kuzuların sessizliği

başrollerini jodie foster(clarice m. starling) ve anthony hopkins'in(dr. hannibal lecter) paylaştığı filmdir. 2 adet devam filmi vardır. hannibal ve red dragon.

starling'in bir seri katili yakalamak için bir başka seri katil olan ve yüksek güvenlikli bir tımarhanede bulunan hannibal'ın yardımına ihtiyaç duyar. ancak zamanla aralarında faustiyen bir ilişki oluşmaya başlar.

bir filmde bu kadar az görünüp oscar alan başka kimse yok sanırım. kedime bir ara dr. lecter maskesi alacaktım çok saldırgandı. eski sahibi ruh hastası bir kadındı şiddet uyguluyordu 2 aylık kediye.

ibrahim tatlıses gibi kurtardım kedimi.

quid pro quo clarice, quid pro quo!
güzel filmdir. jody foster abla ile anthony hopkins abimiz karşılıklı ince göndermelerle birbirlerini zorlarlar filmin tamamında.
ikisinin de belli bir amacı vardır kendi iç hesaplaşmalarında.

1991 tarihli gerilim ve suç filmi. başrollerde anthony hopkins ve jodie foster oynuyor. akademiden yeni mezun olan genç bir fbı ajanı kaybolan bir kadını bulmakla görevlendirilir. bu davayla ilgili olduğu düşünülen ve kurbanlarının derisini yüzdüğü bilinen bir seri katilin peşine düşer.

psikolojik gerilim filmlerine bayılıyorum ya. bu film ağır bir şekilde aksa da özellikle son 25-30 dakikası bile tatminkar bence. herkese hitap etmeyen bir tarz benimsemiş demme abimiz lakin hitap ettiği kesimi de fazlasıyla doyurmuş. se7en, chinatown,gone girl gibi suç-psikolojik gerilimleri sevenlerin kaçırmaması gereken bir yapıt.

thomas harris tarafından yazılan aynı isimli kitaptan uyarlanan 1991 tarihli jonathan demme filmidir ve açıklanana göre filmin esin kaynağı green river davasına yardımcı olan ted bundy'dir.

film hakları daha önce gene hackman tarafından alınsa da hem filmi yönetmek hem de dr. hannibal ya da jack crawford karakterlerini canlandırmak isteyen hackman mississippi burning filmindeki performansının ardından şiddet içeren bir rolde oynamak istemeyip filmden vazgeçmiştir.

akademiden yeni mezun olan fbi ajanı clarice starling'in kurbanlarının derisini yüzen bir seri katili yakalamak üzere başka bir seri katil olan hannibal lecter'dan yardım almasını konu edinen filmde olağanüstü bir performans ile dr. hannibal karakterine can veren aktör anthony hopkins rolüne seri katil dosyalarını okuyarak, hapishaneleri ziyaret ederek ve duruşmalara katılarak hazırlanmıştır.

türkçe adı ''kuzuların sessiliği'' olan thomas harris tarafından kaleme alınmış serinin ikinci kitabı.

bu kez ilk kitabın aksine tamamen dr. lacter odaklı bir hikaye çıkıyor önümüze. ( tabii bunu kitabın sonlarına doğru fark ediyoruz). hikayedeki ana katilimiz genç kızları kaçırıp derilerini yüzen ve bu derilerden kendisine elbise diken buffalo bill'dir. ( gerçek ismi bu değildir. buffalo bill katile basın tarafından yakıştırılan isimdir.) buffalo bill'in son kurbanı ise bir senatör'ün kızıdır ve hâlâ sağ olma ihtimali yüksektir.

stajyer fbı ajanı clarice starling bilgi edinmesi için dr. lacter ile görüşmeye gönderilir. kitabın okuyucuyu en çok etkilediği bölümler bundan sonra başlar. hannibal lacter'in ajan starling'e yaptığı psikolojik baskıyı sanki kendimize yapılmışcasına hissederiz.

hikayenin en can alıcı kısmı ise ( dikkat spoiler) dr. lacter'in tüm yardım cabalarının, yaptığı anlaşmaların, hatta buffalo bill'in kendisinin bile bir kaçış planının parçası olduğunu okumaktır herhalde. hannibal kusursuz bir planla kaçmayı başarır. ve artık aramızdadır.

kitaptaki en sıkıntılı bölüm ise starling'in buffalo bill'i yakaladığı bölümdür. muhteşem bir final beklerken yanlışlıkla yakalanan bir katilin olması okuyucuda büyük bir hayal kırılkığına neden oluyor ne yazık ki.

aslında alttan alta erkek egemen bir dünyada kısa boylu, genç bir kadının zafer kazanmasını anlatan ve mutlu eden bir polisiye başyapıtı.



