kod yazmak

c dersi almıştık ama kara tahtada,
belki eğitim şuan okullarda öğretilen değildir.

batılılar da birkaç genç beraber birçok program veya uygulama hazırladılar ve şuan teknoloji şirketi haline geldiler.

bilgisayar meslekleri içinde zihni en çok yoran budur. çünkü her gün öğrenmek ve gelişmeyi takip etmek gerekiyor.

bir sitenin kodları en az bir kitap kadar olmuşken,
akıllı telefonlar en çok kullandığımız aletlerken,
her gün hızla yenilenen yazılım ve donanım çeşitliliği varken,
öğrenirken çok zorlanıyorsanız uzak durunuz.
öğrendikçe keyif alıyor ve kolaylaşıyorsa devam ediniz.

kızların verdiği bir meslek haline gelince patlama yapmıştır. kemancıyım. "mihrabım diyerek" çalarım aşıkların yanında lokantalarda. balıkçıların gözdesiyiz evelalah. yolumuza bakarız.

kod olayında bir ara anneler çocuklarından utandı. "bu adam niye evde donla oturuyor" dedi anneler. herkesin oğlu takım elbise giyip işe başlamıştı ama kendi oğulları atlet ile neşe içinde sırıtıyordu. konu komşuya, "bizim oğlan tekfen'de işe girdi ilyas abinin yanında" dedi anneler.

sonradan bu mesele medyada yer bulunca, herkes gururlanmaya başladı evladıyla. benim oğlan kod yazıyor dediler. lan yani...töbe yarabbim bu 80 kuşağı neler gördü şu dünyada neler.

masa başında sürekli patates cipsi yiyip osbir çeken yazılımcı sterotipi, bir anda fucker yazılımcı, "verilen yazılımcı bey", yazılımcı paşa oldu. cem yılmaz don't disturb'da "lan daha 20 sene önce tüm aile su böreği yiyorduk" diyor ya hani peri hanım'a, o şekil bir değişim yaşadı bu kişiler. salaş adamdan, matkap bey'e evrildi insanlar. çünkü #codeislife falan şeyleri çıktı. "yav he he life" dedi eskiler ama tehlikeyi görememişlerdi. tehlike şuydu:

(bkz: ekşiciler)

bir anda %99.8 oranında yazılımcı olan ekşiciler, mesleğin onurunu yüceltti. her şeyi yüceltmeleri ile ünlü ekşiciler, bu işe de el atmakta gecikmemişti.

"ya sg olm java mı kaldı lan eheheh amatör eğlendirir. typescript tercih ediyom ben" gibi cümleleri ve "php artık bitti" gibi önemli tespitleri ile, yazılım dünyasına ve kezban düdüşleme dünyasına önemli katkıları olan ekşici kardeşlerimi, buradan sevgi ile öpüyorum şu güzel günde.

eskiler ekşici değildi. oldschool adamlardı eskiler. @ts-check'i çakarlardı mesela bu insanlar, error olmadan aslanlar gibi javascript'ten yürürlerdi. "typescript özgecim" cümlesini duyduklarında, o ekşicinin yüzünde mancınık gibi şak şak şak şaklatmak isteyen bir asabiyet vardı eskilerde.

keman aleminde bu yok işte. mihrabımı çakarım 1000'lik cepte. kodun modun sıkıcı olduğu kanaatindeyim. ona ıslanan kadın da gitsin saç kurutma makinesi ile geri kurutsun kendini. bir kadın bir ekşici prototipi ile birlikte olunca intihar etmeli bence. kadınlık onuru ayaklar altına alınmamalı. cips yiyom şu an. cips, kemancılıkta da önemlidir ve güzeldir. laysciyim ben özgecim. kod yazıyom.

klavye sesiyle özdeşleşmiş iş olabilir.
işyerindeki görevim mailleşmeye evrildiğinden dolayı her yanıma gelen kod mu yazıyorsun diye soruyor.
gerçi yazılım departmanıyla çok sık çalıştığım için de öyle sanıyor olabilirler

bu konuyla en ilintili maceram r studioda grafik yapmaya uğraşmak.
beni intiharın eşiğine getiriyor bu kadarı bile.
allah sabır versin. mühendislerden hep korkardım. kod yazan bir insan, kod yazdığını iddia eden bir insan, benim için bir mühendis ile eşit derecede korkunçtur.
matematik bilen ve anlayan insanlardan da korkuyorum.
kafası değişik çalışıyor bunların. hobi olarak öğreniyorum kod yazmayı diyen var ya, hobi olarak. kardeşim hasta mısın git kanaviçe işle, ahşap boya, spor yap, kitap oku, hobi dediğin budur.

ıiiyyy nerd nerd işler.