misafir olduğun evde ev sahibinden erken uyanmak

yatakta mal gibi beklersiniz, o yatak batarda batar hiçbir tiktok videosu geçiremez zamanı.(bkz: gülmekten gözünden yaş gelen emoji)s

ev sahibinden sonra kalkmaktan iyidir.
erken kalkınca yatağınızı toplar hazırlanır oyalanır beklersiniz, şayet çok erken kalkmışsanız kısa bi uyku daha çekebilirsiniz.
ev sahibinden sonra kalkmak daha kötüdür. ev sahibi kalkmış hazırlanmış, kahvaltıyı hazırlamış ve nezaketen sizi kaldırmadan aç olarak mutfakta sizi bekliyordur bu daha kötü.
çok samimi olduğunuz bi arkadaş veya akraba evi ise erken veya geç kalkmanız önemli değildir artık herkes birbirinin uyanma zamanını aşağı yukarı bilir kafasına göre hareket eder.

ev sahibi ile aynı yatakta yatılırsa problem olmayacak durumdur.

durmadan tıkırtı çıkarıp ev sahibinin uyanmasını sağlarım

sıklıkla başıma gelir. ayaklarımın bana ettiği eziyetler yüzünden yürüme ihtiyacı hissederim. çok yakın olduğum, samimi olduğum bir yerse dışarı çıkar dolaşırım. ararlar nasılsa neredesin diye. hiç olmazsa ekmek almaya çıkmış olurum. dışarıda hava da serinse değmeyin keyfime :)

beni o kadar da rahatsız etmeyen durumdur. yatağı toplayıp geri yorganın üstüne yatıyorum. sonra ev sahibi uyanana kadar video falan izlerim.

uyandıktan sonra akşamdan ev sahibinin vermiş olduğu havluları da kullanarak duşa girerim, muhtemelen uyanmış olur.
uyanmamışsa kalkar güzel bir kahvaltı hazırlarım dolapta ne varsa...
sonra uyandırırım.
dolabı boş bir kendine saygısızsa, duşumu aldıktan sonra yalandan ses yapar öyle uyandırır sonra çıkarım.

misafir için büyük sıkıntıdır.

neden bu kadar sıkıntılı ve zor bir durum olarak gördüğünüzü anlamakta güçlük çekiyorum. sokakta yeni tanıştığınız ya da otostop yaptığınız birinin evinde mi kalıyorsunuz? en nihayetinde evinde kalabilecek kadar aranızda samimiyet olan birinin evinde huzursuz hissetmek, bana çok saçma geliyor. ben zaten kolay kolay kimsenin evinde kalmam ama kalırsam da o zaten yeterince samimi olduğum biri olduğundan, ev sahibinden erken uyandığımda çayı koyup kahvaltıyı hazırlamaya başlıyorum ki uyanınca zaten hazır kahvaltıyı gören herkes mutlu oluyor. *

bunu pek yaşamadım, çünkü uykuyu severim :d
zaten yatmadan önce kitaptır, youtubedir bir şeyler ile oyalanırım çoğunlukla.

gittiğim evde ki samimiyete göre zaman zaman uyan diye dürteklenirim.

ev sahibiniz sabah 11’e kadar gürültülü bir şekilde horlayarak uyuyan bir ayıboğan ise, olabilitesi yüksek durumdur.

küçük bir çocukluk travmamı hatırlatan başlık. küçükken sessiz, istediğini söylemekte ifade etmekte zorlanan bir çocuktum. yeni bir yere taşınmıştık ama eşyaları taşıyan kamyon yolda kalmış, bize yetişememişti. mecburen taşınacağımız yerde hiç tanımadığımız yeni komşularda kalacapız. ben de ergenliğin ilk yılları adet olmuşym, yine şakır şakır kanıyorum. pedlerimi hesap ediyorum, sabaha çıkarır beni sabah marketten alırım diyorum. ama bir saat bile götürmüyor. kaldığımız evdeki çocuğun yatağına yatırıryorlar beni orayı batırıyorum. uyanıyorum, tekrar uyumayım bari diyorum. oturduğum yere de çıkıyor. nasıl bir rezillik. o zamanki kendime öyle üzülüyor ve acıyorum ki şimdi bakınca. normal fizyolojik bir şeyden dolayı çektiğim ızdırap ve duyduğum utanca. ihtiyaçlarımı isteyemeyişime.