ayrıca anthony hopkins'in hannibal lecter yorumu belki en klas ve kült rollerden biridir.

bir dönem hemen hemen her gün izliyordum. bir insan neden silence of the lambs i her gün izler, tek açıklamam anthony hopkins in akıllara durgunluk veren oyunculuğu ve replikleri söyleyiş biçimi ben de müthiş hayranlık uyandırıyordu hâlâ da öyle, filmde kendisinin olduğu bütün replikleri ezberlemistim.
ve anthony hopkins bir filmde min süre görünüp tek oscar olan tek oyuncudur. kendisinin filmde görünme süresi 15 veya 20 dk civarı olması gerekiyor.
bu arada filmde anthony hopkins e karakterin nasıl davranması gerektiğini kimse söylememiş, gördüğünüz bütün o harektler hannibal lecter in konuşma tarzı bakışı duruşu anthony hopkins in doğaçlamasidir.

kuzuların sessizliği filmi, yazar thomas harris'in romanından uyarlanan, yönetmenlik koltuğunda jonathan demme'nin oturduğu, 1991 yapımı psikolojik gerilim türünde amerikan yapımı bir filmdir. ülkemizde 11 ekim 1991'de gösterime girmiştir.

kuzuların sessizliği filmindeki dr. hannibal lecter ile ajan clarice sterling’in ilk karşılaşma sahnelerinin bu filmin yaklaşık 12. dakikasında gerçekleşmektedir. ancak bu buluşma sahnesi gelene kadar neler yaşandığını çok kısa hatırlayalım.

film, amerika'da fbı eğitim kompleksinde bulunan ve bir ormanda yalnız başına hareket eden clarice sterling’in bir tepeyi tırmanırken verdiği görüntüler ile açılır. bütün bu sekans boyunca clarice sislerin içinde ve açıklıktan izole edilmiş bir şekilde seyirciye sunulur. bundan sonra yaşanan sahnelerde de film bize devamlı clarice’in erkekler üzerinden tanımlanan ve erkeklerle özdeşleşmiş olan bir meslekte kadın olması, erkeklere göre fiziksel olarak ufak tefekliği ve henüz bir ajan bile olmaması devamlı olarak vurgulanır.

daha sonra clarice bir ajan tarafından çağrılır ve eğitim merkezinde ajan crawford ile buluşmaya gider. clarice'nin buluştuğu ajan crawford henüz bir stajyer olan bu hanımefendiyi seri katil olarak tanımlanan ve 5. cinayetini de işlemiş olmasına rağmen halen yakalayamadıkları "buffalo bill" isimli bir seri katil hakkında bilgi edinebilmesi adına yine eski bir seri katil olan ve bayağı üne sahip bir kişi olan dr. hannibal lecter ile konuşması için onun yoğun güvenlik önlemleri altında hapis tutulduğu kliniğe göndermek ister. crawford, clarice’in görüşeceği dr. hannibal lecter’in çok zeki, acımasız ve hatta insan yiyen bir psikopat olduğunu bu kouşmalarında defalarca vurgular.

clarice kliniğe gittiğinde kliniğin üst yöneticisi olan dr. chilton tarafından karşılanır. aynı crawford’ın yaptığı gibi dr. chilton da, hannibal lecter’ın ne kadar tehlikeli biri olduğunu tekrarlamaya devam eder. onu hannibal’ın yanına götürürken de sanat dünyasında uzun bir yolculuğa çıkarlar. yolculuk esnasında dr chilton; clarice'i, hannibal'a hiçbir şekilde dokunmamasını ve cama yaklaşmamasını uyarıcı bir şekilde dile getirir ve vurgular. toplamda 3 kat aşağı inilen bir merdiven, uzun bir koridor ve 4 adet demir parmaklıklı kapıdan geçildikten sonra clarice, nihayet hannibal’ın tutulduğu hücrelerin bulunduğu yere gelmiştir. bu mahzen şeklinde görünen yerde 4 tane hücre vardır ve clarice sterling bu hücreleri geçtikçe her defasında bir önceki hücrede bulunandan daha korkutucu hastalarla karşılaşır. adeta oynadığımız oyunlarda karşımıza çıkan bölüm sonu canavarı edasıyla dördüncü bölmede ise adamımız olan dr. hannibal lecter vardır.

burda farklı olan şey şudur ki; hannibal lecter'in hücresi diğer hücreler gibi karanlık değildir. ayrıca hannibal'ın görüntüsü de hiç insan yiyen bir psikopata benzememekte, gayet normal denebilecek bir insan şeklinde karşımıza çıkmaktadır. diğer hücreler, demir parmaklıklarla korunurken, hannibal lecter'in hücresi tamamen camla kaplıdır. bu da clarice ile hannibal arasında hiç bir engel yokmuş gibi görünmesine neden olmaktadır.

