misafir olduğun evde ev sahibinden erken uyanmak

çayı demleyip, sıcak simit almak için çıkabilirim demektir.

evinde kalıyorsam illa ki hayatımda belirli bir yeri olan belirli bir samimiyete erişmiş olduğum kişidir.

çok da şey yapmayın yani evinde kaldıysanız orayı eviniz görebilmelisiniz.

ulan ya yanlışlıkla uyuyakalırsam öğlene kadar. dokunmazlar da uyandırmamak için diyip diken üstünde uyunur böylece sabahın köründe ayağa dikilinir. kitap okunur, o biterse telefondan okunmaya devam edilir.

bir de tekrar uyuyamazsın. karnın guruldamaya başlar aşırı yakın arkadaşın, akraban değilse dolabı da karıştıramazsın.....

ben sorun görmüyorum, aksine güzel bir şey. misafirlerden sonra uyanmaktan daha iyidir, en azından yatağı, yorganı toplar,üstünüzü falan giyinirsiniz.

can sıkıcı bir durum böyle saatlerce uyanmalarını beklersen daha da vakit geçmez gibi gelir böyle bıkarsın ama yapacak bir şey de yoktur.

hele bşr de acıktıysan, mide gurultusunun eşliğinde uzayıp giden durum

hiç başıma gelmeyen olay. başkasının evine misafir gitmem. otel diye bir müessese var ve başkasının evinde yatma diye icat edilmiş.

rahatsızlık veren bir durumdur. erken uyanmanın önemli bir sebebi varsa, rahatsızlık çok hem de büyük demektir.

madem herkes bu kadar muzdarip bu durumdan bir önerim var. ev sahipleri uzaydan gelmiyor siz biz ben hepimiz ev sahibi konumundayız bunu göz önünde bulunduralım. misafirin benden önce uyanması benim hoşuma bile gider açıkçası. kendimi onun yerine de koyarım " ya ben misafir olsaydım ?!" diye sorarım. o yüzden bence sıkıntı kafamızda. bu bilinçle hareket edersek tüm sorunlarımız çözülür. eyy ev sahipleri sizden önce uyanıp çay koysam iyi hissetmez misiniz? bana misafir olursanız ben hissederim. teşekkürler

akıllı telefonların icadı ile sorun olmaktan çıkan vaziyettir.

telefonlar yokken, kalkıp çayı koyacak kadar samimiyet yoksa yahut evde kadınlar, genç kız v.s varsa yatakta çakılıp mal gibi tavan izleniyordu.

şimdi yattığın yerden listene yazdığın bir filmi açar izlersin. film bitmeden ev sahibi uyanır.

hoş öyle yatılı misafirlik de neredeyse kalmadı. nostaljik dertlere döndü bu meseleler.

kahvaltı hazırlamayı unutma.

gittiğin yerde yatıya kalmaktır.
çok samimi iseniz bir sıkıntı olmaz, sadece yatak değişikliğinden zor uyunur erken kalkılır.
ben genelde kalmama taraftarıyım.
mecbur kalırsak kalkarım yatağımı silkeler güzelce toplarım. odayı havalandırırim. evin salonunda koltukların üzerinde örtü varsa tutar onları silkeler yeniden sererim.

böylece ev sahibine faydam dokunur.

akıllı telefon olduğu için sıkıntı olmaz zira eskiden oylanacak bir şey olmadığı zamanlardı ve tv açmak isterdiniz.

tv açmak da kimine göre ben uyandım siz de uyanın anlamında alınabiliyor diye tv de açılmazdı. ben açmazdım.

erken uyanmaya alışınca sabah erken uyanıyorsunuz ama bazı insanlar hafta sonu diye öğlene kadar uyumayı tercih ediyor.

ne kadar yakın olursak olalım sabah erken uyanıp acıktım diye kimsenin buzdolabını açıp kahvaltı yapmam.

yatıya kalmanın da böyle dertleri var.

