okulda kaybedilen şeyler

hayatı gözlem ve inceleme yoluyla anlama kabiliyetim.

yere düşen kalem, silgi, bozuk para vb. ya zaten sınıflar genelde çok büyük olmuyor kara delik var sanki anında gözden kaybolup yok oluyorlar.

hayatım...

her yıl düzenli olarak iki tane falan silgi kaybederdim bir tanesi bile bulamadım garip.

masumiyet..

kişiye göre değişir bazıları sadece metaryel açısından kayıp yaşarken bazılarımız karakterinden ödün verir.

zaman

"arkadaşlar kendinizi de unutsaydınız"da bir dünya markası.

silgi, bir kere kaybettiyseniz bir daha bulamıyorsunuz.

özgüven

yaratıcılıklarımız, farklılıklarımız, gençlik ve kokulu silgi...

öğrenme isteği.

mutluluk ve masumiyet

bant kaybolmuştu sonra erzurumlu birisi çalmış meğerse.

gencligim .

en ağır derecesiyle özgürlüktür. çünkü hepimiz bu lafları defalarca duyduk, "öğretmen ne derse odur", "öğretmenin sözünden çıkmayın" ve saire.

ama kimse bize demedi, "öğretmeninle aranızda halledin her şeyi". evet, evet. bu cümle ile yukarıdaki arasında çok büyük farklar var. bir de düşün ki, öğretmen olarak, hem de öğrenci olarak, her kes aynı bu bilinçteyse, işte o sınfın öğrencleri gelecekte kendileri için büyek işler başara bilir. olay sadece üniversite okumakla bitmiyor, hepimiz biliyoruz. özgür insan asla bir mesleğe, ya da işe sarılıp kalmaz. ortaya hem havalı, hem de her işten anlayan geek tipler çıkar.

nasıl derler bilirsiniz, özgür insan her istediği şeyi yapan değil, istemediklerini yapmayandır. okulda bunların bir kısmı bile öğretilseydi, gerisi mutlaka gelirdi. çünkü sorgulamak için özgür olmak şart değil, kafanı bir kez kaldırman yeter. özgürlük kendi beraberinde her şeyi, fırtınası ve güneşliğiyle getirir.




*

silgi
nasıl okuldu ya her gün silgim kayboluyordu

(bkz: güven)

okuma isteği.
ortaokul'da fen bilgisi öğretmeninin her sınıfa girişinde şahsıma fotosentez olayını sorması yüzünden okuma isteğim kaybolmuştu..