bu sahneye kadar filmin yönetmeni jonathan demme, hikayeleri bize hep clarice'in gözünden gösterir. bu bakış açısının yanında clarice ile empati kurulabilmesinin kolay olması amacıyla pov (bakış açısı) çekimleri de yine bu açıdan yapılır. clarice ile hannibal'ın karşılaşma sahnelerinden itibaren de seyirci ister istemez hikayeye clarice sterling'in bakış açısıyla bakmaya devam eder.

sahne devamında, ikili arasındaki ilk diyalog'da hannibal clarice'nin kimlik göstermesini istemiştir. bu ise bir tesadüf değildir. olduğu yerden hareket etmeden, kimliği gösteren clarice, hannibal'ın yaklaş demesiyle bir anda irkilir. çekinse de hannibal'a biraz yaklaşan clarice, kimliği gösterdiği sahnede yönetmen hannibal'ın gözlerini direkt olarak kameraya bakar şekilde göstermiştir. bu sahnede, hannibal; yalnızca kimliğe ve clarice'e değil, biz seyircilere de doğrudan bakarak göz teması kurmaktadır.



bu çekim planında yönetmenin uyandırmaya çalıştığı his; bize acımasız, inanılmaz zeki ve yamyam hannibal lecter ile konuşma tecrübesidir. bunu yaşatmayı amaçlamaktadır. hannibal'ın, clarice’e doğru yavaşça yürüdüğü bu sahnede istemsizce bizler de kendimizi geri adım atma refleksi eğiliminde buluruz. bu durum, fiziksel olarak geriye atmak şeklinde olmasa da içimizde bedensel olarak bir hissiyat oluşur. çünkü hannibal bizde korku uyandırmaktadır. sobchack’in sinemanın bütün bedenimizle tecrübe ettiğimiz bir deneyim olarak tanımlaması da tam olarak bu sahnede hissettiğimiz şeyle alakalıdır. sobchack'in makalesinde değinmediği ama aslında bilimsel olarak bu sahneyi açıklayan da ayna nöronların bu olay ekranda cereyan ederken devreye girmesidir.

peki ayna nöronlar madem karşımızdaki canlıların eylemlerini taklit etmemizi sağlıyor, o zaman hannibal kameraya hareket ederken biz seyirci olarak neden ona doğru içgüdüsel bir hareket etme ihtiyacı hissetmiyoruz da tam tersi bir harekette bulunma refleksi gösteriyoruz? bunu da hayatta kalma içgüdüsü ile açıklayabilmemiz mümkün. her ne kadar ayna nöronlar bu sahnede hannibal’in eylemlerini taklit etmemizi sağlasa da filmin başından beri bize söylenen hem onun bir canavardan farksız olması hem de bilincimizin oluşturduğu ona yakın olmamamız gerekliliğinden dolayı, bu kendimizi hannibal’dan uzaklaşma isteği uyandırıyor. belki de kuzuların sessizliği filmindeki korku unsurlarını ortaya çıkartan şey bu ayna nöronlarla hayatta kalma içgüdümüz arasındaki çatışmanın kendisidir.

bu sahne analiz edilirken bir yönetmen için bedensel simülasyonun çok önemli bir silah olduğu ortaya çıkmaktadır. aslında yönetmen olarak, seçilen bütün kamera hareketi, açı ve ölçekleri ile karakterlerin sahnedeki kameraya göre pozisyonları seyirciyi fiziksel bir etkiye maruz bırakıyor.

hannibal’ın sahne boyunca yaptığı eylemler clarice karakteri ile birlikte doğrudan seyirciyi de derinden etkiliyor. nitekim yönetmenin sahne boyunca hannibal karakterini kameraya doğru ve yakın planlarla sunarken, clarice’i açılı ve daha genel planda bize sunmasını tam da nedeninin bununla alakalı olduğunu düşünüyorum. sahne boyunca kullanılan pov çekimlerin bu anlamda büyük bir etkisi var.

the silence of the lambs

anthony hopkins ve jodie foster başrolünde olduğu 1991 yapımlı 2 saatlik psikolojik gerilim türünde yer alan film.
hannibal lecter adlı yamyamı ve yaşadıklarını konu edinir.


izleyeli çok olduğu için her detayı hatırlamıyorum.

tamam anthony hopkins'i hepimiz biliyoruz lakin neden kimse (bkz: simon northwood) namıdiğer buffalo bill'in oyunculuğundan bahsetmemiş? buraya o kısa ama etkili dans sahnesini bırakıyorum: