misafir olduğun evde ev sahibinden erken uyanmak

gecesine zaten kendi yatağında olmadığın için zor bela uykuya dalmışsın bi de diken üstünde yatmış gibi sabahın köründe uyandığında kendi kendine söver durursun

hahaha hiç umrumda olmaz çıkar balkonda sigara bile yakarım.

işte bu yüzden gerçekten teklifsiz, çok yakınınız olmayan insanlarda yatıya kalmamak lazım. en kötü otel odası daha minnetsiz dertsizdir.

çok normal çünkü alışmadığın ortam.

ev sahibi uyanana dek tavana baktırır.

şarjım varsa mobile legends oynarım.

kendi evimde misafir gibiyim. koltuk üstünde öylece kıvrılıp yatıyorum kaç gündür. gerçekten aynı hissettiriyor. rahatsız.

ne guzel bir detay. ögrenci evleri bu yuzden guzel sanirim. hic misafir gibi degilsin sanki hepsi senin

kendisi uyurken kalkıp dolapta ne bulursam atıştırabileceğim samimiyete sahip olmadığım kimsenin evinde kalmama gibi bir alışkanlığı doğuran durumdur.

azcık ses yap çıkar anlar herhalde uyandığını.

öz güvensiz insan turnusolü başlık. yatıya kaldıysan en azından samimi arkadaşın veya akrabandır. çekincemiz olması çok saçma değil mi? adamın evinde yatıya kalmışsın daha ne. erken uyandınsa da kalk iki üç şeyin ucundan tut. ne bileyim etrafı topla, kahvaltı hazırlancaksa çay demle. benim gibi rahat insanlar bu gerginliği yaşamaz.

telefonla vakit geçirebilirsiniz bunu da bize söyletmeyin.

yapılabilecek tek şey tavanı izlemek.

misafir olduğumu hissettiğim evde uyumak hep rahatsız etmiştir, sıkı dostunuz değilse evde kalmamak en mantıklısı.

rezil bir durumdur. susasan su içmeye kalkamazsın öyle kötüdür.

allah kimseyi misafir olduğu evde ev sahibinden erken uyandırmasın.

hiç iyi hissettirmez ya bir de apartmansa. balkonları varsa otururum orada kös kös. sevmem kalmayı zaten.
bir tek sevgililerimde rahat rahat kalmışımdır.

beni gerim gerim geren durumdur. gözümü açtığımda kafamda cendere müziği çalar. kendi evim olmayan her evde erken uyanırım ve ev sahibinin uyanmasını beklerken rahatsızlık hissederim.
öküz gibi uyuyan ben, kendi evimin her alanında deliksiz uyuyan ben, bir başka evde asla rahat uyuyamam. babaannem gibi sabahın ilk ışıklarında gözümü açarım. psikolojide bunun muhakkak bir tanımı vardır*
aynı yatağı paylaştığım misafirlik en rahatıdır. gözümü açtığım anda yanımdaki uyansın diye sağa sola döner, illa o kişiyi uyandırırım. ev sahibi kalkmadan tuvalete gitmek bile beni rahatsız hissettirir.
en cendere durum, farklı odada kaldığım misafirlik. sabahın köründe uyanıp acıkıyorum, susuyorum, sıçasım geliyor. zaman bir türlü geçmiyor.
hani sorsanız ben hiç misafirperver değilim. bende kalan arkadaşlarıma ''lütfen uyanınca istediğin gibi takıl, ben kendim uyanmadıkça bir şey sormak için beni uyandırma'' bilgilendirmesini yapar, öküz gibi uyurum.
mecburi bir durum olmadıkça evimden başka yerde kalmamaya özen gösteririm. misafirlerin başımın üstünde yeri var, hatta erken uyanıp kahvaltı hazırlayan misafirlere bayılırım.

allah'tan şimdi telefon vs var zaman geçiyor.
yoksa salonda açılan yataktan çıkmadan tavanı izlersin.
ev sahibi de geç kalkan bir tipse o tavan üstüne üstüne gelir.
evde misafir var, kalkıp kahvaltıyı hazırlasan lan ayı, perişan olduk burada da diyemezsin.

edit : misafirlik adabını bilmiyoruz işte, kalkıp milletin mutfağını karıştırmayı ailemizden öğrenmemişiz demek ki. cehalet kötü şey.

geri yatman gereken durum.

kalkıp çay demlersin. mutfağında rahat davranamayacağın evde, gecelememeyi öğrenmiş olmak gerek.