anlarız, şu koca evrende toz zerreciği bile etmeyecek varlıklarız. kimi insanların kibirleri gözlerinden taşıp arşa değiyor, sizi her an şaşırtmak için fırsat kolluyorlar. mesela bazıları neden bu kadar nazlı oluyor? bir yerlere davet ettiğiniz arkadaşlarınıza rica minnet bir şey yaptırmak zorunda mısınız? ceplerinden beş kuruş çıkmayacak olmasına rağmen bir yemeğe, konsere ya da başka bir etkinliğe gelmek isteyip de ısrar etmenizi bekleyen, güçlükle hareket eden ve cevabı ağızlarından kerpetenle bile zor aldığınız bu cins kişiler hayatınızda ne kadar mühim bir yer ediyor? ya da siz onlar için yeterince önemli değilsiniz, öncelik sırasında listenin epey dışısınız, olabilir. eğer ki ortada kalıcı bir dangalaklık sorunu söz konusu değilse, bu insanları hayatınızdan çıkarmanın vakti çoktan gelmiştir belki de. o küçük evreninizi biraz daha daraltmanın çok da berbat bir şey olmadığının farkına varın. yersiz bir yük haline gelen insancıklardan bir an evvel arının.

insanlar içgüdüsel olarak bencil ve acımasızdırlar, bu yüzden onları ahlaki varlıklar haline getirmek için yapılacak her girişim zaman kaybıdır

thomas hobbes

ikiye ayrılırlar;tanıdıkça büyüyenler, tanıdıkça küçülenler.

insanların mk.
tanımsızlığa zorlayan başlık.

gelmiş olduğumuz noktada üçe ayrılırlar :

1) dünya düzeninin kurmayları.
2) kıçını kurtarmanın peşinde olanlar.
3) dünya düzeni ile savaşanlar.