köy denilince akla gelenler

asla bitmek bilmeyen işler silsilesi..

insansız yaşam alanı , izole olma hali , topluma yabancılaşma , her şeyi kendi başına yapmak , film izlerken komik bir sahneye denk gelip gülmeye başlayınca bir anda akla pedro pascal crying meme gelmesi , sakinlik , bir daha sakinlik ve yeniden sakinlik.

gereksiz samimiyet, yaptığın her yenilikle dalga geçilmesi ve saygısızlık olmasın diye senin susman.

samimiyetsiz güler yüz göstergeleri. bayramdan bayrama ne yapıldığını anlatma komitesi. dedikodu kazanı. her öğün et.

az insanın yaşadığı, herkesin bir birini tanıdığı bir kasımını yaşlıların oluşturduğu küçük yerleşim yerleridir.

horoz sesleri, yoğurt, süt, tereyağı, inekler, bahçeli evler.

yeşilliktir.



bir de gece yeşilidir.

yağmurlu havada çay toplamak, odun kesmek.
kokulu üzüm ve diğer birçok meyve. dedikodu.
mısır ekmeği, yoğurt, tereyağı.....

kendisi öz babaannem değil yaşı büyük olduğu için küçüklükten beri babaanne derim ancak kendi öz babaannemden farkı yoktur benim için. köye onların eve ne zaman gitsek mutlu olur, içim huzurla dolar. onların evine has olduğunu düşündüğüm bir koku var ne zaman dışarıda burnuma o koku esse içim garip bir huzurla dolar ve küçüklüğüme o güzel zamanlara giderim. çok güzeldi o zamanlar kuzenlerle gider kalırdık. babaannem sabahları ekmek kızartır kendi yaptığı marmelatı sürerdi ekmeğe. o ekmeğin tadı başka hiçbir yerde yoktur benim için. köyü olan insanlar şanslıdır hele ki benim gibi güzel anılara sahiplerse.

temiz hava, doğa ve kuş cıvıltıları. tabi ki olmazsa olmaz baraj.

geri kalmışlık, medeniyetsizlik, swinger.

(bkz: köylü güzeli)

soba, odun, kömür, soğuk su, yemek, bulaşık, çay, yemek, bulaşık, çay, odun, soba, bulaşık,soğuk su...

inek, doğallık

küçükken sıkıcı, büyüdükçe kaçamak yapılan hoş, doğaya sahip günler.

hijyen yokluğu, pislik, sıkıcılık, nereden çıkacağı belli olmayan başıboş itler, yanınızdaki kadına yiyecekmiş gibi bakan köy erkekleri, yanınızdaki kadına kınayarak bakan köy kadınları.
muhtaç durumdaysanız duble kazık atan köy ahalisi, esnafı.
toz.

hayatı dolu dolu yaşamak. bedenin canlanması ve sizi hiç yarıyolda bırakmaması.

sabah kalkarsınız acele bir kahvaltı. hayvan varsa onlar otlatılmaya götürülür. yanına biraz ekmek, domates, zeytin alırsın. aman inek dağa kaçmasın, birden azıtıp hoppidi hoppidi zıplayıp sizi peşinden koşturmasın diye tetikte bir bekleyişle geçer günün ilk yarısı. eve döndüğünüzde açlıktan ölmek üzere olursunuz. evde kalanın hazırladığı yemek en lezzetli yemekmiş gibi yenir. çok dinlenmeden hemen ot biçmeye, tarla çapalamaya, onun zamanı değilse fasulye toplamaya, gübre boşaltmaya, meyveleri toplayıp pekmez için hazırlamaya gidersiniz. yazlar böyle büyük bir telaş ve karıncanın kışa hazırlanışı gibi yiyecek depolamakla geçer. kış geldiğinde hazırladıklarınızı yer, gün içinde kar temizleme, içeri odun taşıma, sobayı canlı tutma, kış boyu ahırda kalacak olan hayvanları besleme gibi işlerle uğraşırsınız. hiiiç bitmeyen bir işiniz vardır.

çok çok zenginseniz köye sadece tatil amaçlı gider. evinizi havandırır, pikniğinizi yapıp şehrinize geri dönersiniz.

kuzine
huzur
yeşillik

tezek kokusu. dik dik bakışlar.

orda bir köy var, uzakta
o köy bizim köyümüzdür.
gezmesek de, tozmasak da
o köy bizim köyümüzdür.

....
....
...
......

aklıma bu şarkı geliyor .