bir arkadaşım ve kardeşimdir. evet kardeş. ikisi de uyanmış sabahın köründe, kalkmamışlar kimse uyanmamışlar diye. biz de anamla oturduk mutfakta. arkadaşımı anladım da kardeşim neden onu hala çözemiyorum.
not: kendi evinden farklı bir yerde kalan kişinin erken uyanmasıdır. gergin anlardır. evde ses duyulunca yalancıktan gözler kırpıştırılarak kalkılır ve günaydın denir.
mide de arkadan sufle verir.

(bkz: folloş baksır)*

folloş'u eve attığım geceler sık sık yaşadığımız hadise. bir tavuk ve bir insomnialının bir uçağa binmesi gibi bir şey bu! bu hikayede tavuk, baksır. gece fosur fosur uyuduktan sonra karga bokunu yemeden uyanır ve benim üç saatte daldığım uykumun üzerine zil sesleri atar. başından aşağı alarmlar dökülesice. fuck the system, ı am that nigga, bend the law, now ı am about the risk it all.**

ne kadar çok uyuyosunuz olum, diyebilmek için istemsizce yapılan eylem.

işte o benim. çocukluğumdan bu yana, bi yerde kalsam ilk uyanan ben olurum.
sabahın köründe uyandığım için hep, tabiki misafirlikte de erkenden uyanırım.
zaten yatılı misafir olmayı da hiç hiç sevmem. bana gelinsin, kalınsın, misafir ağırlayayım çok severim ama ben bi yerlere gidip kalmayayım isterim.
artık soyaçekim midir nedir bilemiyorum çünkü düşünüyorum anneannemin annesinde de vardı bu. küçüktüm hatırlıyorum. beş çocuğu vardı ama kimsede kalmazdı. küçücük kulube gibi evinde yaşardı. anneanneme yalvarırdım illa kal diye. çiçeği bahane eder, bi şeyi bahane eder evine dönmek isterdi tez zamanda. annem desen zaten hep öyle.
ben de yaş aldıkça öyle olmaya başladım. kimsede kalmayı istemiyorum, ille de evim. arkadaş ısrarla çağırıyor "gelin bi akşam yemeğe bizde kalın" diye ama öteliyorum çünkü kalma olacak ya tüm derdim o* evime dönmek isterim günün sonunda.

ben hep erken uyanıyorum bu yüzden bizim evde biri kalınca da ondan once uyanıyorum ve uyanmalarini bekliyorum ama sanki kış uykusuna yatmış gibi uyanmiyorlat asla

gergin bir bekleyişi beraberinde getirir. helaya gideyim desen o sessizliğin yaracak bir çıkış yapma ihtimali gerer. kalkayım kahvaltı hazırlayım iyilik olsun desen başkasının evini deşiyor gibi görünme ihtimali gerer. ev sahibi uyanana kadar biraz daha yatayım desen uyku tutmaz, gerilirsin.

al sana ımdb 8 gerilim filmi.

günümüzde o kadar gergin bir durum değildir artık. kal yatakta, aç telini bizikle...

ev sahibi için daha gergin bi durum aslında hele bide geç uyanan biriyse. arada kapıdan dinler ses varmı diye çünkü ona göre kalkar kahvaltı hazırlar yatağını toplar ve bekler. anlamsız bir ya benden önce uyanırda duymazsam ayıp olur korkusuyla bütünleşen saçma bir döngüdür.