kamp yapmak

daha dün en sevdiğim arkadaşım ile tatil planı yaparken aramızda geçen diyaloğu aktarayım;
-oteller çok pahalı kızım kamp mı yapsak
- saçmalama, börtü böcek ne olacak?
dolayısıyla bana uzak bir kavram

kapitalist , konformist apartman çocuklarının sırf trend diye yapmaya çalışıp , ay böcek var diye ağladığı , yerde yatamam diye kıvrandığı ama ınstagram'dan günlerce reklamını yapmaktan geri durmadığı faaliyet .

bir de bunların arabaları ile 100kg malzemeyi ağaçların altına kurup "survivor abi yeaa " kafasında olan infulancer adayı olan versiyonları var ki evlerden uzak.

likyacılar yeşillendirsin.

kafa dengi bir ya da birkaç kişiyle ıssız yerlerde yapmayı sevdiğim aktivitedir. böcek görünce çığlık çığlığa kaçışan tiplerin toplaştığı ve amacın kamp yapıp patates közlemek olmadığının bariz olduğu elli çadırlık kamplarla az evvel bahsettiğim kamp aynı şey değildir.

o kadar çok takıntı ve güven problemi ile asla yapamadığım eylem . hep içimde kalacak sanırım.

cok gec tanistigim aktivite. keske universitede falan tanissaydim ama o zamanlar zaten bedevi gibi yasadigim icin kamp falan lukstu. hatta yapan oldugunu bile duymamistim. ben az ile yetinmeyi bilen yani minimalist, sartlara ayak uydurabilen ve zorluklar karsisinda sabredebilen birisiyken yasim ve ailevi durumum nedeniyle artik yapabilecegimi pek zannetmiyorum. dogayla ic ice olmak guzel bir duygu ama tadini cikarmaktan cok yoruldugumu farkediyorum kampta. hele ki 2 yasinda bebekle imkansiz oldu benim icin. bu yuzden artik gunubirlik bisiklet gezileri ve ileride mumkun olursa belki karavan ile devam edecegim.

annem babam ve ablamla her yıl yaptigimiz etkinlik. bi yer guzelse ve guvenliyse beles tatil. samanyolu galaksisini,büyük ayiyiyi, kucuk ayiyi(takim yildizlari) gormuslugum var bunlara ek olarak tilki de gormustum. bi sabah uyandigimda da agackakan tuyu bulmustum. bi de ateste yapilan yemekler nedense apayri bi guzel oluyo. sahanda yumurtanin bile tadi ayri mi guzel oluur ya. ama telefon cekmeyen bi yerse eve donunce gun ve saat kavrami bi sure karisiyo herkes farkli bi gun soyluyo

tam mevsimi olan eylem.
baygınlık sıcakları bittiğine göre, bir göl kenarı ya da manzarası güzel olan yüksek bir tepede tadından yenmez.

şöyle olacaksa olur dediğim eylem.

(bkz: kamp yapmayı bilmeyenlerin kamp yapması) (bkz: kamp yapmayı beceremeyip kampçılığa laf atmak)

benim gibi konformist bir köpekseniz asla keyfi alamayacağınız yanlızlık ve yoksunluk türü. bir yaşayış biçimi. az ve nadir olana duyulan özlem.

rahatına düşkün, uyumsuz, anı biriktirmekten yoksun arkadaşlarınız varsa veya insanların öncelikleri zamanla degişmişse, tek başına da yapılabilecek aktivite.**keşke biri çıkıp dese; sen onlara uyma, senin de tabiatın böyle.
belki bu başlık altından bir kamp aktivitesi çıkar, kim bilir...*

muhabbeti çok, kendisi az yapılan eylemdir.

deneyenlerin çokları ilk seferden sonra bir daha yapmaz, hevesle aldıkları kamp ekipmanını israf ederler.

moda mı yoksa zorunluluk mu oldu nedir herkes yapmaya çalışıyor. doğa ile iç içe olayım denip portatif duşla, helayla geziyor adam. kampta terleyecek, kokacak, pisliğin içinde yuvarlanacaksın.
kampla ilgili birkaç uyarı vereyim. mümkünse hiç kimsenin kamp yapmadığı bölgelere gitmeyin. kamp yaptığınız yerin özel mülk veya sit alanı olmadığından emin olun. ateş yakmanın yasak olduğu yerlerde (ki turkiyede çoğu yerde yasaktır) ateş yakmayın aksi halde jandarma ufak bir ziyaret gerçekleştirebilir. eğer nispeten ıssız ve pek kimsenin uğramadığı bir yerde kamp yapıyorsanız en yakındaki jandarmaya durumu bildirin. yaban hayvanlara dikkat edin özellikle türkiyede dağda bayırda belediyelerin attığı köpekler oluyor, sürü halinde oldukları için oldukça tehlikeliler. yalnız olmayın, arbalet mızrak veya yayınızı yanınızdan ayırmayın.

kafan estimi topla eşyalarını hop başka şehirdesin süper bir olay.hep yapmak isteyipte yapamadığım etkinlik.