buraya da dramatik uzun bir anı gelsin. ay her yanımız drama olmuş be kamil. erzurumdayım o zamanlar. şark kurnazı şizofren piç 'sen beni rüyanda aldattın, sen bu satırları okurken ben çook uzaklarda olacağım hebele hübele' bir mektup yazıp, mektubu iş arkadaşıma bırakıp, beni terketmiş. bende siktir git diyip akşam 101 oynamaya gitmişim işyerinden bi kızla birlikte. kızın arkadaşının ve arkadaşının sevgilisinin birlikte yaşadığı evine. eve girmemle şok olmam bir olmuştu. evin dizaynı, eşyaların yeri, rengi, kitapların duruşu, kızla sevgilisi arasındaki iletişim hatta kedinin cinsi bile benim bir zamanlardaki halimdi. afalladım zaten. kendime gelemedim bir süre. onlar da şey sandı işte üzülüyo falan. yok be dostum. neyse 101 oynandı kahveler içildi yatıldı. sabah uyandım. bide gündüz gözüyle baktım. sonra bir süredir yaşadığım evleri, gittiğim şehirleri, kiraladığın otel odalarını falan düşündüm. sahi dedim ya benim bir zamanlar evim vardı. akşam ne pişirsem derdim vardı. misafir gelecek börek yapayım falan gibi telaşlarım vardı. o kadar uzak o kadar yabancı ki o zamanlardaki kadın bana. sahi ya. benim bir zamanlar evim vardı.

"ev sahibi misafir için uykusunu mu bölsün" dedirten gelişme.

insanı fazlasıyla geren bir durum. ev sahipleri uyanana kadar uslu uslu beklemek zorundasın ve o dakikalar geçmek bilmiyor.

her seferinde başıma gelir ama zaten evinde uyuduğum insan yakın arkadaşım olduğu için tekrar uyurum. zira evinde rahat etmeyeceğim insanın misafiri olmam.

en nefret ettiğim olaydır birinin evinde kalmak hatta bu takıntım sebebiyle kimsede kalmam. kendimi otelde dahi rahat hissedemiyorum. evimde kendime ait bir düzenim ve aktivite algım var. evin dışında bir yerde kaldığında, tüm düzenin şaşmaya başlıyor. işte o düzenin şaşması olayı insanın tüm konforunu çekip, alıyor. özellikle akrabalarda kalma durumu benim için işkence. kadın olmanın getirdiği dezavantaj var. erkeklere göre daha hassas bakım ve hijyen zorunluluğunuz oluyor. yok regliniz, duşunuz, pijamalarınız vs derken akrabanızda olsa başka birinin evinde kalmak aşırı sıkıntılı bir süreç.

benim ailem benim huyumu bildiği için, kolay kolay yatıya çağırılmam. bizim evde ebeveyn banyolu oda benimdir. ailem genç kadın olmamdan kaynaklı odayı bana verdi özellikle banyo ihtiyacımı rahat giderebilmem için alınmış bir karardı bu. evde biri olduğunda, duş almam ve kişisel ihtiyaçlarımı gidermem sorun olmasın diye, oda bana bırakıldı. şimdi kendi evimde böyle ince düşünülmüş bir standarta sahipken neden başkasına giderek kendimi zora sokayım?

gece kalkar yemek yerim, müzik dinlerim, spor yaparım hatta bazen gün doğana kadar uyumam.. bunlar kendi evimde, kafama göre hareket ettiğimde yaptığım aktivitelerin bazıları.. başkasının evinde nasıl bu rahatlığa sahip olacaksınız ? arkadaşınız bile olsa, her şeyin bir limiti var.

özellikle sabah uyanma ve gece uyuma durumu.. mecburen gittiğin eve ayak uydurmak zorundasın. 8'de yataga giren birilerinin evinde kalıyorsan vay haline! ya da sabah 7'de ailecek kahvaltıya oturan bir familyanın..

en güzeli kendi evin, olmuyorsa otel.. ama baskasının evi.. ıh.. konforsuzluk.

hiç başıma gelmeyen durum. her zaman herkesten geç uyanıyorum, bu sebepten olsa gerek...

benim için normal olandır. kendi evimde geç kalkamıyorum başkasının evinde hiç yatamam. kalkar sessizce evden çıkarım biraz gezer eve dönerken de kahvaltılık bir şeyler alırım ki misafir edilmenin altında kalmayalım dimi ama.