kızını zorla tesettüre sokan aile

aynılarını muhtemelen aileleride onlara yaşatmıştır. biz böyle gördük diye çocukları üzerinde baskı kurma, istediklerini yaptırma hakkı olduğunu savunan ve aile olduğunu sanan küçük insan topluluğu.

kızını zorla tesettüre sokan aile kızının kendilerinden bağımsız ikinci bir kişiliği olmasına neden olur.
hannah montana gibi ama ortadoğu versiyonu.
yapmayın. ne olur yapmayın yalvarırırm yapmayın. çok kötü sonuçlar doğurabilir. saçının teli, kolunun yukarısı görünmesin aman diyerekten insanların psikolojisini bozmayın.
en iyi ihtimalle dininden soğur. umarım yalnızca bu yaşanır.

bir de minnacık kız çocukları görüyoruz tesettürdeler. ya çocuk 10 yaşında! 10 yaşındaki çocuk neden tesettüre girmeli neden? kendisi istedi diyorlar bir de. şayet kendisi istedi, sizin yüzünüzden istedi! bir de erken regl olursa oh! bir neden daha!
çocuğun beynine aşılıyorlar, dünya dinlerine ve dinsizliklerine dair en ufak bir şey öğretmiyorlar, çocuk başka türlüsünü bilmiyor.

kendim tanık oluyordum, kapalı olmayanlara cehennemde yanacaksın diyen, bacak bacak üstüne attığınızda şeytan oturuyor kucağınıza diyen sınıf arkadaşlarım olmuştu. taş çatlasa ben 13 yaşımdayken duydum bunları.
bir çocuğa bunları dersen çocuk elbette kapanır. ama bu kendi isteğiyle değildir. bu ailesi yüzündendir.
hiçbir çocuk kapanmamalıdır. pedofiliyi bu kadar benimsemiş insanlar derhal tedavi edilmelidir.

bir kelime olacak olsalardı, iki kelime olup (bkz: baskıcı) ve (bkz: beyinsiz) olurlardı.

muhafazakar denilen tam olarak neyi muhafaza ettiği anlaşılamayan aile yapılarında karşılaşılmakta olan bu durum bana şunu sorgulatmaktadır: el kadar çocuğun başını örtünce sen kendi çocuğuna cinsel obje muamelesi yapmış olmuyor musun? örtülmesi gereken bir şey var ve örtüyor olmuyor mu? oturmuş bir kadın vücudu farklı çocuk çok daha farklı. alışsın diye yapılıyor ama bu olgu alışılması gereken bir şey değil, özümsenmesi gereken bir şey. ailelerin hep çocukları için en doğrusunu bildiğini sanmasından kaynaklandığını düşünüyorum. bilse bile çocuğa kendi kararlarının sorumluluğu yüklenmeli ve çocuk biraz da başı boş bırakılmalı. mensup olduğunuz dini sevdirmek, öğretmek başka bu bambaşka bir şey.

tipik akepe zihniyeti.

5 yaşında kız çocuğunu bile kapatan aileler var, ailesine sorsan kendi isteği ile kapandı derler...

inandığı dinin yükümlülükleri yerine getirmek sadece kişinin kendi vicdanına ve tercihine bırakılmıştır. dinde zorlama yoktur, olmamalıdır. ailesi dahi olsa kişi baskı altına alınamaz ve herhangi bir şey dayatılamaz. aile bireyleri olarak yapılacak en doğru şey izah etmek, sevdirmek ve teşvik etmek olmalıdır.

benim ailemdir...
şu an 18 yaşındayım 12 yaşından beri bu baskılarla büyüdüm. sırf bu konu yüzünden o kadar ağladım ki... kendi kendime zarar verdim, psikolojim bozuldu ve ilaçlar almak zorunda kaldım, bu baskıların yarattığı stresten mide ağrıları yaşayıp 40 kiloya düştüm. neden?
sırf kapanmadığım için. imam hatipe gittim, kız lisesine gönderildim. kısaca tüm hayatım ailem tarafından kontrol edildi. giyim-kuşamım bile. ama her şeyi kabullenip sineye çeken ben bu konuda "yeter artık" dedim. ailem de olsanız bazı şeylerin sınırları var. kısaca "benim bedenim, benim kararlarım"
bu baskılar ilk başladığında daha çok küçüktüm. sadece kapanacağım, biraz zaman diyordum. ama bunu şimdi kesssinlikle is-te-mi-yor-um!
ve bununla savaşacak gücü kendimde buluyorum. zamanla ailemi kapanmak istemediğime alıştıracağım, daha sonrasında ise artık müslüman olmadığımı söyleyeceğim.
biliyorum çok zor olucak. daha çok göz yaşı dökeceğim ama ben buna hazırım..

