ölüyü gömme geleneğinin saçma olması

gömmeyek de kurtlansınlar demi? gerçi yakmak da ayrı mesela ama ciddi ciddi diyorum, o külleri saklamak nasıl sizi mutlu ediyor anlamıyorum. netice o kişi artık benim annem/ babam/ kardeşimd değil, bir kül.

yeşili sadede mezarlıklar sayesinde koruyabilen ülkelerde kesinlikle gömülmelidir.
en azından türkiye de saçma değildir.

messeeelaaa buyrunuz mersin şehir mezarlığının ve etrafının görünümü. en yakın ağaç kadrajda yok bile.

aslında saçma değildir, tam tersine bir mantığı da vardır; dini sebepler dışında, ilkel çağlarda:
1: bir klanda ölen bireyin yaydığı ağır kokunun uzaklardaki bir çok baskın yırtıcıları, klanın yakınlarına çekme olasılığından korunmak ,
2: ölmesine rağmen ölen bireye hala canlıymış gbi saygı duymak ve onun bedenini gömerek bir şekilde onu koruduklarını düşünmek,
3: gömülen bir bitki meyvesinin yada tohumunun yeniden filizlenmesinin canlı ölüm ve yeniden doğuş ritüeli ile ilişkilendirilmiş olması olabilir.

ölüyü önce, hristyanlar gibi giydirelim ve makyaj yapalım.
bu arada, unutmadan...
gözleri açık olacak ve anlamlı bakışlara sahip olacak. (biraz uğraşacaksınız, ne yapalım.)
önce iyi bir epoksi reçine ustası bulacaksınız.
sonra ölüyü, 2 metre boyunda ve enlemesine 70-80 cm olan bir havuza yatıracaksınız.
içini epoksi reçine ile dolduracaksınız.
sonra ustamız sanatını konuşturacak ve ölen babanız evin baş köşesinde sizi sürekli izleyecek.
torun korkutmak için bir numara.

++ yaramazlık yaparsan dedenin yanına koyarız.

meselâ dedik.

alttan ve yanlardan ışıklandırmayı da unutmayın.
eminim çok güzel bir sanat eseri olur.

gömmezsek mezarına nasıl gideceğiz?

mesela ben gömülmek istemem yıllardır da söylerim. mezar ziyareti kadar acı verici deneyim sayılıdır hele ki içindekine doyamadıysanız. kimseye de yük olmayayım. işe yarar organlarımı alabılırsınız. kalanı yakın gitsin. dilerseniz çöpe atın bedenim ölünce. umrumda da değil. gömülen yerleri ziraat için kullanılabılır. mezarlıklar cok geniş alan kaplıyor. ustelık nr kadar hızlı buyudugubu gorsenız şaşırırsınız.

sanki ölüyü gommek biraz ait olunan yere dönüş yapilmasi gibidir.

len zaten düzenli olarak kimse yakınlarının mezarına gitmiyor. ne acısı ne kederi.

türkiye'de yaşamıyormuş gibi davranmanın da alemi yok. gömüleceksiniz. bu kadar yani. büyütmeye gerek yok. sizi, gömülen milyonlarca insandan farklı kılan da en ufak bir özel yanınız yok. kimsenin umrunda olmayacaksınız.

ne yapalım?patatesle fırına mı verelim?

ben denizin derinliklerine bırakılmak isterdim.

etimi balıklar yerdi, iskeletimi ise belki günün birinde bir dalgıç keşfedip “bu adamın hikayesi kim bilir nasıl bitti” diye düşünüp dururdu böylece.

bana saçma gelmiyor, şahsen bitkilerin, mikroorganizmaların, böceklerin ve diğer küçük hayvanların yemeği olmak bence güzel. düşününce bir fidana kaynak sağlamak güzel bir his, sonra o tohumlar daha uzak bölgelere falan yayılacak sonra o bitkiyi bir hayvan yiyecek sonra o hayvanıda başka hayvan.aslında doğaya karışıyor her ölen insan. yani doğal bir döngü var.