karadeniz şarkılarında geçen mükemmel sözler

kemençenin sapından kör olurlar.

abi ne bekliyoruz ya? yağmur ve dağ- çayır söylenmemiş. uiy, kavradenus dediğin yer allah dağ vermiş çayır çimen vermiş işte adamlar neye şarkı yazacak, indim dereden çıktım dereden.

ay, karadeniz kızları da hoş olur he, birkaç vardı böyle ben şeyde durmaz perihan gibiyimdir bilascık bilirim yani, bunları kızdırmak da güzel olio. hemen sinirleniyorlar. yarmagül gibi. ay ben korkarım.

dedemun dedesinun dedesinun dedesi
dayimun dayisinun dayisinun dayisi
her birinun var idi en az iki karisi
bu yüzden belli değil sülalemun sayisi

gerçekten aşırı mükemmeller.

nenen yesun dedeni.

“bir gün çıktım armuta yarim geldi altına
seçtim sarılarını attım peştemalina
armudu budakladım dallarını sakladım
anasının yanında kızını kucakladım
armut budaklanır mı dalları saklanır mı
anasının yanında kızı kucaklanır mı”

armutun budaklanmaması gerektiğini öğütler.

80'lerde başkaydı karadeniz. çok değişime zorlandılar. ve maalesef başardılar da.. gibi.. o günlerin manilerinden. (işkenceyi anlatıyor)

aldilar karakola
yarumi doğe doğe
ne yaptilar ki oğa
sesi çikayi goğe

ama hala.. ve şimdi 70-80 yaşında neneler, deresine doğasına sahip çıkıyor diye coplanıp kelepçeleniyor... ve zengin araplar dolaşıyor yaylalarında artık.. onlar da dışarda haykırıyorlar. özlemlerini: bize her yer trabzon.!.
bir gün her yerin trabzon olmadığını anladıkllarında kopacak fırtına.. kim bilir.. belki...

sen beni güldürebilirsin ama
sana geçse babana geçmez sözüm.

ya kıyamam…

durgun sudan hoşlanmam
fırtına yallah derim
zorlanınca ambara da
kaçarım allah derim
ben takaya binerim de
bata çıka giderim.

(bkz: volkan konak)