öğretmenlik

‘’gelecek gençlerin gençler ise öğretmenlerin eseridir’’ der başöğretmen mustafa kemal atatürk. bizleri hayata hazırlayan ilk basamak olan öğretmenlik mesleği şüphesiz mukaddes bir meslektir. okumayı, yazmayı, doğruluğu, adaleti, iyiliği, kötülüğü ve sayamayacağım nicesini bizlere öğreten öğretmenlerimizin emeği bu satırlarda belirtilemeyecek kadar büyüktür.

öğretmen yalnızca bildiğini öğrenciye anlatan değil, öğrencilerine öğrenmeyi öğreten kişidir. öğrenmeyi öğrenen kişi ile öğrenen kişi arasında çok büyük farklar vardır. birisi uçsuz bucaksız bilgi havuzunda yüzerken diğeri havuzun kenarında yürümeyi seçer. öğretmen yalnızca müfredatta olan bilgileri öğrencisine aktarmaz. onlara müfredat dışında olan ama herkesin sosyal hayatında bilmesi gereken kuralları aktaran ilk kişilerden biridir öğretmen. hayatınız boyunca kullanacağınız temel bilgiler... bir binanın yıkılmaması için temelleri nasıl sağlam olmalıysa, öğretmende öğrencilerinin temellerini en sağlam şekilde atmak için çabalar. öğretmen sadece öğretmen değil sevgi veren bir anne, değer veren bir baba, koruyup kollayan bir abi güven veren bir abla ,kısacası öğretmen bir aile demek. yeri geldiğinde kızar yeri geldiğinde sever. lisede öğrenim gören biri olarak şunu fark ettim. bugüne kadar bana uyarıda bulunan öğretmenlerimin her zaman benim iyiliğim için uyarılarda bulunup, bana yol gösterdiğini anladım. belki bunu hemen anlarız, belki üstünden belli bir zaman geçince. er yada geç anlaşılacak olan nokta budur. öğretmen öğrencileri ile bir aile olur. bir öğrencisi okula aç gelirse öğretmen elinden gelen imkânların hepsini kullanıp fedakârlıklarda bulunur. okuldaki sobanın yanması için çabalar ve öğrencilerinin yüreğini ısıtır. bu bir aşk meselesidir. öğretmen öğretmeye, öğrenci öğrenmeye âşık olduğu sürece mustafa kemal atatürk’ün hedeflediği ’’muasır medeniyeler’’ seviyesine ulaşmamız kaçınılmazdır. üzücü de olsa bu mukaddes meslek uğruna şehit olan öğretmenlerimiz bulunmakta. siz bu meslek uğruna gözünü kırpmadan şehit olan değerli öğretmenlerimiz, arkanızda bıraktığınız nesiller ülkesine ve bayrağına bağlı, öğrenmeye âşık ve uygulamaya hazır nesillerle dolup taşmaktadır. emekleriniz boşa çıkmayacaktır. aksine sizlerin bizim eğitimlerimiz üzerindeki fedakârlıklarını düşündükçe daha çok çalışıyor ve emeğinizi boşa çıkarmamak için uğraşıyoruz.

insanlar öğretmenlik mesleğini kolay sanırlar. bu kadar fedakarlığın gösterildiği, öğretmenlerin gecesini gündüzüne kattığı bir mesleğe kolay gözüyle bakılmasına çok şaşırıyor, şaşırdığım kadar kızıp anlam veremiyorum. öğretmenlik yalnızca meslek hayatında değil, hayatın her alanında vardır. bu sebepten ötürü diğer meslek guruplarından farklı olmuş ve bu farkındalığı her zaman muhafaza etmiştir. yukarıda bahsettiğim gibi bu mesleğe aşık olmayan öğretmenler, aşık olan işini severek yapan öğretmenler yerinde oldukça öğrenci bu durumdan etkilenecektir. öğretmen anlatmak öğrenci ise anlamak istediği sürece o sınıftan vatanına yararlı nice mühendis, doktor, bilim insanı yetişecek hayal edemiyorum. bu bahsettiğim 2 şeyden biri olmazsa verimli bir öğrenim pek sağlanamaz. ne şanslıyım ki, bugüne kadar benim öğretmenlerim mesleğine, öğretmeye aşık; ben ise öğrenmeye aşıktım. öyle fazla bilgi birikimi oluşturdular ki üzerimde, bazen ben bile şaşırıyorum. bu konuyu ne zaman kiminle konuştum da öğrendim ? sonra hatırlıyorum ki ortaokulda x öğretmenle çay içerken konuşmuştuk bu konu üzerinde. öğretmenlerimiz son derece alçak gönüllüdür. burada en çok övgüyü hak edenler olmalarına rağmen, bu övgüyü ellerinin tersleriyle iterler. çünkü onlar öğrenciden, veliden övgü değil verdiği emeğin karşılığıyla mutlu olan kişilerdir.

