kendini övmek

(bkz: kendini dövmek)

tus’ta ilk 1000’deydim zamanında.

en çok ben.

ben.

ahahah, ilahi ya.

yani şimdi ben mutfakta bir paket en sevdiğim doritos dururken onu gidip yemiyorsam ben kendimi övmeyeyim de ne yapayım. ya ben nasıl bu kadar muhteşem bir insan oldum demeyeyim mi? hak etmiyor muyum?

işte irade, işte fazilet, işte feraset, işte cesaret!

muhtesemim seklinde hasil olabilecek hadise, fiil.

evet ben de kendimi bazen overim. zekiyim, bu sarih bir hakikat lakin..ya bu ne olm ne diyon sen abdulhamit misin sen bu nasi bi turkce

neyse ya moralim bozuldu

severek yapıyorum tşk

hepinizi övüyorum. bazılarına sövüyorum.

yapılmamalı ama yapılıyor.

delirmenin eşiğine gelmek

sosyal medyada bunu sistematik olarak yapan canlıları her zaman ezik görmüşümdür, bence öyle.

bir insan yakışıklı, güzel, zeki, komik ve insanların senelerdir şov yaptığı nice sıfatlar ile adlandırılmak istiyorsa
bunu 3.kişiler zaten sıklıkla sana dile getirir, senin sürekli kendi reklamını delüzyonel bi' şekilde yapmana bence gerek yok.

özetle insanların sekse ulaşması için 3.kişilere uyguladığı şu aptal telkinler dışarıdan çok zavallı gözüküyor
ne olduğunuzu promotelamayı bırakın, halkımız zaten sandıkta seçimini yapar.

promotelamak biraz garip oldu ama
çok umrumda değil he.

(bkz: cağnım kendim).

kendimi övmek gibi olmasın ama...

övmek değil ama kendimi takdir etmeye bayılıyorum. aferin kızım bu işin de hakkından geldin vs. kendi kendimi gazlayıp motive olurum bu yolla :)

bunu sürekli yapıyorsa bilin ki o insan bomboştur. kendini bi konuda yeterli hisseden insan zaten bunu kendi dile getirmez. çevresindekiler onu över zaten.

yok şöyle güzelim, yok ben böyleyim, yok aşırı hamaratım, yok gözümün üstünde kaşım var, yok şöyle başarılıyım, yok böyle görgülüyüm.

tamam kanka sensiiiin. seeennn. yemin ederim aşırı antipatikler. bu tarz insanlar kendini övmeye başladığı an yav he he diye gülüp geçiyorum.

edit; bayılıyorum ak yazdığım halde bok anlayan insanlara.

en insani duygulardan biridir.
"övünmek gibi olmasın" diye başlarız bazen cümleye. hata. övünmek gibi olsun ya, bırak! övüneceğin bir şey yapmışsan övün.
yaptığın şey gerçekte ne kada poktan bir şey olursa olsun, sen bundan kıvanç duyuyorsan öv gitsin.

dolu ya da boş bir insan olman o kadar da önemli değil. zaten dolu insan abidik gubidik şeylerle uğraşmaz. kimse de kendine boş insan demez. boş işlerle uğraşıp mutlu oluyorsanız uğraşın.

şöyle bir dönün bakın etrafınıza kendinizden daha çok değer verdiğiniz ne var?

hemen başladınız değil mi saymaya?
ailem var, arkadaşlarım var, yaptığım iyi işler, hayırlar, icatlar, dünyaya katkılarım falan...
geçiniz.

hepsinin altında bencillik yapar. ne yaparsan kendin için yaparsın. kendini mutlu hissetmek için, tatmin olmak için, kendi kıçının keyfi için vs.

çok vicdanlı insanım, insanlara, hayvanlara yardım etmek birinci vazifem. hayır, kibirlisin, bencilsin. bu kötü bir şey değil. kabul etmemen saçma sadece.

sadaka verip iç huzur bulan da kibirli ve bencil, insanlara yardım eden de kibirli ve bencil, uzar gider bu.
tekerleği icat eden insanı düşün en basitinden. insanlığı bir adım öteye taşımak için mi icat etti? yoo? hamallık zor geliyordu bu işin daha kolayını buldu.
böyle yani.

bayılıyorum insanların başka insanlar hakkında atıp tutmasına.

aferim lan bana gene şahane yazdım ha. canım ben :* (öpücük işareti)

egoistliktir ama eger dogrulari soyluyosaniz degildir bence.