mutlu olmayı beceremeyen insanların ortak özellikleri

en başta mutsuz olmaları
mutluluğu kendi içlerinde değil dış etkenlerde daha çok arayıp daha fazla mutsuz olup bu döngüyü kıramadıkları için depresif melankolik sanki ununu eleyip ipe asmış da daha da yapacak bir şeyi kalmamışcasına kendini dalgaların hırçınlığına bırakmış halleri tavırları mimikleri.

kadın / erkek başlıkları açmaları.

hüznü bir virüs gibi koynunda taşımaları. gülerken bile temkin. sal aslanım. hayat bir nefes. aldın verebildin mi? gerisi herkese aynı.

doyumsuz olmak olabilir. mesela aşk, sevgi ve seks yönünden hiçbir zaman mutlu olamıyorum çünkü doyumsuz bir serseriyim.

mutlu olmak bir seçimdir sürekli polyanna gibi kimse gezemez bunun bilincinde olup küçük mutlulukları birleştirerek belki sürekli neşemizi ve sevincimizi koruyabiliriz gibi geliyor bana hiç kimse 7/24 mutlu olamaz zaten.

öncelikle kötü durumlar, şartları es geçiyorum ama onun dışında normal rutininde giden bir hayatta sürekli sızlanan insanların en büyük özelliği bence şükür duygusuna sahip olmamaları. mutlu olmak demek sürekli iyi bir ruh halinde olmak demek değil. anlık durumlar can sıkıntısı yaratabilir ama sürekli bir memnuniyetsizlik içinde olmak, fiziksel ve psikolojik sağlık el vermesine rağmen, bir sorundur.
hani bazıları gül bahçesine düşse "ama diken battı" diye sızlanır ya onlardan bahsediyorum.
şükür önemli bir duygu. sağlıklı olduğun için şükredersin, kendini, aileni geçindirebildiğin için şükredersin, evinde huzur varsa şükredersin. canda sağlık, evde huzur en önemli iki şey insan hayatında.
kendi hayatımızı başkalarının hayatıyla kıyaslamak, hep daha fazlasını istemek, çözüme değil soruna odaklı yaşamak insanı mutsuz eder. elimizden geldiğince hayatımız için çabalamalıyız, kendimize bir amaç bulmalıyız.

sürekli övünme ve yakınlarını övme ihtiyacı. çevresinden alamadığı ilgiyi başkalarına övünerek, takdir kazanmaya çalışarak alıyorlar.
"kızım takdir aldı. oğlum çok çalışkan, ben çok iyi yemek yaparım. çok temizimdir. vs vs vs...

çok düşünmeleri, detaylara takılmaları ve kendilerini sürekli yargılamaları.

anı yaşamayan hayatın getirdiklerine karşı önyargılı insanlardır genellikle.

sürpriz yapmayın sevmezler.

gereksiz duyar kasmaları , hiçbir durumu beğenmemeleri...

sürekli olarak olumsuz şeyler düşünürler. hiçbir şeyin iyi tarafını görmezler, kötü taraftan bakarlar ve her zaman olayların sonucunun kötü olacağına inanırlar. kısaca bu tür insanlar hayata, insanlara negatif bakan negatif insanlardır.

geçmiş ,şimdi ve geleceği ile anlaşamayan insanlardır. geçmişi sevmek , şimdiyi yaşamak ve geleceği umutla beklemek yapılması zor olan ancak yapıldıktan sonra mutluluğu getiren gerçektir.

değersizlik hissiyle mutlu olmayı hak etmediklerini düşünüyor olabilirler. başlarına iyi şeylerin de gelebileceğine ve bu iyi şeylerin onları mutlu edebileceğine bir türlü inanmazlar. hep kötü şeylerin onları bulduğunu düşünürler. daha da vahimi, bu mutluluk halinin kısa sürede geçeceğine inanıp mutlu olmaktan korku duyarlar. bu yüzden de karamsarlık hayatlarının her alanına yayılmıştır.

mutlu olmayı beceremezler

empati kurmak olabilir mesela. kendimi karşımdakinin, sağımdakinin, solumdakinin, arkamdakinin yerine koya koya kendi yerime koymayı unuttum. ben ne düşünüyorum, ben ne hissediyorum diye ben düşünmüyorken başkası ne diye düşünsün. sonrası hep mutsuzluk işte..

mutluluk, maddi ve/veya manevi özlemlere ulaşılması sonucu hissedilen bir tatmin ve kıvanç durumudur. mutluluğun anlamının her birey için farklı olması, mutlu olmanın yolunun her kişi için farklı şekillenmesine sebep olur. bazı kişiler için maddi kazançlar, mevki, ün mutluluk kaynağıyken; bazıları içinse, karşılarındaki insanın gülümsemesi, doğada gördükleri bir çiçek veya bir canlı aynı derecede mutluluğa sebep olabilir. çoğu insan hayatta mutlu olmak ister ancak gerçek mutluluğu nerelerde bulacağını keşfetmesi bazen zaman alabilir. kişinin gelişimi boyunca tatmin ve kıvanç yaratan durumlar da değişebilir. bu nedenle mutlu olmak için önemli olan kişinin yaşamı boyunca onu mutlu eden şeylerin farkında olması ve bunları hayatına sokmak veya hayatında tutmak için neler yapabileceğini keşfetmesidir.
[[/alıntı]]

aristoteles'e göre ise mutluluk ile erdem aynı anlama gelen iki kavramdır. mutluluğu ''iyi yaşamak'' ilkesi üzerinden tanımlayan aristoteles'e göre, kişi ancak erdemli bir yaşam sürerse tam anlamıyla mutlu olabilir.
mutluluk, sosyolojide bireysel - toplumsal mutluluk olarak ikiye ayrılır.
psikolojide ise kısa süreli mutluluk (sevinç), ansal mutluluk (neşe) ve uzun süreli mutluluk (huzur) gibi tanımlar mevcuttur.

mutlu olmamaları. burada kibar tabirle tanım yumurtlayanların da bir gün aynı hissi paylaşmalarını içtenlikle diliyorum. kişisel gelişim kitabı okurdum şu entryleri okuyacağıma en azından para ödediğim için plasebo etkisi verirdi.

mutludur ama şimdi pimini çekip içine bir al bombası atıp imha ederler diye mutsuz görünüyordur. tecrübe buna denir ve bunu gerektirir. yediği kazıklar ve yolda koyulmuşluklar burdan fizana yol olduğundan herşeye temkinlidir. senin mutlu olman kimseyi ilgilendirmemeli. kendin mutlu olabiliyorsan süper bir güce sahipsin.

mutlu olamamaları.

kendilerinindek pek haz etmemeleri.