normal sözlük’ün hayatınızda yarattığı değişiklikler

güzel kalpli bir avuç insan tanımış olmam. onların hatırına ve burada yazma motivasyonumu henüz kaybetmediğimden buradayım.

yaşlandım resmen bu kadar mı fark eder?

ankaraya gelirken büyük bir risk almıştım. hem istanbula yıllarca alışmış olmak, oradaki imkanlarla boy ölçüşemeyecek bir şehre geçiş, hem de orada bıraktığım dostluklar.

tam böyle bir zamanda burayı buldum. hem kafa dağıtmak, hem yeni arkadaşlar edinip onlarla muhabbet etmek, hem de en iyi terapi yöntemlerinden biri olan yazmak bana çok iyi geldi.

bir nevi bir eksiği doldurdu ve iyi hissettirdi.

gözlerimi bozdu. loş ortamlarda kör gibi geziyorum şimdi.

normal sözlük kim ki bana bi şey katıyor
ben katmışımdır

vaktimi alıyor biraz.

68 li olduğunu söyleyenlerin tarikatçılar ve siyasal islamcılara yanaşmasına şahit olmak.

komünistlere saygı duymamak.

kayıt olduğumdan beri sosyal medya açısından en çok vakit geçirdiğim yer haline geldi. twitter'ın kaosundan ve ınstagram'dan bir nebze uzaklaştırdı. bir nevi iç dökme, bazı şeyler yazma yeri gibi oldu.

ayrıca bazı yazarlarla sohbet edebilmemi ve hoş vakit geçirebilmemi de sağlamıştır. hepsinin hoşgörü ve iyi niyetine sağlık diyeyim.

iç dökme falan. şimdi ne yapayım? gidip, ıvır zıvırlarımla milletin kafasını mı ütüleyeyim? buraya yazıyorum, oluyor bitiyor. bi nevi güvenli kusma gibi. hayat boyu insanın kafası öyle bir dolup, taşıyor ki, kus kus bitmiyor da üstelik. hem ben kimseyi aramayı sevmem. direkt sözlüğe girmek daha iyi. uzun süreli ilişki kurmakta da hayatım boyunca zorlandım, yapamıyorum. çabuk silip atıyorum, uğraşmayı sevmiyorum, her türlü grup aktivitesine de hiç yatkın değilim. sosyopatım demiş miydim?

eskiden alkolle aramda her zaman bir mesafe, bir denge vardı, burdan sonra üst seviye bağımlı oldum.

sonuç: amatem

aahahhaahaha

(bkz: içmedeyiz normal sözlük)