hz ali ‘’ bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum’’ der. bize bir harf değil, yıllarca nice bilgi ve değerler öğreten öğretmenlerimizin hakkını nasıl ödeyebiliriz? öğretmenler bizim geleceğimizi aydınlatan kandillerdir. biz yürüdükçe, öğretmen kendini tüketerek bize ışık verir. yolun sonunda biz hedeflerimize ulaştığımızda kandil artık sönmüştür. başka öğrencilere ışık vermek için doldurulmayı bekler. öğretmenin bahsettiği bilgiler yalnızca sınavda yada sözlüde işimize yaramayacaktır. bu bilgiler hayatın her alnında bizlerin kılavuzu olma özelliği taşır. ne kadar yazarsam yazayım başöğretmen mustafa kemal atatürk’ün şu sözlerini yazmadan bitiremeyeceğim yazımı. "öğretmenler!... cumhuriyet, fikren, ilmen, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek seciyeli muhafızlar ister. yeni nesli bu nitelik ve kabiliyette yetiştirmek sizin elinizdedir."

bu yüzden öğretmenler günü vardır. yetiştirilen nitelikli gençlerin yetiştiricisi olan öğretmenlerin değerini bir daha hatırlamak ve asla unutmamak adına her yıl 24 kasım öğretmenler gününü kutlarız. öğretmenler günü vesilesiyle başta eğitim öğretim hayatımın temellerini atan öğretmenim ‘’fatma eroğlu’’ ve bana emek veren tüm değerli öğretmenlerimin öğretmenler gününü enişten dileklerle kutlarım. her nesilin sizler gibi öğretmeye aşık öğretmenleri olması dileği ile, iyi ki varsınız…                                                                                                                                            

-espinyel

öğretmenlik sabır ve emek işidir. tam anlamıyla öğrenmeyi sağlamak, öğrencilere ulaşmak, arada sıkıntı çıkaran tiplere katlanmak ve nicesi... işini hakkıyla yapan her öğretmene saygım sonsuz. ha internetten indirdiği slaytı okuyana da öğretmen diyorlar, telefonuyla uğraşıp çocukları azarlayana da. ancak benim için onlar öğretmen değil.

ilkokul öğretmenim biraz yaşlıydı, biz mezun olunca emekli oldu hatta. ilkokul boyunca her sene bizlere upuzun bir gösteri hazırlatırdı yıl sonu için. içinde tiyatro, müzik ve daha nicesi olurdu. sayfalarca senaryo ezberleyip canımızı dişimize takardık ama inanılmaz zevkliydi. şöyle bir sistemi vardı: derslerimizi vaktinde halledip sorumluluklarımızı yerine getirirsek (bu sayede akademik anlamda da geri kalmıyorduk), son üç ders prova yapmamıza izin veriyordu mesela. o provalar, çocukluğumun en güzel anıları oldu. karakterden karaktere girmeyi çok severdim. gösterilere koro da eklerdik mesela, sırf o korolar sayesinde türk sanat müziğinin en güzel parçalarını ezberlemiştik. bu bahsettiğim sanatla iç içe sınıf yalnızca bizimkiydi, sınıf öğretmenimiz sayesinde. devlet okulunda okuyorduk ve okul bu gösteriler için elbette maddi destekte bulunmuyordu. kermesler düzenliyorduk, anne babalarımız destek oluyordu ve sene sonunda amerikan kültür sahnesini kiralayıp yaklaşık 2.5-3 saatlik bir şov koyuyorduk ortaya. uzun lafın kısası bu bahsettiğim canım öğretmenim, elleri öpülesi, gerçek bir öğretmendi. öğretmenler candır.

kutsal kalmasını dilediğim meslek.

sabırlar dilediğim meslek türü.

annemin ve babamın mesleği.

