mutlu olmayı beceremeyen insanların ortak özellikleri

herseyi doğru yapmış olsalar bile, yanlış ailede doğmuşlardır.
kader motifi işler.
çocukluğumuz boyunca gördüğümüz belki farkında olmadığımız travmalar, yetişkin hayatlarımızda bilinçsiz seçimlerimiz olarak bizi mutsuz etmeye devam ediyor.

hep daha fazlasını istemek.. mutluluk hayatın en zorlu anında gelen mucize de beklenmedik bir şans da bir yağmur bulutunda güneşin en tepede olduğu anda çamurlu bir yolda bir kedinin patilerinde hiç aramadığınız ama en çok ihtiyacınız olduğu anda her yerde olabilir.

mutluluk böyle bir an gelip geçiyor ya hani, o an zamanı yavaşlatamıyorlar...
hatta aksi yönde hareket etmeyi alışkanlık haline getirenler var, onlara çok üzülüyorum.

ellerinde değil çoğunun, bunu da çok iyi biliyorum.
ne yapmalarını gerektiğini çok iyi bilseler de olmuyor, yapamıyorlar.
her defasında aynı tuzağa düşüyorlar.

bu insanlar, ilgi alanıma girerler...
herkes uzaklaşmak ister onlardan ama ben öyle yapmam.
everest'e çıktıktan sonra diğer bütün zirveler daha ulaşılabilir gelir ya insana?
ben de öyle yaparım işte, everest'i görürsem, mutlaka tırmanırım.

sevilmemeleri...
sevilmeyen bir insana dünyayı verin mutlu olması imkansız. aşk, aile, arkadaşlık... hepsini kapsaycak şekilde söylüyorum. en az birisini tadan insanın mutlu olma ihtimali yüksek.

gerçekten aşırı ve bir yerden sonra gereksiz depresif takılmaları, hicbir zaman da demezler ki onca kötülüğe ragmen şöyle bir hosluk da oldu... asla mutlulugun varlığına inandıramazsınız onları.

sizi de mutlu edememeleri...
hayattan bezdirmeleri,
her olumlu hareketinize, bi olumsuz dönüt, bi karşıt yanıtta bulunmaları,
hayat enerjinizle beslenmeleri,
doymamaları,
takdir etmemeleri,
pick me olmaları.
her kötü şey, sanki sadece kendi başlarına gelmiş gibi davramaları..
hep anlatmaları, hiç dinlememeleri,
ben demeleri, biz ve senden yoksun olmaları,
sen dedikleri tek noktanın, dört parmağı kendilerine, birini size doğrulttukları*, suçlayıcı anlarının olması.
nefes aldırmamaları ya da verdirmemeleri,
dünyanın merkezindeymişcesine tavırları,
embesilce midelerini doldurmaları, düşünmemeleri, idrak etmemeleri, akıl-sır erdirememeleri,
günü kurtarma çabaları, ya da çok gereksiz yarına bağımlı olma düşünceleri,
geçmişe tapmaları,
anı, an olarak yaşamamaları,
tek gerçel doğrunun, kendilerininki olduğuna inanmaları,
karşıt görüş ya da argümanları görmemeleri daha idiotçası, yokmuş gibi davranmaları, tu kaka ilan etmeleri...
kibirleri,
hoşgörüsüzlükleri,
iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayıramamaları, düşmanı bile bazen hatta her zaman dost görmeleri...

daha liste uzar, ancak buraya kadar okuyabildiysen, sen, evet evet, sen değerli sözlük kardeşim, bu insanlarla karşılaşmamanı temenni ederim. zira kendileri mutsuz oldukları gibi iletişimde oldukları insanı da mutsuz etme konusunda, bir hayli başarılıdırlar.*

yek ve en önemli özellikleri ise; sorunun kendilerinde olduğunu kavrayabilecek özveriyle sahip olmamalarıdır.

aylevi sorunlarını çok fazla takmaları

huzur bulunsa mutluluk kendiliğinden geldiğini düşünüyorum. kendinize huzur bulacağınız ortam ve zamanı yaratın. zamanla bakış açınız da olumluya dönecektir.

bence işsizlik. eğer düşünmeye vaktiniz olmazsa kendi kendinize kafanızda kurup kurup mutsuz olmazsınız. öyle meşgul olacaksınız ki mutsuz olmaya zamanınız kalmayacak.gerekli bir iş olmasa bile kendinize iş icat edin. evi derleyip toplayın , merak edip öğrenmek istediğiniz bir alanda kitaba başlayın. en kötü kalkıp müziği açıp bir kek yapın kafanız dağılsın.

ilgisiz ebeveynler.

müzik dinlemeleri
(klasik ve frekans müzikleri haricinde)

takıntılı olmak.

bir de mutluluğu bir insandan başka bir şeyde bulamayacağına inanıp hayatı boyunca sadece sevgili ve aşk peşinde koşmak.

bu iki özelliğe sahip olup da mutlu olan kimseyi tanımıyorum.

eylemsizlik.

ben.. sanki bi tatminsizlik var içimde şu sınavı geçsem çok mutlu olurum şunu elde etsem mutlu olurum vs ama bence param olmadığı için mutlu değilim param olsa baya mutlu olurum ya

mutlu olmak istemedim, mutlulugu aramadim, pesinden hic kosmadim. ne zaman karsilassak tam mutlu oldum derken kacti gitti. anlamadim, soracak zamanimda olmadi. mutlu olmayi beceremedim, mutsuz da degilim. nerdeyim neyim hiç bilmiyorum. mutluluk yaklastigim an kayboluyor. mutlu olmayi becerememenin nedenini bulamadim, ortak özelligimiz hakkinda hicbir fikrim yok. lanet galiba

bahane bunlar için su ve yemek gibidir.

dünyaya geldikleri mutsuz evdir.

üzgünken kendini iyi hissettirecek şeyler yapmak yerine, duygusal müzikler dinlemek. içindeki hapishaneden çıkmak yerine kendini hücreye kilitlemek.
anahtarı da dışarı atmak.
*

başkalarına bel bağlamak, her anlamda.

haddinden fazla gerçekçi olmaları. belki sert.

kendini kandıramayan insan mutlu olamaz.