ölünce kitaplarına ne olacak diye üzülen insan

annem atar diye yaşamaya çalışıyorum. daha önce yapmıştı yüreğim yanık, çoğu psikoloji ile ilgiliydi. o kadar para verdim kitaplığım epey kalabalıktır. hergün de zam geliyor zaten, hele hepsini okumayı bitirmeden hayatta ölemem!
hayatta onlardan başka sığınağım yok kendimi yalnız hissettiğimde sayfalarına sığınıp hayal dünyama çekiliyorum, birkaç dakikalığına huzur buluyorum onlarda. ancak toksit, geri kafalı aileye sahip olanlar anlayabilir bu durumu.
ancak teyzemler okumak için alır diye umut ediyorum. kültürlü okumuş insanlar umarım ölü eşyası deyip sırt çevirmezler. çöpe giderlerse yıpranacak, kirlenecek en kötüsü de parçalanacaklar. :(

üzülmesine hiç gerek olmayan insandır.

o nadide kitaplığındaki kitapları, altı çizili yerleri de göz önünde bulundurulmak suretiyle, unesco dünya mirası listesine itina ile eklenip aportta bekleyen mini minnak küçümen yüreklere itina ile dağıtılacaktır.

hepsi benim ilk göz ağrım, hazinelerim. insanlardan çok kitaplara üzülüyorum. eşyalarım çoğu insandan daha kıymetlidir. bu yüzden arkamda bırakırken üzüleceğim. sizi alamıyorum su damlalarım.-_'-
sizle okyanus hayallerim vardı ama çok zamanım yok gibi...
para ve altın düşünmüyorum. bunları buradayken de düşünmüyordum. sizin canınız cehenneme. insandan gereksiz yere daha fazla değer gören şeyler.
sen anlamsızdın sonradan anlam kazandın. insanlarda ise durum tam tersi. genel mutsuzluğun sebebi de bu lanetin varlığı. sen gözümde en baştaki hâlinle kaldın sana basit ve geçici anlamlar yüklemiştim. kesilip atılan tırnak misali. bundan daha çok anlamlı ya da değerli değilsin. ve sen olmadan da alınıp verilen şeyler var. senden hep nefret ettim. çoğu güzel şeyin önüne geçirilmiştin. veya çoğu çirkin şeyi güzel gösterebiliyordun. bu yüzden hiç zengin olma hayalim yoktu. sadece kendi ayaklarımın üzerinde dursam ve kendime yetebilsem bana yeterdi. çünkü gerçek mutluluğu seviyordum ve mutluluk asla açgözlülükte değil.
mutluluk sadelikte, rahatlıkta, azlıkta yani; minimalist yaşamdı bana göre. az ve öz. çok ve gereksiz değil.
tabi bu fakir olma durumu da değil. yılda 2-4 kez tatile gitme, dışarıda keyfince yiyebilme, birçok aktiviteye kayıt olma vs. normal standartlara sahip olan bir yaşam yani. tabi şu aralar bunlar zenginlik sayılır olmuş olabilir...
3'ten fazla alt ve üst kıyafetimizin olması da zenginlik sayılır bir gün.

bir okul, bir kütüphane belirleyip, buraya bağış için vasiyet versin, kitaplarının başkalarına faide sağlayacağını düşünüp mutlu olsun.

üzüldüğün şeye bak. emel sayın kalp ben.

kitaplarımı yine torun tombalak, okullara vs verebilirim ama günlüklerimi ne bok yapıcam hiç bilmiyorum. korkunç.

bırak sonrasında üzülmeyi, hesaplarıma göre 600 cıvarında kitap var. ondan fazla da mizah dergileri var. bazen diyorum sat hepsini ya da bağışla. taşınmalarda en çok başımı ağrıtan konulardan biri çünkü.

ben ailemi büyütmeye çalışırken bana ölürsen bunlara ne olacak, onlara kim bakacak? tarzı sorular sorulmasın, kalbim kaldırmayabilir.

boşuna endişelenen insandır. kendisi ölür kitap ölmez.

belli bir zamandan sonra var olan kitaplarımı yeni kurulan kütüphanelere ya da köy okullarına gönderiyorum. kitaplıkta öylece kalması bana bir anlam ifade etmiyor

hiç endişelenmeyin.! sizden önce var olup size ulaşabildikleri gibi, sizden sonra da yaşayacak kitaplar.. yeniden yeniden yazılacaklar hatta.. sonsuza değin.. onları yakanlar geldi geçti dünyadan, yazanları yakanlar geldi geçtiler, yasaklandılar, yırtıldı parçalandılar, kocaman fırınlar yapıldı yazanlarıyla, okuyanlarıyla birlikte yakıldılar.. kent meydanlarında törenler düzenlendi silahlı vahşilerce ateşe verildiler, gemilere yüklenip açık denizde karanlık sulara bırakıldılar.. kiliseler, camiler, dinler, uydurma peygamberler, tanrılar, palyaçolar yasakladı, cezalandırdı, yırttı parçaladı onları yine de yokedemediler.. kitapları kötülemek içim bile kitap yazdırdılar..
hiç endişelenmeyin dostlarım kitaplar yaşayacaklar.. kitaplarınız yaşayacak..sonsuza değiin.. siz sizden sonra yazıldıkları için okuyamayacaklarınıza üzülün..