öğretmen sıfat unvanken, öğretmenlik meslek tanımını karşılıyor.

homo sapiensten bu yana yapılan ve yapıldığı için hayatta kalınan eylem öğrenmek-öğretmek.

modern dönemde de bilgi/icat/teknoloji konusunda yine belirleyici

toplumsal kalkınmalarda öncü beyaz zambaklar ülkesinde/finlandiya

şimdi ilköğretim hayatınızdan bu yana toplam öğretmen sayınızı düşünün ve içinden iyileri ayıklayın. ilköğretim dershane lise üniversitede benim için bu sayı 5 te 2. yani iyi öğretmen azınlıkta. iyi eğitim de azınlıkta.

öğretmenlik kutsal bir meslek grubudur. kimine göre 3 ay yatan bir meslek grubu olarak görülse de zihnen ve bedenen yorulan tek meslek grubu denebilir. özellikle okul öncesi öğretmenleri.

yüreğe dokunan güzel insan.. hayatı değiştiren pelerinsiz kahraman..

devletin kendisi için özel bir asgari ücret belirlemesi gerektiğine inandığım meslek.

bir öğretmen olarak hem beden hem zihin emekçisi olarak emek veriyoruz. özel sektör öğretmenleri neredeyse 7/24 soru cevaplıyor, rehberlik hizmeti veriyorlar, hatta veli görüşmesi yapıyorlar.

küçükken büyüyünce ne olucaksın sorusuna hep polis derdim ama şuan öğretmen olup insanların hayatlarında iz bırakma yolunda ilerliyorum.

ülkedeki en rahat meslek gurubudur. yine tatile girecekler.

ülkede en rahat meslekse sen de olsana dediğimdir. madem bu kadar rahat, basit, kolay bir meslek sen de ol kardeşim. tutan mı var?

ha pardon, sen götünün rahatına düşkün tembel bir hımbıl olduğun için kpss'de barajı bile geçmen çok zor. o yüzden uzaktan bakıp nefret kusmak en kolayı.

hakikaten çok saygı gören bir meslek/miş. öğretmen değilim, öncelikle onu belirteyim. fakat çalıştığım kurum öğretmenlerle dolu. insanlar "orada fizyoterapistin ne işi var alüminyum" demesin diye "hı hı, örtmenim" diyorum. mesela kullandığım dolmuş güzergahında hep aynı şoförler çalışıyor. evet dolmuş. okula giden dönemeçte indiğim için beni öğretmen zannediyorlar. duydukları saygı o kadar hoşuma gidiyor ki düzeltmek istemiyorum.

hocam günaydın. hocam nasılsınız? hocam sizi kapıya kadar bırakırdım ama acelem var.. hocam para üstünü bozuk verdim kusura bakmayın nolur.

sonra kuruma gelen çocuklar, mahalledeki çocuklar ve aileler.. hepsi ama hepsi beni öğretmen sanıyor. bu durum çevrem tarafından da o kadar kanıksandı ki müdür bile öğretmenler gününde bana da hediye alıyor. lan hatta o gün ailem beni aramadı diye üzülmüştüm. kendimi beter ali gibi hissediyorum. hikayenin sonunda dolandırıcı ilan edilmekten korkuyorum. hâlbuki pembe'yi çok sevmiş, ferhat'ın sahiden manevi abisi olmuştum. izniniz olursa tanımı hisli bir şarkıyla bitirmek isterim:

"kelmangeeeeeeee kakooooo kakoooo
şugarkeeeeee mageee kakoooo"

bazen sizin öğrenciniz çalışmaz ve başarısız olur ki siz bundan sorumlu olursunuz.

(bkz: modern kölelik)

pek bir anlami kalmayan meslek.keşke bizim küçüklüğümüzdeki gibi ideallerimizde yasasaydi.

aşağılanmanın dibini gördüğü şu dönemde değil de atatürk’ün “unutmayınız ki; cumhurbaşkanı bile sınıfta öğretmenden sonra gelir.” dediği dönemde yapmak istediğim bir meslekti.

gereksizlikle esdegerdir.