medeni insanın özellikleri

insanları dinlemeyi bilir. eleştirileri hoşça karşılar. empati yapar. insanlara saygılıdır. yalan söylemez.

en güzel cevabın '' susmak '' olduğunun farkında olmasıdır. ne kadar cevap o kadar üzücü durumdur çünkü. bazı durumlarda susmak kadar güzel bir şey yok gerçekten. ağız değil de gözlerin anlattığı her zaman daha tesirlidir.

toplumdan topluma sorun edilebilirliği değişen meseleler üzerinde hayatında hiç düşünmemiş insandır.

tartışmayı bilmek listemde en başta gelenlerdendir.

karşısındaki insanı dinler, sonra konuşur.
onun susmasını bekleyip yine kendi dilediğince konuşmaz.
bu bir iletişim ise ileti alınır, bakılır, cevap şak gönderilir.
bu kadar zor olmamalı.
kendi kendine monoloğuna çık git evinde gir ama konuştuğun insanla karşılıklı alışveriş içinde ol böyle cümleler uçuşsun havada siz tutun.
dinle medeni insan.
hey bak yine anlamadan dinlemeden konuşuyorsun sus nolur. *

mesaj kutusunu kapatmaz.*

çok şey sayarım da kaldı mı öylesi?

*kavga ederken küfür etmemesi.
*yaya yolunda, yaya ışığına gerek duymadan, yayaya yol vermesi.
*sokakta yere çöp atmaması.
*sözlükte yazarken, karşıt fikri aşağılamadan, kendi fikrini yazabilmesi.

tek dişinin olması *

neye göre kime göre medeni.

çevresindeki insanlara saygı çerçevesinde davranan toplumu davranışları ile rahatsız etmeyen kişilerdir.

severim canlarımı.çantaları çöple doludur çünkü çevreyi babasının malı gibi kullanmaktan imtina eder çöpünü çöpe atmak için çantasında gezdirir durur. söz kesmez, dinlemenin önemine inanır, tartışma üslubu çözüm odaklıdır. öfke anında önüne gelene giydirmeyi mağara dönemlerine has bir reaksiyon olarak algılar oysa evren bunlarla doludur. valla ne diyeyim mis gibi insanlardır esasen ama her metrekarede bulunmuyorlar haliyle.

günümüzde soyu tükenmiş insandır.
son kalan bir kaç tanesine de ; dinozor diye isimler takılır.

medeni insanın yüzlerce güzel özelliği vardır.

sarı mikrofona malzeme olan günümüz insanı medeni insanın nasıl birisi olduğunu algılayamaz.

foter şapkaya yeşil tüy takınca adam olduğunu zannedenler de olduğu gibi...

kendisi gibi düşünmeyen kişilerin fikirlerine saldırmaz.

-boşandığı eşini pompalı tüfekle öldürmemek.
-kadın erkek eşitliğinden yana olmak.
-eğitime önem vermek...
-sorunlarını bağırarak değil konuşarak halletmek.
-bencil olmamak.
farklılıklara saygı göstermek.
diye liste uzar gider...

umalım ki inatçılık olsun. yoksa bu şartlarda yozlaşıp gider. diğer yandan bir kültür tarihçisi "başımıza ne geldiyse medeniyetten geldi efendim!" diyebilir. haksız sayılmaz.

o senin dediğin sünepe, ezik. medeni insan kendi sınırını bilen, kendinin bilincinde olan, kendini doğrularıyla yanlışlarıyla seven, başkalarının yaşantılarına saygısı olan, kendi fikirlerini düzgün bir üslup ile anlatabilen, özgüvenli, tutarlı değer ve yargıları olan insana denir.

afedersiniz götleri yokmuş gibi davranırlar.
sanki hiç osurup sıçmıyormuş gibiler, nezakette çığır açmışlar.

halbuki o parlak ve janjanlı görüntünüzün arkasında zorul zorul patlayan götü görüyoruz.

doğasını kabullenip bazı özelliklerini topluma uydurmuş insan özellikleridir.

hiç osurup sıçmıyor gibi davranmazlar, bazı şeylerin adabı olduğunu ifade ederler. yani geyirmek insancıl bir durum diye ulu orta geyirmezler.

hepimizin janjanlı görüntüsünün altında bir "insan" var ama evet, o konuda haklısınız.

ayrıca, benim sahip olduğum; sahip olmayanlardan nefret ettiğim özelliklerdir. dağ ayısı gibi davrananlar, gerçekten mide bulandırıcısınız.

medeni sözcüğünün etimolojisine baktığımızda arapça bir kök görürüz. sözcüğün en erken hali doğrudan medine şehrine gönderme yaparak medineli anlamını taşıyor. zaman içinde anlam genişlemesine uğrayarak kent ve şehir insanını tanımlayan bir sözcük olmuş.
kentte yaşıyor olmak kentli yapmıyor tabii insanı. o kentin yaşam kültürünü, adabını sindirmek, sosyal davranış biçimlerini benimsemek ve uygulamak gerekiyor. o açıdan bakıldığında kentli insan o kadar az kaldı ki medeni insan davranışlarını listelemek için örneklem teşkil etmiyorlar artık. bütün büyük kentler köylerden öyle hızlı bir göç aldı ki bu gelen göçü içinde eritemedi. insanlar geldikleri yerde kentli olamadılar. kopup geldikleri yöreden gelen insanlarla birbirlerine tutunup gettolaştılar. heybelerinde getirdikleri kırsala ait adetleri ortaya dizip onlara göre yaşamaya devam ettiler. şehir zordu. şehrin adetlerini öğrenmek daha zordu. hem tsunami gibi gelen göç dalgası önüne çıkan her şeyi silip süpürecek güçteydi. nitekim öyle oldu.
benim yaşım yetiyor, medeni insanların son neslinin son zamanlarına tanık oldum. bambaşka insanlardı. şimdi hani eski türkiyenin özlenecek nesi var o zaman da böyleydi diyorlar ya. en özlenecek yanı kentli insanlarıydı. artık yoklar. ortada gördüklerinizin hepsi özenti, hepsi kurmaca. bir kaç kalan olduysa da onları uslu bir çocuk olsanız bile göremezsiniz. bu yabancı dünyada kimseye değmeden kovuklarında günlerini tamamlamaya çalışıyorlar.