çocuklarının onların malı olmadığı ve onların da birer birey olduğunu kabullenemeyen ebeveyn

islamın mensubu değil (kafir)
islam hakkındaki bilgisi sadece 5 harf
islama saygısı yok (saygı bekleyen de yok zaten.)
ama içtihadlar, fetvalar, ruhsatlar.. hepsi birer müctehid, hepsi birer fıkıh alimi.

çocuğunu kemalist; faşist, laik, demokrat, komünist, sosyalist ve hatta eşcinsel olarak yönlendirebilirsin.
ama islam ahkamını anlatmak zorlamak oluyor öyle mi?

kendi ideolojinle dininle meşgul ol.. inanmadığın sövüp saydığın dinin mensubuna öğüt vermek(!) senin ne haddine.

bak kadınlarınız falan öldürülüyor yazık, istanbul sözleşmesiyle kurtar onları koş.. ne uğraşıyon boş işlerle hamşo!

hayvanat bahçesine mahkûm edilen hayvanlardan farkı yok.

istediği kadar zorlasınlar. istemeyip kapanan arkadaşlarım oldu. okulda ya da okul çıkışlarında o başörtü kafadan hep çıktı. üniversitede de bu böyle. her yerde böyle. isterse kocaya gitsin gittikten sonra insana istemediği şeyi kimse yaptıramaz.

irade ile olması gereken bir şey olduğunu düşünüyorum. sonuç olarak bu dini bir şey, isteyen kişi dini görüşü ve kendince değerlerine göre karar vermeli. sevap, tanrının emri dolayısıyla yapılsa da istenmedikten sonra bir şey ifade etmez.

aklı olan herkes belli bir yaşa geldiğinde istediği seçimi yapabilir küçük çocukları buna alet etmeye gerek yok.

bu kişiler aynı zamanda henüz ibadet veya dini bir aktivite için yeterli akıl olgunluğuna sahip olmayan evladının; eğlenerek, oynayarak, şarkılar söyleyerek geçirmesi gereken çocukluk yıllarını, ibadet, allah korkusu ve tedirginlik içinde geçirmesine sebebiyet veren insanlardır. şayet tesettüre zorlanan kişi çocuk değil, kendi kararlarını kendi verebilecek yaşta olgun bir birey ise yine değişen bir durum yoktur. bu işler zorlamayla olmaz. ibadet insanın kalbinden geçiyorsa sevaptır. sırf siz dinine bağlı ve tesettürlüsünüz diye kendi kızınızin da sizin gibi olmasını şart koşamazsınız. bu durumun aksi de geçerlidir tabii. mesela ileride bir çocuğum olursa ve kapanmak isterse, ateist olduğum için onu da benimle aynı şekilde düşünmeye zorlamam. çünkü o kendi başına karar verebilecek bir birey ve bana bir ebeveyn olarak sadece onun kararlarina saygi duymak ve destek vermek düşer.

zorla güzellik olmaz, kızın birey olduğunu unuturlar, zaten zorla kapanmanın da zorla namaz kılmanın da bir değeri yoktur, muhtemelen elalem ne der diye baskı yapıyorlardır, dertleri islam olsaydı zaten böyle yapmazlardı.

babam olan şerefizdir, 16 da hayatımı yaşamak için çıkıp gittim mutluyum huzurluyum tekrar olsa tekrar yaparım.
zincirlerinize mahkûm olmayın.

çok fazla yaşanan bir hadise. böyle bir şey olmadığını iddia edenler türkiye gerçeklerinden çok uzak yaşıyordur ya da gerçekleri görmek istemiyordur.
ben kendi isteğimle kapandım, yedinci sınıftaydım. ama üniversiteye geçerken açılmak istediğinde psikolojik baskıyla karşılaştım. eğer açılırsan benim kızım olmazsın dendi, duygusal sömürü yapıldı. 2 sene daha bu şekilde devam ettim ama bu sürede psikolojim bozuldu. 2 sene sonra tekrar aynı konuyu açtığımda baskı daha da büyüdü, bu sefer ben daha nettim ama. annem 6 ay benimle konuşmadı, bu arada ben depresyona girdim, annemle bir daha hiç konuşmayacağımı düşündüm. bir şekilde kabullendi sonra. şu anda hala onlardan ne kadar uzak bir yaşam stili benimsediğimi bilmiyorlar. ama açılmak verdiğim en iyi kararlardan biriydi, en güzel zamanlarım olması gereken iki senemi şu anda inanmadığım bir dindeki kural yüzünden, baskı altında, kendim gibi hissetmediğim, mutlu olmadığım şekilde yaşadığım için üzgünüm, geriye dönsem daha önce yapardım bunu.
velhasıl istediğiniz kadar baskı kurun o kişi günün birinde kendi kararlarını kendi verdiği hayatı yaratacak, özgürleşecek; bir şeylere zorlayarak tek yaptığınız o kişinin birey olmasına saygı duymamak ve kendinizden uzaklaştırmak oluyor.

baskıcı bir ailedir. bu tür davranışlar sergilemenin anlamı yoktur.