1.
sadece 36 yıl yaşamış ingiliz şair lord byron imzalı eser;
sadece 100 sayfa olan kitabımız türkçe'ye tozan alkan tarafından çevrilmiştir.
lord byron şüphesiz iyi bir şair,
don juan'ı bir vakitler dişimin kovuğuna yetmeyecek kadar okuyup bırakmış ve ertelemiş olsam da iyi bir şair olduğuna adım kadar eminim.
şimdi ise kitabımıza geçmekte fayda var;
kitapta oldukça yaralı bir lord byron çıkıyor karşımıza, kitabı yazdığında kaç yaşında olduğunu bilmiyor olsam da genç yaşında yazdığını düşündüğüm şiirler oldu, çünkü genelde ruhen gençken yaralanırız.
şiirleri sarsıcıydı, sırf bugün bu kitabı okuduğum için bile kendimi bugünü verimli geçirmiş sayıyorum, işte o kadar iyi bulduğum şiirlerdi.
şiirler benim için felsefikti, felsefik demekle iş bitmiyor, benim felsefik tanımım çok önemli olmasa da nedir hemen söyleyeyim, felsefenin ilgi alanına girme garantili sözler, düşünceler, şiirler, yazılar, felsefeyi ilgilendiren metinler, benim için felsefik bir anlam taşıyor.
mesela sonsuzluğun başlangıcı imgesi felsefik duruyor, çünkü sonsuzluk nerede ve ne zaman başlar, tartışılır ve zannımca felsefeye dâhil edilebilir gibi duruyor.
şimdi biraz daha şiirlerden gidelim.
şiirlerde acı çektiğini gördüğümüz bir lord byron var, yitiren herkes gibi acı çekiyor ve muhtemelen aşk acısı, ölümlerin verdiği acı, kalan olma acısı, ayrılmak, çok sevdiği her şeyin, herkesin bir gün yok olacağını bilmek, birisiyle gittiği yerlere artık o olmadan gidiyor olmanın verdiği derin acı, sevdiği kişide kendini bulmuş olduğuna inanması, şiirleri anlatabileceğim konulardandı.
çok iyi bir şiir kitabıydı.
içinde olunan uçak kalkarken hissedilen o dinamizmi, canlılığı ve o duyguyu hissettiren şiirlerdi.
lord byron okumak çok iyi geldi,
edebî açıdan güçlü bulduğum, tekrar tekrar okumak isteyebileceğim, etkileyici bulduğum bir kitap oldu.
seçmiş olduğum ve en iyi dizeler olduğunu düşündüğüm birkaç dizeyi bırakarak burada bitiriyorum.
en doğru işi yapmış oluyorum gitmekle.
cennette yaşamak istemediği sürece
cennetini bulması mümkün değil insanın.
tek bildiğim şey, boşunaydı aşkımız
ağla, çünkü erdemin gözyaşları bunlar.
bunca yıl sonra ne kaldı geriye?
paylaştığım yalnızca acı oldu
senin adını işittiğimde.
niçin bu denli sevdim, niçin?
senden söz edip duran insanlar
tanıştığımızı bile bilmiyor
yüreğin unuttu yüreğimi
bakışının yeri doldurulamadı.
ağlamadık, sevgi elimizi hiç bırakmadı
seni unutturmuyor,
sensiz gittiğim yerler.
sevdiğim her şey gibi artık onlar da yoklar.
sadece 100 sayfa olan kitabımız türkçe'ye tozan alkan tarafından çevrilmiştir.
lord byron şüphesiz iyi bir şair,
don juan'ı bir vakitler dişimin kovuğuna yetmeyecek kadar okuyup bırakmış ve ertelemiş olsam da iyi bir şair olduğuna adım kadar eminim.
şimdi ise kitabımıza geçmekte fayda var;
kitapta oldukça yaralı bir lord byron çıkıyor karşımıza, kitabı yazdığında kaç yaşında olduğunu bilmiyor olsam da genç yaşında yazdığını düşündüğüm şiirler oldu, çünkü genelde ruhen gençken yaralanırız.
şiirleri sarsıcıydı, sırf bugün bu kitabı okuduğum için bile kendimi bugünü verimli geçirmiş sayıyorum, işte o kadar iyi bulduğum şiirlerdi.
şiirler benim için felsefikti, felsefik demekle iş bitmiyor, benim felsefik tanımım çok önemli olmasa da nedir hemen söyleyeyim, felsefenin ilgi alanına girme garantili sözler, düşünceler, şiirler, yazılar, felsefeyi ilgilendiren metinler, benim için felsefik bir anlam taşıyor.
mesela sonsuzluğun başlangıcı imgesi felsefik duruyor, çünkü sonsuzluk nerede ve ne zaman başlar, tartışılır ve zannımca felsefeye dâhil edilebilir gibi duruyor.
şimdi biraz daha şiirlerden gidelim.
şiirlerde acı çektiğini gördüğümüz bir lord byron var, yitiren herkes gibi acı çekiyor ve muhtemelen aşk acısı, ölümlerin verdiği acı, kalan olma acısı, ayrılmak, çok sevdiği her şeyin, herkesin bir gün yok olacağını bilmek, birisiyle gittiği yerlere artık o olmadan gidiyor olmanın verdiği derin acı, sevdiği kişide kendini bulmuş olduğuna inanması, şiirleri anlatabileceğim konulardandı.
çok iyi bir şiir kitabıydı.
içinde olunan uçak kalkarken hissedilen o dinamizmi, canlılığı ve o duyguyu hissettiren şiirlerdi.
lord byron okumak çok iyi geldi,
edebî açıdan güçlü bulduğum, tekrar tekrar okumak isteyebileceğim, etkileyici bulduğum bir kitap oldu.
seçmiş olduğum ve en iyi dizeler olduğunu düşündüğüm birkaç dizeyi bırakarak burada bitiriyorum.
en doğru işi yapmış oluyorum gitmekle.
cennette yaşamak istemediği sürece
cennetini bulması mümkün değil insanın.
tek bildiğim şey, boşunaydı aşkımız
ağla, çünkü erdemin gözyaşları bunlar.
bunca yıl sonra ne kaldı geriye?
paylaştığım yalnızca acı oldu
senin adını işittiğimde.
niçin bu denli sevdim, niçin?
senden söz edip duran insanlar
tanıştığımızı bile bilmiyor
yüreğin unuttu yüreğimi
bakışının yeri doldurulamadı.
ağlamadık, sevgi elimizi hiç bırakmadı
seni unutturmuyor,
sensiz gittiğim yerler.
sevdiğim her şey gibi artık onlar da yoklar.
devamını gör...