melankoli

sebepsiz hüzün. şu an içine düştüğüm his. bu bir histir, hislerin nesnesi olmaz. nesnel dünyadaki nedensellik ruhsal dünyada işlemez. ama bunu nesnel dünyaya aktarıp kurtulmak isteyenler neden arıyorlar boşuna. çünkü nedenini bulurlarsa çözebileceklerini, yani bataklığı kurutup, sivrisineklerden kurtulabileceklerini sanıyorlar. insan sadece maddi şeylerden kurtulabilir. nedensizlikte, belirsizlik gibi onları korkutur. işin eğlenceli tarafı da budur zaten. her şeyin nedensellik düzleminde belirli bir şekilde aktığı bir dünya ne kadar sıkıcı olurdu. işte bu nedensel gerzeklerin sıkıcı olmalarının ve sıkıntıda olmalarının sebebi de budur. çünkü ölümü belirli bir sabit kılıp, yaşamı ıskalamak, halbuki yaşamanın koşulunun ölmek olduğunu bilmemek, ölemeyenin hayatı absürt bir komedi olurdu. ben işte bu şekilde tanrıyı bile aşarım. çünkü onda olmayan bir kabiliyete sahip olurum. ölmek.

şu an melankolimi derinleştirebilecek çevresel etmenlerden yoksun olduğum için onu belli bir hizada tutuyorum. çünkü işteyim. biraz daha derine inmek beni sınırsız bir şekilde ağlamaya teşvik edebilir. ortalıkta sulu göz gezmeyi sevmiyorum. o yüzden arada kontrollü şekilde coşku patlamaları oluşturarak onunla dengeliyorum. ama bunu ne kadar süre yapabileceğim belirsiz. çünkü coşku melankoliden daha güçlü bir his olduğu için ayarı biraz kaçırırsam, bütün melankolinin içine edebilirim. melankoli içe yönelen ve içsel bir ilişki kurma arzusu uyandıran bir his, coşku ise içe yönelen bir ilişki olsa da dışsal ilişkiler kurma teşviği içeren bir his. içsel olan herhalükarda güçlü olsa da dışsal ilişkiler kurma güdüsü, içsel ilişkiler kurma arzusuna üstün gelir. bu böyledir.

eğer akşama kadar bu melankoliyi korumayı başarabilirsem. akşam buruk bir şarapla doruk noktalarına çıkmak üzere kendimi serbest bırakıp, bulutların üstünde uçabilirim kanatsız. ve güzel müziklerle de coştururum melankolimi. ama buradan coşkuya geçiş yaparsam o zaman ayvayı yedim. melankoliden coşkuya geçiş coşkunun patlamalar halinde engellenemez isterik hareketlerde bulunmama sebebiyet veriyor. bir sürü manyakça şey yapmam gerekebilir. dışarı atarım kendimi ve sabaha gözümü nerede açarım bilmiyorum. tabii coşkumun o anki hissel derinliğine bağlı. hayatın tadı tuzu bunlar. faydalanmasını bilmek gerek.

peppino di capri - melankoli ne güzelsin

ve melankoli diye başlayanı kayahan, demet sagiroglu, iskender paydas ile eurovision 1989’da turkiye’ye 2.ligi getirmis ve
senle topla beni
carp uzaklarla
ekle sensizligi
bol saatlere
ne kaldi
ne kaldi dizeleriyle de matematige duygusal bir boyut kazandirmis unutulmaz sarki.
dinle