kendini aramak

gidilen her şehirde, okunulan her kitapta, her şiirde, izlenilen bir filmin repliğinde, bir insanın yüzünde ve dünyada kendini aramaktır.

iç dünyanın ve vâroluşunun karşılığı olan o imgeyi ya da cümleyi aramaktır.

bilmek istersen seni
cân içinde ara cânı
geç cânından bul anı
sen seni bil, sen seni.

kim bildi ef'âlini
ol bildi sıfâtını
anda gördü zâtını
sen seni bil, sen seni.

görünen sıfâtındır
o'nu gören zâtındır
gayri ne hâcetindir
sen seni bil, sen seni.

kim ki hayrete vardı
nûra müstağrak oldu
tevhîd-i zâtı buldu
sen seni bil, sen seni.

bayram özünü bildi
bileni anda buldu
bulan ol kendi oldu
sen seni bil, sen seni.

(bkz: hacı bayram veli)

kaybolan insanın kendini bulması zordur. çünkü kaybolmasına sebep olan etkenler çoktan onu bir başkasına dönüştürmüştür. hal böyleyken kendini aramayı bırakıp, yeni kendini tanımalıdır bence insan. "herkesin dolabında bir tane ceset var" ölüyü göm yoksa dolabı kokutur.

açmam ki.

meşgul çalıyor.

kim olduğunuzu unuttuğunuz zaman kendinizi aramaktan çekinmezsiniz…

hep ve herkesçe yapılandır aslında, ama gerçekten bulunup bulunamadığıdır sorun. kişinin kendi bulduğuyla başkalarının onda bulduğu arasındaki benzerlik oranında başarılmış sayılmalıdır.