ömür boyu yetecek paran olsa çalışır mısın sorunsalı

çalışırım ama kafam rahat çalışırım. nitekim boşta kalan insan bunalıma girer ve en son olarak da geri dönülmeyen işlere bulaşır.

türkiyede herkes istediği eğitimi alamıyor. istediği eğitimi geçtim eğitim alamayan yığınlar var. böyle bir ortamda iş seçmek ,iş beğenmemek elbette herkesin sahip olduğu bir lüks değil. sevdiği alanda çalışmayan insan elbette mecbur olmasa para kazanmak durumunda kalmasa çalışmak istemez.

başka bir soru sormak istiyorum. uğraşmaktan en çok keyif aldığın bir konuyla ilgili bir işte çalışıyor olsan yine bu soruyu sorar mısın. üstüne para verdikleri halde benim paraya ihtiyacım yok uğraşmayayım mı dersin. eğer uğraşmam diyen varsa merak ediyorum ne yaparak zaman geçirmeyi düşünüyorlar.

öyle bir para yok, en zengine bile yetmiyor öyle düşünmek gerek. insan çok çabuk alışıyor ve ilk motivasyon kaybetmemek. onun için çalışıyorsun, kaybetmeme durumunu sağladıktan sonra da bu sefer standartları yükseltmek için çalışıyorsun. sistem seni içine hapsediyor, eğer para ile mutlu olma yolunu seçersen mutlu olamadan ölüyorsun. yeten bir para yok. ancak hayallerin para ile değil yetenek ve çalışma ile yapılan şeyler ise(müzik, resim, spor, roman, şiir, senaryo vs.) o zaman bu yolda para gerekiyorsa bile yapılacak işin önüne geçemiyor. yani bakış açına göre hiç bir para yetmeyebilir de, her para yetebilir de. tabi bir alt sınır var, o da şu an asgari ücretin 2 katı galiba bir kişi için. ilerde gelir dağılımı adil bir ülke olursak asgari ücret yeterli olabilir ama biz ters yöne doğru depar arıyoruz.

ömür boyu neye yetecek kadar para? herşeye yetecek bir miktar ise dünyayı dolaşmak isterdim yada fakir hayalleri kurup ev alıp çocuk mu yapardım demek gerekli bilemedim.

çalışırım abi, insanın karnı parayla doyuyor olabilir fakat takdir ve onay depom dolmazsa depresyona girerim. iyi işler yapma kaygım paranın ötesine geçiyor her seferinde.

çalışmam

insan gece yatarken "benim bugün yaptıklarımı başkası da yapabilir miydi?" sorusuna "evet yapabilirdi." şeklinde cevap verdiğinde mutsuz olur. mesela bir işçinin gün boyu bir çekiçle önüne gelen banta çivi çaktığını düşünelim. kendi aklından ürettiği, yaratıcılığını ortaya koyduğu bir durum yok ve yerine biri geçse bir fark olmayacak.
bu durum çalışmasına gerek olmayacak kadar parası olan bir insan için de geçerli. tabi ki bir başkasının yanında çalışmak zorunda değil ama bir şekilde düzenli olarak fikir ya da ürün ortaya koymak durumunda tatmin olabilmek için.

bu ülkede böyle sorunsalı olan şahıslarla tanışmayı çok isterim.

'tabii ki para kazanmak için çalışıyoruz yoksa neden çalışalım. ' gibi bir kafadaysanız diyecek bir şey yok lakin daha az kazanmayı bile göze alarak sevdiği işi yapabilme cesaretini gösteren herkesin bu soruya yanıtı malum. maddi kaygılar (özellikle böyle bir ülkede) göz ardı edilmezse de bunun kölesi olup olmamak yine kişinin seçimleriyle şekillenecektir.

çalışmam ama çalıştırırım.

işleyen demir pas tutmaz diyerekten, ihtiyacım olmasa bile kendi işimde çalışırdım.

hayır, sanata ömrümü adarım. gerçi kim bilir belki de neyse.

çalışmanın tanımını yapmak gerek. başarılı olduğunuz işler ile uğraşmak, zamanınızın bir kısmını buna ayırmak oldukça motive edicidir.
inanın bana sabahtan akşama akşamdan sabaha ye iç yat ile geçmiyor günler.
önünde sonunda sıkılacaksınız.
tabi bir koala değilseniz.**

eskiden seri üretim yoktu. el emeği ile üretilen ürünler işçilik nedeniyle de pahalıydı. bugün herkes çin üretimi kalitesiz ama ucuz ürünleri tercih ediyor çünkü hem alım gücü düşük hem de piyasaya bu ürünler hakim oldu.

benim ömür boyu yetecek kadar param olsa bile ben çalışırdım. metal işçiliği ilgimi çekiyor. saatlerce metal eşya, yüzük vs yapımı videosu, restorasyon videosu izliyorum. imkan olsa atölye kurup yaparım ama bu yaştan sonra ancak hobi olur para kazanılmaz. param olsaydı bütün gün bıçak döverdim. satarsın ama para kazanamazsın bu işten.

calisirsam s..efsizim

hayır tabiki yer içer gezerim.

ömür boyu yetecek param yok ama yine çalışmıyorum.

yine çalışırım arada şirkete uğrarım patron olarak.

bence çalışılır, ama çalışmaktan kasıt iş gibi görülen bir uğraştan veya bir takım kodamanlara daha fazla para kazandırmaktan ziyade hobilerle meşgul olmaktır. insanın hobisi mesleğiyle alakalı da olabilir ve bu başkaları tarafından iş gibi görülebilir o ayrı.
örneğin ben beyaz yakalığı bırakırım, yok proje yetişecekmiş yok araç üretilecekmiş bir an önce sonuç almak gerekmiş, bir tarafımda olmaz. ama ne yaparım, müzik yapmaya uğraşırım. enstrümanlarımı çalar kayıtlar yaparım. ya da nasılsa param var diyip hayır işleri ile meşgul olur zamanımı anlamlı kılmaya çalışırım. şuan ki kapitalist düzen esirliği oldukça anlamsız.

çocuklarımın ömür boyu yetecek kadar parasının olması için çalışırdım.