orta doğu

medeniyetin başladığı yer. bereketli hilal denilen toprakların yer aldığı bölge. alfabenin doğduğu, insanlık tarihinin başladığı kutsal topraklar…

medeniyet erken başladığı için medeniyetten erken uzaklaşan coğrafi bölge.*

aslında coğrafi bölge değil de doğru kelimeyi bulamadım.

günümüzde terör örgütlerinin cirit attığı yeraltı kaynaklarının zenginliğiyle bilinen değerli bölge.

neresinde olduğunuza göre hayat şartlarının değiştiği, orta düzey cehennem.

kan,vahşet,emperyalizm gibi terimleri içeren kara parçası

ülkemizin fiziken olmasa da ruhen içinde bulunduğu bataklık.

petrolü tükendiğinde ve ana akım nehirleri kuruduğunda ya da kullanılamaz hale geldiğinde yeryüzünün en değersiz bölgesi olacak olan bölge.

sahip olduğu toprakları kullanmayı bilmeyen garip halklara sahip coğrafya. bir yüzyıl sonra değeri kalmayacaktır.

sürekli kartların yeniden dağıtıldığı yer.

mezopotamya da denebilir. ortadoğu biraz oryantalistçe bir isimlendirmedir. bir diğeri de uzakdoğudur. onun yerine de doğu asya denebilir, denmektedir.

sürekli savaşın olduğu bölge.

afrika'dan sonra dünyanın en sıkıntılı bölgesidir. avrupa medeniyetinden 400 yıl geridedir.

resmen bir kan gölüdür. bunca problemin ardında ne var bilmiyorum, ancak bu bölgeye yakın bir ülkede doğmasaydık bambaşka bir hayatımızın olacağı kesin.

çöplüktür.

dünyanın anüsü olan.

ülke içi huzur, güvenlik vb. konularda yavaş yavaş bünyesine katılmaya başladığımız bölge.

bir yandan müslüman olmayan, refahın en üst seviyesinde olan iskandinav ülkeleri, bir yandan allahı dilinden düşürmeyen, müslüman, şeriatla yönetilen ortadoğu ülkeleri, allah varsa ve doğru din islamsa, kan gölüne dönüşen ortadoğunun hali niye böyle diye soruyor insan, haliyle.

teizm, ikiliğin getirdiği rütbelendirme sistemidir. egonun, nefsin, öznenin ulaşmak istediği ideali ilah saymasıdır. ancak ne var ki artık "gerçek islam bu değil" söylemi karikatür halde. bununla bir problemim yok. "gerçek kapitalizm bu değil" deyip savaşları lanetlemek ne kadar karikatürse bu da öyle. çoğu zaman haklı.

coğrafyamızdaki olumsuzluklar bir şekilde "din" konsepti ile meşru hale getirildiği için elbette toplumun tepkisi bu mekanizmaya olacaktır.

bu yaşam felsefelerinin hepsinin kaderinde var. rasyonalist bir iktisat görüşünü benimseyip fok balığı katliamını meşru hale getirebilirsiniz. bu durumda da buna karşı çıkanlar sizin meşrulaştırma yönteminizde suç bulacaktır. çoğu zaman haklılardır. islam adının bu coğrafyada sadece felaketler ile anılması bir tesadüf değil. emeviler, abbasiler, selim sonrası osmanlı hep buna dayandı. ancak şu var ki bu felaketler orta doğu'da yoğun olsa da dünyanın her yerinde benzer şekilde meşrulaştırılır. özgürlük için, ırkın bekası için, ekonomi için, öjenik amaçlar için, din için, dini silmek için, vs.

meşrulaştırmak oldukça kolaydır.

1200 senedir felaketi "islam" ile meşrulaştıran ortadoğu, 500 senedir sanayi için meşrulaştıran batı dünyası aynı mekanizmayı kullanır. "medeniyet" amacıyla katliamlara başvuran roma'nın 300 sene sonra "hristiyanlık" için aynı felaketleri yapması gibi. meşrulaştırılma amacıyla kullanılan sistem gittiğinde felaketler gidecek midir?

tarihte felaketsiz bir yüzyıl geçiren medeniyet yok.

islam ve onun yorumlanma biçimini sıfırdan ele alınıp, pasifleştirdiğimizde yani vatikan modeline döndürdüğümüzde felaketler bitecek midir? bugün o pasif hristiyanlığın coğrafyalarından olan güney amerika'ya bakalım. felaketleri bitmiş midir? abd? düşünce sistemlerini pasifize etmek bence etkili bir yol, avrupa'da ırkçılığın bastırılması iç savaşlarını engelledi. ancak aynı avrupa tüm askeri gücünü kapitalizm için yapılan katliamlarda kullanıyor.

çözüm nedir? bazı fikirlerim var ama, bilemiyorum.

sadece bugün "islam" olarak anılan emevi teizminin sonu geldiğinde meşrulaştırmak için elimizde daha yığınla sistem kalacak. otoritelerin kendilerini dayandırdığı güçler, felaketlerini meşrulaştırdığı sistemler ile aynı.

cevap bunda gizli.

bir otorite gücünü "halkın desteği"nden alıyorsa felaketini bu halkın desteği ile meşrulaştıracaktır. tanrı ise tanrıyla meşrulaştıracaktır. cevap otoritenin gücünü neye dayandırdığında değil, gücünü dayandırdığında onu kabul eden toplumda gizli. işte bahsettiğim teizm burada duruyor. ego kendine bir ideal seçiyor ve onu ilahlaştırıyor. toplumun egosu da bir otoriteye bunu yapıyor. otorite bir insan veya oligarşik bir yapı olmak zorunda değil. halkın kendisi, bir isim ve hatta bir renk bile olabilir. her şekilde otorite, gücünü dayandırdığında kabul ediliyorsa orada teizm vardır. tanrının ismini değiştirebilirsiniz.

her egonun tanrısına ulaşma biçimi farklıdır. işte elinize dinler geçer;
paraysa tanrı, kapitalizmdir dini.
ırksa, faşizmdir.
halksa tanrınız elinize demokrasi geçer.
bunlar sami dinlerinin aksine barışıktır.

türkiye'nin de sıkışmış olduğu bir bataklıktır.
ama öyle bir bataklıktır ki ayak basan bazı kodamanlar nasıl oluyorsa batmamaktadırlar.
belki swat helikopterinden iple sarkıp kurbanlarını bırakıyorlardır.
kim bilir.