kaçak dövüşçüler derneği radyo yayını

hafta içi yoğun bir iş temposu ama hafta sonları hep evdeyim genelde. odam yani dergahımda takılıyorum. dışarı çıkıp ne yapacaksın ki, tavuk döner bile lüks olmuş anacım :)

çok güzel, kalemine sağlık

kelimeleri alalım...

ucuz ise lahmacun olmayabilir :). bir arkadaşım demişti ucuza tavuk döner yiyoruz diye, tavuk değil martıdır o dedim :)

kablo, lokma, dizgin, parantez, aşk....

evet, o gündü. hani pencereden dışarı bakarken, o sallanan eski telefon kabloların bakıyordum.
belki o günü unuttuğumu düşündün belki inandın ama o gönlümün dizginlerinin serbest kaldığı
o sonbahar gününü asla unutamam.

evet. o gündü. hani lokma boğazımdan geçmeden önce senin hayalinden müsaade istemişti.
bu öyle bir aşktı ki hani bazı kelimeler vardır ya parantezlere bile sığmaz, istemez tutulmayı.
işte öyle bir gündü o gün.

sendin gözlerime baharı getiren, sendin o andan sonra ben olan...

aşkı dizginlemek için hapsetmeye calisiyorsun. sanki beni kablolarla, iplerle baglamalisin, sanki beni bir parantezin içine alıp saklamalisin. oysa beni özgür bıraktığın kadar koşarım sana. ask bir sahil kenarında rüzgarda saçların dalgalanirken patara patara diye şarkılar söyleyip sevinçle beraber lokma yemek gibi olmalı.

hastanenin hasta servisinde yatarken, başucumda, kalbime bağlı ekg kablolarına takıldı gözlerim. ölüyor muydum acaba? dünden kalan yemeğin lokmaları boğazımdan geçmiyordu. sen yoktun zira. dolu dizgin yaşadığımız onca güzel günler, şimdi neredeler? kendimi sorguluyordum bu soğuk hastane odasında. aşkıma bir parantez açtım bugün. artık sensizdim...

geliyor. biraz uzun oldu.

roman yazıyor matmazel.*

#3352099
yaşamın bana uyguladığı dağınık tarifede açılmış bir parantez gibiydi hayatıma gelişin... hoş geldin.
klostrofobik kamaramın dar lumbuzundan kafamı sarkıtıp içime çektiğim derin bir nefes gibi hayat dolu.

teslim olduğumda beni nereye sürükleyeceğini bilmediğim bir akıntının gizemi de vardı dizginleyemedigim heyecanımda. sanki pehrizi bozup bir lokma alsam, ömrümün sonuna kadar aç kalmaya razı olabilmek gibiydi sana dokunmak.

adına aşk denilen itici duygular bütününe emanet ettim kendimi, biraz da kulaç atmadan sürüklenmekti ümidim.

"iki kalp arasında en kısa yol;
birbirine uzanmış ve zaman zaman
ancak parmak uçlarıyla değebilen
iki kol..."
diye tarif etmiş bizi cemal süreyya.
biz biraz ve çoğunlukla böyleydik seninle. biraz da dalgalı denizde akıntıya kürek çektik. bence çok da güzeldik.
nihayet geldiğimiz duygularda, ya da en başında, yanlış kabloyu mu kestik?
yine de çok güzeldik.

geldi be öffff.. kısa kısa yazamam bu kelimelere haksızlık olur.

yüksek müsaadenizle ayrılıyorum efendim, tekrar iyi yayınlar dilerim :) sevgiler

bu yayın bu şarkıyla kapanmalı bence. :)

kablolar, kablolar, her yerde kablolar, köşelerden kıvrılan, iç içe geçip birbirine dolanan, uzadıkça hangisi diğerinin devamı anlaşılmaz hale gelen, hemen toplanmalı kablolar. şimdi içeriye girip görürse kaçırır keçileri, dizginleyemez öfkesini, tutar çeker bütün prizlerden fişleri böylece sönüverir aşkın ateşi. kızdırmadan sofraya yetişmeli.
sofrada karşı karşıya oturan iki kişi, birinin lokması öfke, bezginlik diğerininki. içinden bir parantez açıyor biri, eline sağlık yazıyor içine, afiyet olsun diye ekliyor öteki, parantez kapanıyor, sofrayı kimse kaldırmıyor.

ben yine aşk yazardım sanırım. duygu durumum buna elverişli şu an sfsfs.

kablo, lokma takımı, parantez işkence, dizgin. hepsi de cinayet aleti. :))

gökdelen, bakkal, rüzgar.

- erdal abiiii!!
- efendim ismail?
- bu bakkalı taşıyacak başka yer bulamadın mı, ne bu gökdelenlerin altında?
- sanane ismail, git hadi rüzgar yapma!

benim ayar bozuldu, kusura bakmayın.*

bu gökdelen buraya yapılmalı bir iki sene oluyor. birinci katında bir bakkal var. evime çok yakın olduğu için gece sigaram bitince oraya gidiyorum. rüzgarlı bir akşam. sigaram bitmiş. gece 12 suları. gökdelenin güvenliğine geldim:
-kime gelmistiniz? kimliğiniz?
-ben bakkala gelmiştim.
-hanimefendi burda bakkal yok. market var.

bozulduğumu çaktırmadan kimliğimi uzatıyorum. kapı açılıyor.
alışamadım işte gokdelenlere. ben hala bakkal sıcaklığını ariyorum.