karşılık beklemeden herkese iyilik etmek

yaptığım iyiliğe asla karşılık beklemem ama herkese de iyilik yapmam. çok insani bir davranış değil. gerek yok.

doğru bir davranıştır zaten bir iyilik yapılırken karşılık beklenerek yapılırsa bu iyilik değil ticaret olur .

bana samimi gelmeyen davranıştır. bide bu tip insanlar dışarıdan bakıldığında çevresine yaranmaya çalışıyormuş gibi görünüyor.

karakterle alakalı bir durumdur. insandan insana değişir.

iyi insan olmanın şartı.

karşılık beklemek iyilik değil menfaatçiliktir.

karşılık beklemeden iyilik mi yapılır diyenler çıkacaktır. sokakta bazen sevip okşamadığınız bir kediye/köpeğe yahut kuşa mama/yem verip yürüyüp gidiyorsunuz ya mesela, alın size karşılıksız bir iyilik! olabiliyor yani. insanlar için de yapılabiliyor bu. ha buna değecek insan sayısı hayvanların sayısı kadar çok değil ama o başka bir tartışmanın konusu.

iyiliği yaptığınız kişide gördüğünüz mutlu bir yüz, neşesi yerine gelen bir ruh hali... bunları karşılıktan saymıyoruz tabii. o kadarı elbette olacak.

karşılık beklemek ne lan?

misal, kasiyere selam verdin ya da kolay gelsin dedin veya sokakta çalışırken gördüğün bir belediye işçisine.

ne karşılık bekleyebilirsin ki zaten olm. napsın adam/kadın? fırçasını bi günlüğüne sana mı versin? ya da bugün bendensin falan deyip ürünleri bedava mı versin?

mutlu et, mutlu ol. bunun karşılığı bu.

herkes ağzıma büyük tuvaletini yapana kadar ben de böyle bir enayi idim ama artık yok yani insanların iyiliği hak etmediklerini öğrenmediysen normal bilip yapıyorsan enayiliktir.

iyiliğinizin istismar edilmeyi, enayi yerine konulmayı göze almaktır. üzgünüm ama kimse hakketmiyor, karşılıksız iyliği.

karşılıksız iyilik diye bir şey yok bence yani direkt iyiliğin karşısında maddi bir şey almasak bile vicdanen kendimizi rahatlatıyoruz. iyilik yapıyorsun diyelim kişi değerini bilmiyor, sen de ben işte bu kadar iyi biriyim ama o ş.refsiz ondan böyle bla bla.. diye diye vicdanı besliyoruz. her iyilik çıkar barındır ve en özünde vicdanı besler.

bence felsefi bir yönü olan iyilik çeşidi. çünkü insan tamamen, hiçbir çıkar olmadan başkasına yardım edebilir mi sorusunu akla getirir. insanın kendi içindeki tatmin veya diğer iyi hisler karlılık olarak görülür mü?

dünya üzerinde gerçekleşmesi mümkün olmayan iyilik türü. hayır hayır, karşılıksız iyilik diye bir şey yok. önce burada bi anlaşalım. var diyen kendini kandırıyor. nasıl mı? şimdi diyelim ki birine bir iyilik yaptık, karşılığında direkt maddi veyahut manevi bir şey almadık. ee n'oldu şimdi? karşılıksız iyilik mi yaptık yani? bi'halt yapmadık, üzerine gidip vicdanımızı yani kendimizi rahatlattık, hatta yaptığımız iyilik daha sonra"nankör" sıfatıyla taçlandıracağımız insanlar tarafından yalpalanınca "ben ne yaptıysam iyiliğimden yaptım ama o nankör değerimi bilemedi," benzeri cümlelerle yine vicdanı teselli ettik. görüldüğü üzere; yaptığımız iyilik, karşı taraftan herhangi bir maddi veya manevi karşılıkla geri dönmese bile vicdanı rahatlatarak yerini dolduruyoruz. özetle her iyilik çıkar barındırır ve özünde vicdanı besler, iyilik tamamen vicdanı rahatlatmak için yaratılmıştır dolayısıyla karşılıksız olması namümkündür.