rahatlığından taviz veremecek beyfendi/hanimefendilerin yakınından bile geçmemesi gereken aktivite.
herkesle yapılmaz üstadım. valla yapılmaz. kamp biraz erezilliktir dogru ama kaz tüyü yataklarda yatanlar için çiledir. *

kamp yapmak herkesin harcı değildir. ne tür kampçı olduğunuzu bilmeniz gerekir. son yıllarda deniz kenarlarında popüler olan içinde muhtelif konforu barındıran hazır bir tesis 'de mi kamp yapmayı seviyorsunuz yoksa deniz kenarı ama kendi başınıza yada bir arkadaş grubu ile kendi konforunuzu mu yaratıp kamp yapmayı seviyorsunuz. bazen de dağda uygun bir alanda ( yabani havyanlarla ayı, kurt vs. çok haşır nesir olmamak için) kamp yapmayı seviyorsunuz.
kamp işine gönül veren bundan büyük keyif ve haz duyan kişiler için mevsim farkı olmadan yapılabilecek bir eylemdir. uygun teçhizatınız varsa kar üzerinde de kamp yapabilirsiniz.
kamp hakkında uzaktan bir çok kişinin yapmayı deneyimlemeyi çok istediği bir durum olmasına rağmen gerçekleştirmekte hep ertelediği çekindiği bir gerçektir. kampın amacı doğayla iç-içe olmak şehirden ve kalabalıktan uzaklaşmak kafa dinlemektir. bazen mp3 ünüzden bir şarkı açar hayallere dalarsınız bazende ağaçların rüzgarla uğuldaması ve çevredeki börtü böceğin sesi özellikle de kuşların eşsiz ötüşü sizi sizden alır ruhunuzu dinlendirir. gece şehir ışıklarından uzakta gökyüzünde çıplak gözle samanyolu galaksisi ve sayısız yıldız görebilir hatta göktaşlarının atmosfere girdiğinde yanarken bıraktığı izi ( genelde yıldız kayması diye adlandırırlar) görüp bir dilek tutar hayallere dalarsınız.
kamp özgürlüktür.
gerçek kampçılar doğada yalnız ayak izlerini bırakır bazılarının yaptığı gibi arkasında çöp yığını ve tahribat yapmaz. çevresine zarar veren çöp atan bizden değildir olsa olsa mahlükattır.
sayısız defa kamp yapmış biri olarak şunu söyleyebilirim, kamptaki uykuda geçen zaman dışındaki her anı benim keyiflidir. günün her saatinin keyfi ayrıdır. bazen robinson crusoe olup geri dönmemeyi çok istemişimdir.
bu konuda hayatta hayranı olduğum tek insan trt belgesel'de “olanlar”da, srebrenitsa katliamı sonrasında savaşın sebep olduğu travmaya rağmen bosna hersek ormanlarında hayata tutunmaya çalışan “ramiz”lerin yaşamlarına ait belgeseldeki iki ramiz'den bir tanesinin hayran olduğum yaşam mücadelesi. eğer merak edip izleyeniniz olursa benim burada anlatmak isteyip de anlatamadığım bir çok detay duyguyu kameranın yansıttığı kadar görecektir.
kimbilir günün birinde bende o ramiz gibi bir hayat kurabilirim kendime.

kampta konfor içinde uyumak isteyenler?
üşümek istemeyenler, sıcak olmasın diyenler?
her istediğini başkası yapsın isteyenler?
odun, su, telefon, elektrik sıkıntısını sadece sorun olarak görenler??
daha çok sayabilirim.
siz lütfen deneyimlemek için bile olsa kamp yapmayın. yanınızdaki insanların da gününü cehenneme çevireceğinizden bu düşünceyi aklınızdan dahi geçirmeyin. yok mu ya şöyle online kamplar sanal gerçeklik filan. heh işte onlar tam size göre.

en son longoz ormanlarında wardruna eşliğinde yaptığım eylem.

ilk kuralımız : kaç kişiyle gideceğiniz hiç önemli değil, eğer içinizde bir kişi bile daha önce kamp yapmamışsa bir hayli zorluk yaşarsınız. doğayla iç içe olmak, kuş sesleri ile uyanmak, ateş etrafında toplanmak güzel de, doğayla mücadele etmekten uzaksanız, hatta ateş yakmayı bile bilmiyorsanız bu tatil size zehir olarak geri döner. kamp tecrübesi olan biriyle giderseniz eğer, çadırınızı nereye, nasıl kuracağınız, ne şekilde ateş yakacağınız, nasıl yemek pişireceğiniz, yanınıza ne almanız gerektiği ve daha pek çok şeyle ilgili sorunlarınız ortadan kalkacak demektir.

çok koyun keçi güdüp geceleri dışarıda yattığımdan bana basit gelen bir uygulama. hani bazıları ulaşılamaz bir şey diye betimliyor ya yok öyle bir şey. daha toy zamanlarımda bile nice yaylalarda ve dağda tek başıma sabahlamışımdır kim bilir kaç yıl oldu. doğayı iyi okumanız lazım, yabanların nereden inip çıktığını analiz edin, onların yoluna ve meralarına kamp atmayın. hiç bir şey bilmiyorsanız kampınızın civarına kuru dallar ve setler yerleştirin o sizi uyandırır. yediğinizi içtiğinizi artıklarınızı gömmeyi unutmayın, doğaya* saygılı olun ki o da size saygı duysun.