kendi kendine gülen insan

kendi kendimeyken daha komiğim. insanlara komiklik yapasım gelmiyor. biz böyle daha mutluyuz.

özellikle can sıkıcı şeyler aklıma geldiğinde dönüştüğüm insan tipidir.

(bkz: bir ben var bende içeri) diyen... içindeki komik ve alaycı kişiliğin espri yaptığı kişidir.

beynin küçük insancıklar olan kişidir.*

bu insanlar kesinlikle zeki insanlardır. bir kişinin, bulunduğu ortamla bağlantılı veya bağlantısız gülmesi o kişinin kafasındaki kurguların veya olay, durum ve kişilere olan bakış açısının yaratıcı olduğunu gösterir.

sokakta kedi ve köpeklerle de konusuyordur. mesela ben.

ya delidir! ya da veli! cennet mekan sultan oldukları için sıkıntı yok.

sinirlerini genel kaidelerin içerisinde yaşamayan kisidir

ben ve çavdar ekmeğinin gün içerisinde bolca yaptığı aktivite o kadar tek basamaklı iq sahibi insan var ki onlarla karşılaşınca elden başka bir iş gelmiyor.

fetullah gülen olabilir. delidir, ne yapsa yeridir.

benim bu insan. mesela 20 yıl önce arkadaşımın okulda merdivenlerden düşmesi aklıma gelir, gülerim. daha demin dizi izlerken geçen markette başıma gelen bir olay aklıma geldi. tavana doğru bakarak kahkaha attım.

reyonların arasında yaramazlık yapan çocuğa uslu dur bakimm dedim. annesi hiç beklemediğim bir cevap verdi.

+ len bıldırcın uslu dur.
- oğlum uslu dur. bak yoksa abi seni yer.

neden yiyorum? abi kızar deseydin ya da abi kovar seni falan deseydin daha iyi olur gibiydi be abla. hayır kilolu falan da değilim. nasıl böyle bir kanıya vardı. ayrıca yerdim. öyle tatlı bir veletti.

sıklıkla yaptığım eylem. maşallah bu sıralar kendimle aram çok iyi . allah tadımızı bozmasın.

abartinca "lan acaba delirdim mi?" diye dusundurtur. abartmayın ama kendinizle de arayi açmayın

bazı zamanlar sinirden gülüyor insanlar ve sen bunu anlamıyorsun doğal olarak. yüzümüzü güldüren insanların çoğalması tek temennimiz olmalı.

en çok yaptığım eylemlerden biri sanırım. zaman mekân aldırmaksızın, o an tetiklenen bir gözlem neticesinde zihnimin çöplüğünden çıkan, bazen gerçek bazen yarı kurgu bazen de tamamen kurgu olan çıkarımlarımla imtihanim oluyor. çok absurd durumlar yaratabiliyor aslında. cenazede, canım ölesiye yanarken gülme krizine girmisligim var. hiç olmadı mesela o.

en zor olanı etrafındaki sorgulayan gözlerle bakan insanlara bahane uydurmak :)

başlığın altındaki tanımları okurken cringe komasına girdim.

evet abi, en psikolojisi bozuk, yalnız, hayattan darbe yemiş, kafadan kontak sizsiniz. oha kendi kendine mi gülüyor? joker lan bunlar. çüş be.
verin ilgiyi abilerime, ablalarıma.

t: pga hastalığına sahip olabilecek insandır. tedavi olması gereklidir. ilgi amacıyla kullanılmaması gereken bir hastalıktır.

ilk başlığı açarken girdiğim entryde de belirttiğim üzere gayet sağlıklı bir durumdur. bu durumu hastalıkmış gibi sunmaya kalkan kolektivist felsefedir. bireye ve dolayısıyla insana karşı olan zihindir.

esprinin dışarıdan gelmesi gerekmiyor. espriyi siz de yapabilirsiniz ve gülebilirsiniz.

veya daha önce size komik gelen birşey tekrar aklınıza gelip sizi güldürebilir. dışarıdan birinin size komiklik yapması gerekmiyor. bu işi kendiniz de yapabilirsiniz.

veya birşeyin komik gelmesi için dışarıdan başka insanların onayını almanız gerekmiyor. bir birey olarak siz karar vermelisiniz neyin komik olup olmadığına.

kısacası kendi kendine gülmek hem sağlıklı olandır, hem de en doğru olandır.