1.
inhisar etmekten, tekele almaktan, türetilmiş arapça sözcük.
<<arapça ḥṣr kökünden gelen munḥaṣir منحصر "inhisar eden" sözcüğünden alıntıdır. arapça sözcük arapça inḥiṣār إنحصار "sınırlandırılmış veya kısıtlanmış olma" sözcüğünün infiˁāl vezni (vıı) failidir.>>
etimolojiturkce
<<~ ar munḥaṣir منحصر [#ḥṣr munfaˁil vıı fa.] hasredilmiş, tekeline alınmış < ar ḥaṣara حصر kuşattı>>
nisanyansozluk
edit: madde ikincil kaynakla genişletildi.
<<arapça ḥṣr kökünden gelen munḥaṣir منحصر "inhisar eden" sözcüğünden alıntıdır. arapça sözcük arapça inḥiṣār إنحصار "sınırlandırılmış veya kısıtlanmış olma" sözcüğünün infiˁāl vezni (vıı) failidir.>>
etimolojiturkce
<<~ ar munḥaṣir منحصر [#ḥṣr munfaˁil vıı fa.] hasredilmiş, tekeline alınmış < ar ḥaṣara حصر kuşattı>>
nisanyansozluk
edit: madde ikincil kaynakla genişletildi.
devamını gör...
2.
kendine has farklı olanları ifade ederken
önüne nevi şahsına koyduğum kelime.
(bkz: nevi şahsına münhasır)
önüne nevi şahsına koyduğum kelime.
(bkz: nevi şahsına münhasır)
devamını gör...