mutlu olmayı beceremeyen insanların ortak özellikleri

kendilerinden memnun olmamaları. olmak istedikleri benlikten uzak düşmeleri.

zeka ve mutluluk -bazı durumlar hariç- ters orantılı oldugu için,kişisel tercihlerinden dolayı bunu seçmiş olan insanlardan oluşan topluluk. ortak özellikleri ya aşırı zeki ya da tam bir aptal olmaları.

insan olmaları

hep en zirvedekini en mükemmeli istemeleri.

kötü senaryolar yazmak, pollyanna'yi alnından vurmak, mutluluktan uçanların kanadını yolmak, umutsuz kehanetlerde bulunmak.

mutlu olmayı beceremeyen insanların ben hayata bakış açılarında sıkıntı olduğunu düşünüyorum.
mutlu olmak için bekliyorlar neden?
hep bir beklenti içindeler oysa hayat herkese her istediğini veriyor mu?

karşımızdaki kim olur ise olsun hiçbir şey beklememeyi öğrendiğimizde mutlu olmayı başarırız.
özellikle mutluluğun aslında küçük şeylerde olduğunu keşfettiğimizde de mutsuz olmak imkansız.
son olarak her şeyi sürekli eleştirmekten vazgeçersek daha mutlu olduğumuzu göreceğiz iddia ediyorum.

yaşamak zaten zor iken daha da zorlaştırmaya gerek var mı ? mutlu olmayı beceremeyen insanların hayatı zorlaştırdığını sadece ben düşünmüyorum demi? kendi içinde yada kendi kendine mutlu olan insan etrafında ki herkesi mutlu eder kendi içinde yada kendi kendine mutsuz olan insanı etrafında ki herkesi mutsuz eder.

nietzsche demiş ki "başkası ile gelen mutluluk başkası ile gidecektir."

çok düşünmek. ya geçmişi ya geleceği. bir yerde saplanıp kalmak. arabanın çamura saplanması gibi patinaj çekmek. anı kaçırmak. haliyle yol alamamak. ne demişler yarını düşünmek için erken, dünü düşünmek için geç ama anı düşünmek için tam zamanı. haliyle mutluluk bakış açısı ile alakalı. beyindeki sızlayan düşünceleri susturabilmekle. kolay değil. kimisi bastırır bir şekilde kimisi desteğe ihtiyacı vardır. çaresi olmayan dertler var ama bu gibi sorunlarda bakış açısını değiştirmek,kendini öz varlığının farkında olmak gerekir. dönüşüme başlamak, mutlu olacağım mutluluk benim hakkım demekle,kafada başlar.

mutlu etmeyi becerememek.

kendi kalıplarına,düşüncelerine, hayatına öyle kaptırırlarki, karşısındaki insan, en önemlisi de dünya onun istediği yada hissettiği gibi dönmediğinde buga girer, mutsuz olurlar.

şükretmemeleridir.

kadın anam, bu başlığı görseydi “ rahat batıyor rahat” derdi *

çok düşünmek be.

çevresel faktörler.

geleceğe dair umut beslememeleri. çok net. yarının güzel olacağını bilen insan mutlu uyur. o yüzden, gelecek planlarını gözden geçirmelidirler.

genellikle bu insanlar zeki oldukları için yalnız (çünkü kendileri gibi zeki insanlarla muhabbet edemiyor) bu yüzden de mutsuzlar .

her şeyden şikayetçi, memnuniyetsiz, ve herkesi herşeyi eleştiriler.

bunun sebebi o kadar açıktır ki.
bir hayat amacı olmayan insanın mutlu olması için tek bir sebebi yoktur.
zira mücadelesi yoktur.

bir amaç yoksa insan ne için yaşar?

her şeyden şikayet etmeleri ve çok enteresan bir şekilde mutluluğun başkalarıyla ilgili olduğunu düşünmeleri. mutluluk bizim yürüttüğümüz bir süreçtir. ayrıca gökten zembille inmez.

bence iki nedeni var
birincisi: kendi hayatları üstünde değil başkalarının hayatları üstüne çok fazla düşünce ve enerji harcamaları.

ikincisi: mutsuz bir çocukluk geçirmiş ve ergenliğinde veya yetişkinliğinde çok büyük kırılma noktası sayılabilecek olay yaşamış insanlardır.

böyle insanların etrafında olmak zor, böyle bir insan olmak ise daha zordur.

kimse de dememiş ki mutsuz olmaları.