mutlu olmayı beceremeyen insanların ortak özellikleri

hep daha fazlası, hep daha fazlası...

elalemin mutluluğuna göz dikmeleri.isterler ki ulan madem ben mutlu değilim bunlar niye böyle.

hasetlik, yetinmeyi bilmemek, kronik melankoli meraklısı olmak.

surekli herkesi,herseyi, ozellikle de yeni deneme ve girisimleri, cabalari elestirmek.

en belirgin özellikleri, birinci hayat gayeleri her an her yerde mutluluğu hedeflemeleri. kulaç bile atmadan sürekli inci bulmak istiyorlar. insanlar size iltimas geçse, hayat buna izin vermez.

-mükemmellik palavrasına taparlar.
-kendilerinden bahsetmeye hep o klişe cümle ile başlarlar : "ama ben iyi biriyim. kimseye kötülüğüm dokunmadı. neden bu makus kader."
-aslında işin özü sadece cesaretsizlerdir. mutluluk durup dururken gelmez. sinir harbinden örülü taşlardan ilerleyip zor sınavlardan geçmek gerek. yani insan çevresi ile değil kendisi ile de savaşmalı.

mutlu olmayı becerilecek bir şey sanmalarıdır.

mutlu olmak çin önce maslow ehtiyaçlar hiyerarşisinden olmazsa olmayacakları almak lazım.

en azından; beslenme, barınma ve cinsellik ( evlenme)

ee senin düzenin nüfusun % 80'ine bunu sağlamıyor!

ama bunlar olmadan da insanı mutlu edebiliyorlar asırlardır. vatan, millet, sakarya; yol, köprü, tünel; cennet, cehennem, o bir dünya vs.

kendilerini tanımamaları. mutluluğu hep başkalarında gördükleri şeylerin üzerinde aradıkları için sıkıntı yaşıyorlar.

x kişisinin mutlu olduğunu görüyor mesela. ben de onun gibi yapayım da mutlu olayım diyor. keyif aldığı bir şey olmadığı için mutlu olamıyor. sonra, herkese ve her şeye sövmeye başlıyor. vay efendim onlar mutlu, aynı şeyi ben yapıyorum hala mutsuzum diye.

dingil sen aynı kişi misin ki, onların yaptığı şeyle mutlu olacaksın. bi otur soluklan, bi düşün, ne yapmaktan keyif alıyorsun diye. di mi? değil işte. ancak, söylensinler.

olm, ben hobi olarak söylenen bir adamım. böyle saçma söylenme şekli görmedim hayatımda.

mutsuz olmaları mı.. (bildim mi. bildim mi.. bak ölümü gör söylemezsen..!)

geçmişe bataklıkmışçasına takılı kalmaları ve bu yüzden andaki güzellikleri de, önlerindeki fırsatları da kaçırıp mutsuzluklarını daha da perçinlemeleri. tecrübe olarak görüp ders almak ve bundan sonraki hayatlarını ona göre idame ettirmek yerine kendilerinin de insan olduklarını unutarak çoğunluğa gösterdileri şefkati kendilerine vermemeleri.

yazmışsınız işte: mutlu olmayı becerememişler ya hepsi de..