1081.
uyuyup bir daha uyanmamak. yada bir tatil. tatil çok zor. ben uyuyup uyanmamaya niyet edeyim.
devamını gör...
1083.
uyku
devamını gör...
1084.
5 milyon dolar.
devamını gör...
1085.
kahvaltı hazır lafını duymak isterdim.
devamını gör...
1086.
devamını gör...
1087.
10 yıllık kesintisiz uyku. ölüm provası gibi.
devamını gör...
1088.
kasvetli hava, cayır cayır yanan bir soba ve üzerinde birkaç tane kestane... gözümü kapattığımda yağmur sesi ile sobadan gelen çıtır çıtır odun seslerini duyacağım sadece. kafamın içerisi çok sessiz... hafif aydınlatılmış odada şükrü erbaş'ın rahmetli karısına yazdığı cümleleri okuyup duracağım:
"dönelim...dönmek yenilmektir biraz da, yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır... olsun dönelim biz yine de. bilincinde olmadan üstlendiğimiz sorumluluklarımız var. evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim. ölçüsüz yaşamak bize göre değil ömür hanım. büyürken geniş ufuklarımız olmadı bizim. küçücük avuçlarımızla sınırlarımızı genişletmek istedikçe yaşamın binlerce engeli yığıldı önümüze. hangi birini yenebilirdik bunca olanaksızlık içinde. umutsuzluğu tanıdık, yenilgiyi öğrendik böylece.
yaşama sevinci adına bir tutanağım kalmadı ömür hanım. bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. sahi nedir yaşamın anlamı? geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp, ağır yükler aldığı zamanın derin denizlerine. bakıyorum umut karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama... değil mi yoksa?
öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim, özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. koşullarım beni oluşturdu ben acılarımı buldum. herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni. bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir yemek lokantalarda; televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya...
oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde... bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. kim kimi ne kadar anlayabilir ömür hanım?"
sahiden, kim kimi ne kadar anlayabilir? bir şeyi istemek ne kadar zorlayabilir insanı? sorularla boğuşurken kulağıma gelen güğüm lıkırtısı ile ferahlasın içim. zihnimde esas cümle:
kimseler görmedi ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. içimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim...
kısacası kasvete ihtiyacım var sözlük. iç bunalttığı düşünülen ama aslında hayatı güzelleştiren o griliğe çok ihtiyacım var.
"dönelim...dönmek yenilmektir biraz da, yarım kalmasıdır çıkışlarımızın, korkaklıktır, alışkanlıkların güvenli küflü kabuklarına sığınmaktır... olsun dönelim biz yine de. bilincinde olmadan üstlendiğimiz sorumluluklarımız var. evlere dönelim, sırtımızın kamburu evlere, cılızlığımızın görkemli korunaklarına, yalnızlığımızın kalelerine dönelim. ölçüsüz yaşamak bize göre değil ömür hanım. büyürken geniş ufuklarımız olmadı bizim. küçücük avuçlarımızla sınırlarımızı genişletmek istedikçe yaşamın binlerce engeli yığıldı önümüze. hangi birini yenebilirdik bunca olanaksızlık içinde. umutsuzluğu tanıdık, yenilgiyi öğrendik böylece.
yaşama sevinci adına bir tutanağım kalmadı ömür hanım. bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. sahi nedir yaşamın anlamı? geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp, ağır yükler aldığı zamanın derin denizlerine. bakıyorum umut karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki? yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama... değil mi yoksa?
öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim, özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. koşullarım beni oluşturdu ben acılarımı buldum. herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni. bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir yemek lokantalarda; televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya...
oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde... bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. kim kimi ne kadar anlayabilir ömür hanım?"
sahiden, kim kimi ne kadar anlayabilir? bir şeyi istemek ne kadar zorlayabilir insanı? sorularla boğuşurken kulağıma gelen güğüm lıkırtısı ile ferahlasın içim. zihnimde esas cümle:
kimseler görmedi ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim. içimde umudun kırk kilitli sandıkları, elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim...
kısacası kasvete ihtiyacım var sözlük. iç bunalttığı düşünülen ama aslında hayatı güzelleştiren o griliğe çok ihtiyacım var.
devamını gör...
1089.
limana bakan bir deniz evi. müzik, şarap, kitap vs ayrıntıları ben hallederim.
devamını gör...
1090.
ölüm soğukluğuna ihtiyacım var. hazır öylece yatıyorken. güzel olurdu yani.
devamını gör...
1091.
aşırı sessiz, sade karanlık kutu gibi bir oda. günlerce burada yalnız kalıp insan yüzü görmemek. evet ayna istemiyorum. ayna da olmasın ki kendi yüzümü de görmeyeyim. böyle bir sessizlik, sakinlik istiyorum.
devamını gör...
1092.
övgü lan...için için övüyorsun biliyorum. lan şunu dillendir, bak kötü olmayacak, götüm kalkmayacak, ben biliyorum kendimi...sadece bana dillendir.
devamını gör...
1093.
akış sekmesinde iki alt kademede tüm şehvetiyle gülümsüyor.
(bkz: soğuk bira)
(bkz: soğuk bira)
devamını gör...
1094.
devamını gör...
1095.
bir cilaya ihtiyacım vardı, doldurdum.
devamını gör...
1096.
uyku valla. gözlerim net bir şekilde bunu söylüyorken gözlerim dışında ne kadar uzvum, kromozomum, atomum varsa gözlerimi dışlıyor, onlara adeta gıcıklık yapıyor, sabrını sınıyor. neden atomlarım, kromozomlarım düzgün insanlar değil benim?
devamını gör...
1097.
manita tv de netflix chillerken bacağına yatıp 1 saat twitterda komikli twit bulup ona heheh diye göstermek
devamını gör...
1098.
künefe
devamını gör...
1099.
öyle bir paraya ihtiyacım var ki anlatamam. dünyevi olarak en çok istediğim şeylerden biri paradır. gerçekleştirmek istediğim tüm hayaller paramın olup olmamasına bağlı.
devamını gör...
1100.
diploma...
şu okuldan kurtulmaya o kadar çok ihtiyacım var ki. hayatımın en berbat zamanları üniversite zamanlarıma geldi, bu süreçte o kadar çok yıprandım ki. ömrümün en güzel zamanları heba oldu.
bir şeyler yapmak istiyorum ama okul elimi kolumu bağlıyor.
o kadar çok uzadı ki o kadar çok bıktım ki artık.
şu okuldan kurtulmaya o kadar çok ihtiyacım var ki. hayatımın en berbat zamanları üniversite zamanlarıma geldi, bu süreçte o kadar çok yıprandım ki. ömrümün en güzel zamanları heba oldu.
bir şeyler yapmak istiyorum ama okul elimi kolumu bağlıyor.
o kadar çok uzadı ki o kadar çok bıktım ki artık.
devamını gör...