kadınlar yaptıkları günlerde ne konuşuyor ve neden o kadar mesut görünüyor sorunsalı

kimse onları dinlemediği için onlarda gün yapıp birlikte konuşuyorlar

o gün ortamı verimi yüksek bir dedikodu demek. haber demek. ayaklı gazeteler demek. bu da haliyle mutlu ediyor biz kadınları. gün tabağını saymıyorum bile

kısır, poğaça, kek, çay, börek...
sohbet..

ne yapacaklardı? ağlayacak değiller ya?
ben en çok da şeyi düşünürüm...
hani misafirlerini ağırlayan abla değil de o gün misafir olan naylon çoraplı ablalar muhteşem bir enerjiyle dolarlar...
yemişsin içmişsin, o gün iş güç yapmamışsın, yorulmamış, keyiflenmişsin.. böyle bir günün ardından ne gelmesi gerekir?
evet...
doğru tahmin ettiniz...
sevişmek...
bu hanım ablalar mutlu geçirdikleri bir günü mutlu kapatmak isterler. hem kendilerini hem de erkeklerini o gece çok mutlu edebilirler.
offff. etli etli ablalar. insan kocalarının yerinde olmak istiyor. ne güzel bir şey. evlisin. hanımın gün aktivitesine gidiyor. sosyalleşiyor. o da seninle sevişmeyi arzuluyor ve onu uçuruyorsun...
aklını alıyorsun! orgazm üstüne orgazm yaşatıyorsun...
ne mutlu size... yedikleri böreklerin, kısırların hakkını veren kadınlara bayılırım.
arzular hayalde kalmasın. allah herkesin gönlüne göre versin. güne gidem kadın!
bu dünyada olmazsa inan öbür dünyada alacaklıyım senden! sana ayrı bir fantezik arzum var..

felekten bir gün çalıyorlar. kadın muhabbetleri erkek muhabbetini 10 kere nakavt eder. net. küçüklüğümde az günlerde dolaşmadım rahmetli babaannemle.. neler konuşulduğunu duysanız kendi cinsinize ihanet edesiniz gelir.

gün tabağı yiyip dedikodu yapınca ben bile mutlu oluyorum efendim.

yaptıkları gün ve mutlu görünmeleri ne gibi bir sorun oluşturabiliyor anlamadım?
10-12 kişi bir ara karar alıp sırasıyla yapmaya başladı. ben gereksiz gürültü ve gereksiz insanları çoğu zaman kaldıramadığım için gitmiyordum ama sıra bize gelince de pek kaçamadım.
katılım sağlayanların çoğu ev hanımıydı. ev hanımı olmak ayrı bir sıkıcı ayrı bir yorucu zaten. genelde sohbete az vakitleri oluyor. çünkü burada sadece ev hanımlığı dışında bahçe veya hayvanla ilgilenen annelerimiz de var.
oturup sohbet etme konuları; bazen çocuklar, bazen eşler, bazen yeni oluşan olaylar veya hayırlı(!) birilerini arama veya soruşturma gibi. bazen yeni gelinleri varsa onları da katarlar. bu ortamda tanıştırma ve alıştırma sağlanır.
bu konular sadece gün oluyor diye değil normalde konuştukları şeyler bunlar zaten.
çıkardıkları curcuna ile ilk geldiklerinde 5-10 dk kalıp odama çekiliyordum. sonra annem servislere başlayınca çağırıyordu. madem ben de evdeyim "sen de onlar gibi otur ben yetiştiririm. bugün az şımartın kendinizi. kalkmak yok." akrabanın bir kızı vardı annesiyle gelen onu çağırdım bir de bir kuzenimi. üçlü olarak öyle iş gördük.
ilk dakikalar dışında hiç yanlarında oturmadım. biz ayrı üçlü takıldık mutfakta. annelerimizi çekiştirdik. (:
10-12 olan sayı çocuklarla/gelinlerle 15-17'ye çıkabiliyordu. yorucu geçmişti ama güzeldi. genel olarak onlar hiç oturmuyordu zaten arada öyle olması iyi bence. kendileri de ev ahalisi dışında farklı yüzler görüyor, yeni şeyler duyuyor vs. aralarında okuyan veya sanatla ilgilenen kadınlarda vardı. en çok onların bunları yaymasını istiyordum. bu konulara girdiklerinde servis yaparken bile teşvik ediyordum. diğerleri ilgilenmediği için genelde konuşmak yerine dinliyordu. "belli bir kitapla okuma günü yapsanız hiç fena olmaz? hem yine konuşacağınız ortak bir konu olur?"
"mantıklı aslında. ne dersiniz?" deyip diğerlerine de sorduklarında ben mutfak yolunu tutmuştum.
bence bu gün olayına birkaç dokunuş yaparak verimli bir hâle getirebiliriz. ben kadınların klasik konularla kendisini sınırlandırmasını sevmiyorum. ev hanımı olsalar bile ya da çok yoğun. anneme farklılık olsun diye birkaç çizim ve boyama etkinliğinde yardım etmesini istemiştim "zamanım yok." demişti. "ben sana zaman kazandıracağım yardım edecek misin?" deyince "bilmiyorum ki." gibi isteksiz ve bahaneler sunuyordu. böyle davranması hevesimi yavaş yavaş yok etmişti. ve en son kızıp "sen kendini koşullandırmışsın. farklılığa yönelmek istemiyorsun? saçma sapan bahaneler sunuyorsun. sanki ben bilmediğini bilmiyorum. gelip bozsan sana kızmayacağım ki, seni çağırıyorsam bozulmasını umursamıyorum demektir. niye bunu anlamak istemiyorsun? senle vakit geçirmek için sana yardım ediyorum, sen ise çabalamıyorsun bile. ortak alanımız senin alanınla sınırlı. ki senin alanın ne kadar zevkli anlatamam(!). bundan sonra bir daha ısrar etmeyeceğim. bu yaşlarını yaşlı neneler gibi geçir tamam mı?"
...

biz de bir arabaya doluşup bir deniz kenarına veya ağaç altına gidip bir şeyler içiyoruz ya. heh işte hemen hemen aynı keyif.

denizin köpürtüsü, çay kaşığının şıngırtısı, bir bebeğin bağırtısı, hayır anlayamazsınız olayı.

yemin ederim o kadar çok şey konuşuyorlar ki ne konuşmadıklarını merak etmeniz hayrınıza olur.

atom fiziği gruptan ayrıldı.

ne yaptıkları?

olay yerinden bildireceğim bir konu çıktı nihayet.
giriş, hâl hatır sorarak başlar. bir önceki günde çözülmemiş bir sorun varsa akıbeti sorgulanır ve kahveye geçilir.

gelişme, kahve sonrası ev sahibi çay ve ikramlıkları hazırlarken genelde ortak tanıdıklar hakkında bilgi paylaşımı ki asla dedikodu değil, hayat pahalılığı, kayınvalide ve koca ardından sallama, çocukların yaşlarına göre çeşitli durumlardan şikayet etme öncelikli konulardır.

sonuç, çay ve ikramlıklar yenilip akşam yemeğine dair fikir almaca ile kadın günleri kapanır.

konuşulan konular genelde önemsiz, saçma çoğu zaman da tekrar tekrar aynı şeylerden oluşur. entelektüel tartışmalar olmaz haliyle.
ancak içinde birikenleri birilerine anlatmış olmak, başkalarının da aynı dertlerden muzdarip olduğunu görmek ve giyinip süslenip bir yere gitmek insana iyi geliyor.