ısırarak ve ağlatarak çocuk sevmek

çocuk da şaşırdı. (bkz: noluyo lan)

ağlatarak çocuk sevmek nedir yav. ağlatıyorsan sevmiyorsundur zaten. insanın içi acır da yine de çocuk istemiyorsa sevmez yani. ben soruyorum bir de sevmeden önce. “sarılabilir miyim, öpebilir miyim” diye. kendi vücudunun değerini önemini bilsin de, kendini koruyabilsin diye. hadi dişin kamaşır, ısırmak istersin tatlılığından anlarım da… uygulamaya geçirmezsin.

bunu yapanların bdsm'ye meyilli olduğunu söyleyebilirim ama ispatlayamam.

yeğenlerim olana kadar ısırmanın asla bir sevgi göstergesi olamayacağını düşünüyordum.

daha önce, dokununca bile ağlayan çocuğu evin bir köşesinde iyice sevip sonrasında çığlıklarla ağlamasına müsade etmemiş kadar iyisiniz.

tü tü maşallah. *

onun için hayvanlara ve çocuklara dokunmuyorum. sevmek de bir sanağat, marifet.

bir insanın gerek fiziksel gerekse ruhsal olarak canını acıtıyorsa eğer yaptığın o eylem, vahşice bir eylemdir.
ayrıca "-ben böyle seviyorum canım yhaa.s.s" diyerek geçiştirebileceğinden daha yüksek bir psikolojik vahşilik seviyesine sahipsindir.
derhal bir doktora görünmen hem kendin, hem o çocuk/çocuklar hemde toplum açısından çok evla bir hareket olacaktır.
bide ne amaçla olursa olsun çekin şu pis ellerinizi çoluk çocuğun üzerinden be kardeşim.

yapanı anasından çıktığı yere geri döndürmek lazımdır. doğduğuna pişman olmalı ki bir daha böyle bir şey yapamasın.

sadizmdir

sevmeyin daha iyi.